اقتصاد ایران در شرایط نگران کننده ای بسرمی برد. چنین شرایط اقتصادی و اجتماعی در طول نیم قرن گذشته بی سابقه است. دولت با کسری بودجه شدید جهت اداری امور جاری کشور بسر می برد. آقای روحانی دولتی را تحویل آقای رئیسی می دهد با ده ها هزار میلیارد تومان کسری بودجه و رشد اقتصادی بسیار اندک و عملکرد بسیار ضعیف در واکسیناسیون مردم در مقابل ویروس منحوس کرونا و ده ها مشکل اقتصادی ناشی از عدم سرمایه گذاری در زیرساخت های اساسی کشور.

 

منابع اصلی درآمدی دولت عبارتند از: مالیات، درآمدهای حاصل از نفت و گاز، فروش دارایی ها

 

در سالهای گذشته درآمد های نفتی به کمترین حد خود یعنی حدود 50 هزارمیلیارد تومان رسید. درآمد های مالیاتی نیز به دلیل جایگاه ضعیف بخش خصوصی در اقتصاد کشور قابلیت افزایش چشمگیری ندارند. بسیاری از دارایی های تحت مالکیت دولت فروخته شده اند و روی افزایش درآمد از این طریق نیز نمی توان حساب ویژه ای باز نمود.

 

با توجه به وضعیت درآمدی دولت و افزایش رو افزون هزینه های روی دوش دولت، آقای رئیسی چه منبع درآمد قابل توجهی را برای نجات اقتصاد کشوری که به سمت باتلاق حرکت نموده، در نظر دارند؟

 

مهمترین سرمایه و منبع درآمدی که دولت می تواند با استفاده از آن اقتصاد کشور را از این وضعیت ناهنجار نجات دهد افزایش صادرات نفت است. ما می توانیم سالانه بیش از یک میلیارد بشکه نفت صادر کنیم که درآمد حاصل از آن به قیمت های کنونی حدود 70 میلیارد دلار معادل 1500 هزار میلیارد تومان یعنی بیش از سه برابر کل درامدهای دولت درسال 1399 خواهد بود.  

 

با لحاظ پیش بینی قیمت نفت در 8 سال آینده؛ دولت آقای رئیسی می تواند درطول 8 سال 500 تا 600 میلیارد دلار درآمد نفتی داشته باشد و با این منبع درآمد اقتصاد کشور را از باتلاق خارج و به سمت رشد و شکوفایی هدایت نماید. اما اگر ما نتوانیم طی 8 سال، سالانه یک میلیارد بشکه به قیمت متوسط 70 دلار صادر نمائیم در یک دهه بعد باید همین میزان نفت را با قیمت متوسط 50 دلار صادر کنیم که مابه تفاوت آن در 8 سال حدود 200 میلیارد دلار خواهد بود.

 

در کنار نفت ما قادر خواهیم بود سالانه بیش از 20 میلیارد دلار برق و گاز به کشور های همسایه و کشورهای متقاضی صادر نمایم.

 

بدون تردید با حاکم شدن خودرو های برقی بر سیستم حمل و نقل جهان از یک دهه آینده قیمت نفت کاهش خواهد یافت لذا ما می بایست با تمام توان نسبت به صادرات این سرمایه ملی اقدام و اجازی کم ارزش شدن آن را ندهیم. قطعا منابع حاصل از صادرات نفت نباید صرف هزینه های دولت چاق وکم تحرک شود بلکه می بایست در توسعه زیرساخت های کشور هزینه گردد.

 

با توجه به پیش بینی قیمت نفت در دهه های آینده لازم است در خصوص تعریف برداشت صیانتی از نفت نیز تجدید نظر نمائیم و بر اساس شاخص های فنی و اقتصادی تعریف جدیدی از برداشت صیانتی از میادین نفت تبیین گردد. ممکن است با تعریف جدید از تولید صیانتی توان تولید و صادرات  نفت کشور تا سی درصد افزایش یابد و در آن صورت درآمدهای حاصل از صادرات نفت از نودمیلیارد دلار در سال فراتر خواهد رفت 

 

کشورهای عضو اوپک در دوران تحریم، بیشترین بهره را از عدم صادرات نفت ایران کسب نمودند و با تمام توان نفت با قیمت بالا صادر کرده اند. ضرورت دارد با اعضای اوپک در خصوص بازیابی حق از دست رفته ملت ایران در صادرات نفت تفاهم گردد و سهمیه ایران در صادرات نفت اوپک افزایش یابد کشورهای عربستان، عراق، کویت و قطر در سالهای گذشته ده ها میلیارد دلار از سهم نفت و گاز ایران را از میادین مشترک برداشت و صادر نمودند لذا منصفانه است که آنها درخصوص افزایش سهمیه صادرات نفت ایران همکاری نموده و به دنبال زیاده خواهی بیش ازاین نسبت به ملت ایران نباشند.

 

منبع