نیمه دوم سال 1386 آقای محرابیان به عنوان وزیر صنایع و معادن جایگزین دکتر علیرضا طهماسبی شدند در زمان دکتر طهماسبی مراحل اجرایی طرح احداث هفت واحد 800 هزار تنی فولاد در مناطق مختلف کشور آغاز گردید با اجرای کامل این هفت طرح حدود شش میلیون تن به ظرفیت تولید کشور اضافه می شود برخی از این طرح ها به بهره برداری رسیده و برخی نیز در آینده نزدیک به بهره برداری خواهند رسید. اجرایی این طرح ها منجر به کاهش خام فروشی سنگ آهن می شود و سنگ آهن پس از تبدیل به محصولات فولادی با چند برابر قیمت ماده اولیه صادر می شود. بیشتر سنگ آهن ایران به چین صادر می شود و ضمن ایجاد  اشتغال، ارزش افزوده بالایی نیز برای آن کشور ایجاد می کند.

با پیگیری های آقای محرابیان هفت طرح فولادی در آن مقطع با پیشرفت مناسبی همراه بود اما بعد از کنار رفتن ایشان روند اجرای این پروژه ها کند گردید.

محل اجرای این طرح ها بر اساس طرح آمایش سرزمینی و نزدیکی به معادن سنگ آهن از قبل مشخص شده بود و آقای محرابیان پروژه هایی را تحویل گرفتند که مورد تائید دولت و مجلس بودند و رئیس وقت کمیسیون صنایع و نمایندگان مجلس نیز به حد پیگیر اجرای این پروژه ها بودند.

بعضا این انتقاد وارد می شود که این پروژه ها آب بر هستند و نباید اجرا در مناطق مرکزی کشور اجرا می شدند پاسخ این گونه نقد ها چنین است:

الف - این پروژه ها قبل از دوران وزارت آقای محرابیان آغاز شده بودند

ب-  این پروژه‌ها بر اساس طرح آمایش سرزمینی و نزدیکی محل اجرای پروژه ها به معادن سنگ آهن اجرا گردیدند

ج-  اجرای این پروژه ها ضمن اشتغال زایی مستقیم و غیر مستقیم مناسب منجر به افزایش درآمد مناطق کمتر توسعه یافته می شود

چ-  آب مورد نیاز برای تولید هر تن فولاد حدودی یک ششم آب مورد نیاز برای تولید یک تن گندم است.  تبدیل  سنگ به 800 هزار تن فولاد حدود 400 میلیون دلار درآمد و تا 200 میلیون دلار ارزش افزوده به دنبال دارد. حدود 90 درصد از آب های زیر زمینی و رو زمینی مناطق احداث طرح های فولادی برای کشت گندم یا برخی محصولاتی که آب زیاد مصرف می کنند و ارزش افزوده کمی ایجاد می نمایند صرف می شود. مشکل اصلی ایران صرفا کم آبی نیست بلکه مدیریت نا صحیح منابع آب خصوصا در حوزه کشاورزی مشکل اساسی می باشد. 

ح-  بخش عمده آب مصرفی واحدهای فولادی صرف خنگ کاری محصولات داغ خروجی از خط تولید می شود. با روش های مختلفی می توان میزان مصرف اب برای خنک کاری را کاهش داد و میزان بازیافت آب در بخش تمیزکاری و سایر بخش ها را بهبود بخشید. بجز ماه های گرم سال می توان با استفاده از فن های بزرگ(روش خنک کاری خشک) میزان مصرف آب را کاهش داد منتها این طرح نیازمند صرف هزینه است که پس از سود ده شدن شرکت‌ها اینگونه پروژه های اصلاحی انجام می پذیرند.

اجرای هفت طرح فولادی سالانه  حدود 1.4 میلیارد دلار ارزش افزوده  و ارز آوری برای کشور به دنبال دارد و با مدیریت صحیح می توانند از افتخارات توسعه صنعتی کشور  باشند.