مردم چین از نیمه مهر شروع به پوشیدن لباس گرم می کنند و تا اواخر زمستان که هوا کم کم رو به اعتدال و خنکی می رود هر روز به تعداد لباس های گرم خود می افزایند.
اکثر چینی ها در برج ها و ساختمان های چند طبقه زندگی می کنند که فاقد بخاری یا شوفاژهای اختصاصی برای گرم کردن خانه هستند، بلکه آن ها برای گرم کردن خود از روشی به نام سیستم متمرکز گرمایشی محلات استفاده می کنند به این شکل که هر محله یک منبع بزرگ برای آب گرم دارد و آب گرم که با ذغال سنگ گرم می شود از این منبع بزرگ به صورت لوله کشی به منازل انتقال داده می شود.

یکی از اولویت های مدیریت سوخت در چین مساله گرما و استفاده از دستگاه های حرارتی است و برای کاهش مصرف انرژی اصولا ساختمان ها به صورت کلی تحت مدیریت واحد گرمایش مرکزی محله ای قرار دارند و کمتر امکان دارد مردم به دلخواه بتوانند وسایل حرارتی اختصاصی مانند بخاری گازی و پکیج را مورد استفاده قرار دهند مگر اینکه از وسایل برقی خریداری شده استفاده کنند که هزینه سنگینی برای آنها خواهد داشت.
بنابراین  تمام منازل چینی فاقد هریک از وسایل گرمایشی خصوصی مانند بخاری گازی، پکیچ دیواری و یا سیستم موتورخانه آپارتمانی هستند و تمام مردم هر محل به یک صورت و به یک طریق از آب گرم همان محله استفاده می کنند.
همچنین نباید از این نکته غافل شد که چینی ها از این سیستم گرمایشی نه تنها برای گرم کردن خانه خود بلکه برای شست و شوی ظروف و همچنین حمام و نظافت هم استفاده می کنند. به همین دلیل در ورودی هر واحد آپارتمانی نیز یک کنتور برای احتساب میزان مصرف آب گرم و همچنین مبلغ هزینه آن تعبیه شده است، همچنین بهتر است این نکته را بدانید که هزینه استفاده از سیستم گرمایشی برای گرم کردن منازل هم به صورت ثابت از خانوارها اخذ می شود.

جدا از این روش، بعضی از آپارتمان ها نیز اقدام به نصب یک منبع بزرگ آب در پشت بام می کنند و از طریق انرژی خورشیدی آب را گرم کرده و از طریق لوله کشی به واحدهای مسکونی ارسال می کنند.
استفاده از سیستم های متمرکز نه تنها باعث افزایش تاسیسات مختلف در ساختمان ها و آپارتمان ها ، اشغال فضا ها و همچنین سر و صدای ناشی از سیستم های موتورخانه ای نمیشود بلکه مصرف انرژی از جمله گاز طبیعی را هم کاهش داده است.
در فصل زمستان دولت مرکزی بر اساس  برنامه و طرحی که در اختیار واحد های مدیریتی ساختمان ها قرار می دهد، دستگاه های گرمازای خانواده ها به مدت ۴ ماه از روز ۱۵ نوامبر(۲۴ آبان) فعال می شود و تا ۱۵ مارس (۲۵ اسفند) روشن باقی می ماند و پس از این تاریخ حتی اگر سرما برطرف و رفع نشده باشد باز هم این دستورالعمل و قانون رعایت خواهد شد و سامانه های حرارتی و گرمایی متوقف خواهند شد.
درجه حرارتی که برای خانواده ها در نظر گرفته شده است حدود ۲۵ درجه سانتیگراد برای روز ها و ۱۸ درجه برای شب ها است و وظیفه مدیران ساختمان مدیریت و رعایت دما  بر همین اساس است.
هنگام شب که نور و گرمای آفتاب وجود ندارد هوا در چین سردتر می شود و طبیعتا باید دمای سیستم های گرمایشی را بالا ببرند اما با توجه به این که شب ها زمان استراحت است و هنگام خواب باید از پتو و لحاف استفاده کنند، دمای هوای منازل را از طریق سیستم های متمرکز به ۱۸ درجه کاهش خواهند داد تا انرژی کمتری مصرف شود.
البته اخیرا در برخی از ساختمان های نوساز و جدید به ویژه در میان ساختمان های مدرن و گران قیمت، سازندگان هنگام ساخت آپارتمان ها اقدام به راه اندازی سیستم های خصوصی گرمایشی مانند شوفاژهای برقی می کنند تا زمانی که نیاز باشد از آن ها استفاده کنند.
بنابراین با توجه به جمعیت یک میلیاد و ۴۰۰ میلیون نفری کشور چین، استفاده و  بهره مندی از چنین سیستم های گرمایشی و حرارتی باعث شده است تا سرانه مصرف انرژی در چین بسیار کاهش یابد.
با توجه به  آمارهای رسمی، کل مصرف انرژی کشور چین برای تولید انرژی های گرمایی و حرارتی خانوارها هم اکنون تقریبا معادل ۵ میلیارد تن ذغال سنگ است که البته با جلوگیری از مصرف بی رویه و بیهوده در سال ۲۰۱۶ میلادی این رقم به چهار میلیارد و ۳۰۰ میلیون تن کاهش یافت.
هم چنین این نکته را در نظر بگیرید رعایت چنین سبک زندگی در حوزه های سیستم های گرمایشی و حرارتی  باعث شده است تا مصرف انرژی به ویژه زغال سنگ در این کشور به حداقل ممکن برسد.
جالب است این نکته را  بدانید چینی ها از گاز طبیعی (NG) بسیار کم و اندک و فقط برای زمان پخت و پز از آن استفاده می کنند. هر خانواده  نیز فقط دارای یک اجاق گاز دو شعله برای آشپزی هستند که البته به این نکته هم باید اشاره کرد که در این میان از انرژی برق هم برای پخت و پز استفاده می کنند که به دلیل گران بودن اصلا به صرفه نمی باشد.

امید است با خواندن این نوشته با سیستم حرارت مرکزی کشور چین تا حدودی آشنا شده باشید.

 

منبع