نيمه دوم سال 1386 آقاي محرابيان به عنوان وزير صنايع و معادن جايگزين دكتر عليرضا طهماسبي شدند در زمان دكتر طهماسبي مراحل اجرايي طرح احداث هفت واحد 800 هزار تني فولاد در مناطق مختلف كشور آغاز گرديد با اجراي كامل اين هفت طرح حدود شش ميليون تن به ظرفيت توليد كشور اضافه مي شود برخي از اين طرح ها به بهره برداري رسيده و برخي نيز در آينده نزديك به بهره برداري خواهند رسيد. اجرايي اين طرح ها منجر به كاهش خام فروشي سنگ آهن مي شود و سنگ آهن پس از تبديل به محصولات فولادي با چند برابر قيمت ماده اوليه صادر مي شود. بيشتر سنگ آهن ايران به چين صادر مي شود و ضمن ايجاد  اشتغال، ارزش افزوده بالايي نيز براي آن كشور ايجاد مي كند.

با پيگيري هاي آقاي محرابيان هفت طرح فولادي در آن مقطع با پيشرفت مناسبي همراه بود اما بعد از كنار رفتن ايشان روند اجراي اين پروژه ها كند گرديد.

محل اجراي اين طرح ها بر اساس طرح آمايش سرزميني و نزديكي به معادن سنگ آهن از قبل مشخص شده بود و آقاي محرابيان پروژه هايي را تحويل گرفتند كه مورد تائيد دولت و مجلس بودند و رئيس وقت كميسيون صنايع و نمايندگان مجلس نيز به حد پيگير اجراي اين پروژه ها بودند.

بعضا اين انتقاد وارد مي شود كه اين پروژه ها آب بر هستند و نبايد اجرا در مناطق مركزي كشور اجرا مي شدند پاسخ اين گونه نقد ها چنين است:

الف - اين پروژه ها قبل از دوران وزارت آقاي محرابيان آغاز شده بودند

ب-  اين پروژه‌ها بر اساس طرح آمايش سرزميني و نزديكي محل اجراي پروژه ها به معادن سنگ آهن اجرا گرديدند

ج-  اجراي اين پروژه ها ضمن اشتغال زايي مستقيم و غير مستقيم مناسب منجر به افزايش درآمد مناطق كمتر توسعه يافته مي شود

چ-  آب مورد نياز براي توليد هر تن فولاد حدودي يك ششم آب مورد نياز براي توليد يك تن گندم است.  تبديل  سنگ به 800 هزار تن فولاد حدود 400 ميليون دلار درآمد و تا 200 ميليون دلار ارزش افزوده به دنبال دارد. حدود 90 درصد از آب هاي زير زميني و رو زميني مناطق احداث طرح هاي فولادي براي كشت گندم يا برخي محصولاتي كه آب زياد مصرف مي كنند و ارزش افزوده كمي ايجاد مي نمايند صرف مي شود. مشكل اصلي ايران صرفا كم آبي نيست بلكه مديريت نا صحيح منابع آب خصوصا در حوزه كشاورزي مشكل اساسي مي باشد. 

ح-  بخش عمده آب مصرفي واحدهاي فولادي صرف خنگ كاري محصولات داغ خروجي از خط توليد مي شود. با روش هاي مختلفي مي توان ميزان مصرف اب براي خنك كاري را كاهش داد و ميزان بازيافت آب در بخش تميزكاري و ساير بخش ها را بهبود بخشيد. بجز ماه هاي گرم سال مي توان با استفاده از فن هاي بزرگ(روش خنك كاري خشك) ميزان مصرف آب را كاهش داد منتها اين طرح نيازمند صرف هزينه است كه پس از سود ده شدن شركت‌ها اينگونه پروژه هاي اصلاحي انجام مي پذيرند.

اجراي هفت طرح فولادي سالانه  حدود 1.4 ميليارد دلار ارزش افزوده  و ارز آوري براي كشور به دنبال دارد و با مديريت صحيح مي توانند از افتخارات توسعه صنعتي كشور  باشند.