جاسوس آمریکا در هیئت دولت

گروه سیاسی: مجتبی لشکر بلوکی، دکترای مدیریت استراتژیک و مدرس دانشگاه صنعتی شریف در یادداشت پیش رو ضمن بیان خاطره‌ای از رهبر یوگسلاوی آورده است: دشمن بیرون از من نیست. «دشمن» درون «من» است و نه جای دیگری. اگر این را بپذیریم متوجه می‌شویم که همه می‌توانند به‌صورت بالقوه و ناخواسته جاسوس آمریکا و عامل اسرائیل باشند.

به گزارش بولتن نیوز، متن این یادداشت به شرح زیر است:

در یوگسلاوی رسم بود که دانشجویان خارجی پس از فراغت از تحصیل به دیدار رهبر یوگسلاوی برده می‌شدند. ما را هم به دیدار تیتو بردند و ایشان ضمن سخنرانی خاطره‌ای از دوران انقلاب تعریف کردند.

تیتو گفت: چند سال پس از پیروزی انقلاب از کا.گ.ب (سازمان اطلاعاتی روسیه) اطلاع دادند که در کابینه شما یک جاسوس سیا (سازمان اطلاعات آمریکا) وجود دارد. تمام تلفن‌ها و مکاتبات و رفتار افراد کابینه را تحت کنترل قراردادیم اما هیچ نشانی از ارتباطات مشکوک پیدا نکردیم [با ادعای استقلال از روسیه] پس از مدتی مجبور شدیم درخواست شناسایی جاسوس را برای روسیه ارسال کنیم. از کا.گ.ب به وی اطلاع می‌دهند معاون اول، همان جاسوس است.

تیتو از این خبر متحیر می‌شود و پس از اتمام یکی از جلسات کابینه از وی می‌خواهد بماند. در یک جلسه دونفری اسلحه را روی شقیقه معاون اول گذاشتم و از وی پرسیدم تو جاسوس سیا هستی؟ او که متوجه شد قضیه لو رفته است به جاسوسی خود اعتراف کرد. از چه زمانی با سیا همکاری داری؟ پاسخ: از زمان دانشجویی قبل از پیروزی انقلاب در زمان جنگ‌های چریکی در این مدت با تمام کنترل‌های امنیتی، هیچ ارتباطی با سیا، از تو کشف نشد؟

پاسخ داد: الآن هیچ ارتباطی با سیا ندارم. سیا مسئولیتی به من واگذار کرده که وظیفه‌ام را انجام می‌دهم مسئولیت تو چیست؟ به من مأموریت داده‌شده تا «در سپردن پست‌ها به افراد غیرتخصصی عمل کنم» و تاکنون هم این‌گونه عمل کرده‌ام. تیتو می‌گوید: نگاهی کردم به افراد کابینه و مدیران ارشد دیدم همین‌طور است! هیچ‌کس سر جای خودش نیست. مثلاً طرف تحصیل‌کرده حوزه الف است اما وزیر در حوزه ب است. معاون تیتو می‌گوید: تحلیل سیا این بود که با این روش، انقلاب بدون کودتا و حمله خارجی از درون متلاشی می شود (برگرفته از پایگاه خبری صبح اقتصاد)

تحلیل و تجویز راهبردی

در سیستم داینامیکس یا همان پویایی‌شناسی سیستم‌ها جمله معروفی هست که می‌گوید: دشمن بیرون از من نیست. «دشمن» درون «من» است و نه جای دیگری. اگر این را بپذیریم متوجه می‌شویم که همه می‌توانند به‌صورت بالقوه و ناخواسته جاسوس آمریکا و عامل اسرائیل باشند. دست‌کم چهار گونه از آن‌ها را بشناسیم:

۱. اقوام سالاران: کسانی که کاملاً و از صمیم قلب به شایسته‌سالاری معتقدند و بهترین‌ها را انتخاب می‌کنند منتها از بین خانواده، قوم و قبیله و حزب خود و هم‌محلی‌ها و همشهری‌هایشان.

۲. محدود اندیشان: کسانی که به جوانان، زنان و اقلیت‌ها علی‌رغم شایستگی‌شان فرصت نمی‌دهند و اعتماد نمی‌کنند و ازیک‌طرف باعث می‌شوند جامعه از پتانسیل‌های خود محروم شود و از طرفی دیگر باعث سرخوردگی شایستگان می‌شوند.

۳. صندلی پرستان: یکی از مدیران ارشد کشور که اتفاقاً بسیار هم در جستجوی انتصاب جوانان توانمند این سرزمین بود به شوخی و در نقد هم‌قطاران خود می‌گفت: مگر اینکه مرگ ما را از این صندلی جدا کند! احتمالاً برخی وصیت کرده‌اند ما را با صندلی‌مان دفن کنید‌. آن‌ها می‌گویند من یعنی صندلی، صندلی یعنی من! آن‌ها با ماندنشان فضایی برای رشد ارگانیک جوان‌ترها باقی نمی‌گذارند و سیستم بوی کهنگی می‌گیرد.

۴. تبعیت خواهان: کسانی که مدیران مستقل، توانمند و متخصص را به جرم استقلال به نفع مدیران بله‌قربان‌گو کنار می‌گذارند. کسانی که مدیران متخصص را به بهانه گرایش نظری متفاوت یا سابقه سیاسی خاص کنار می‌گذارند.

چه باید کرد؟ در کشور ما دو نظام مهم وجود دارد که هر دو نیازمند اصلاحات جدی است.

نظام انتخابات: نظامی که بر اساس آن چهار انتخابات مهم انجام می شود: ریاست جمهوری، مجلس، شوراهای شهر و روستا و انتخابات صنفی و هر چهار نیازمند بهبود جدی. یکی از مهم‌ترین عوامل مفقود، احزاب واقعیِ ریشه‌دار شفاف است. اکنون ما عادت کرده‌ایم که «لیستی- شب انتخاباتی» رأی دهیم بدون مشخص بودن تعهدات قابل‌پیگیری فقط بر اساس یک سری حرف‌های عمومی، بی‌ریشه و هیجانی. این باعث می شود که رأی گیرندگان محترم بعدازآن که بر کرسی قدرت نشستند نه پاسخگوی رأی‌دهندگان باشند و نه کارآمد.

نظام انتصابات: نظامی که بر اساس آن 1000 مدیر اصلی کشور شامل معاونین روسای قوا، استانداران، سفرا و معاونین وزرا و مدیران شرکت‌های بزرگ دولتی و ... تعیین می‌شوند. این نظام نیز به‌شدت در معرض لابی‌گری، بده بستان و تعارفات و ملاحظات غیر کاری است. کمترین کاری که دولت می‌تواند انجام دهد افشای اطلاعات این مدیران ارشد است به‌گونه‌ای که معلوم شود که روابط خانوادگی‌اش چیست و محل تولدش کجاست (افشای این دو مسئله دلیل دارد، خودتان بیندیشید) و آیا تحصیلات و تجربه مرتبط دارد؟ و در هر موقعیت مدیریتی چند سال است که باقی‌مانده‌اند.

یک‌بار دیگر جمله آخر خاطره را بخوانید: با این روش، انقلاب بدون کودتا و حمله خارجی از درون متلاشی می شود.

 خودرو فروش مدیر عامل شرکت پتروشیمی شود، خلبان پزشک و پزشک خودروساز و جراح مدیر IT و سبزی فروش مدیرعامل فلان مجموعه بزرگ  شود و مابقی که خود می دانید. متاسفانه در ایران تخصص جایگاه خود را نیافته و با توجیهات مختلف که این رزمنده است یا جانباز است یا متعهد است یا قبلا کار مدیریتی کرده. افراد غیر متخصص در سمت های تخصصی قرار می گیرند افراد مد نظر را مدتی در هیات مدیره شرکتهای مد نظر منصوب می کنند و برایشان رزومه می سازند بعد هم حکم مدیریتی برای افراد مد نظر صادر می شود. با این روش ها عدم النفع ،  خسارت و هزینه های سنگینی را بر مجموعه های اقتصادی وارد می کنند بسیار مواقع این خسارت ها همان موقع عیان نمی شوند و چند سال بعد خود را نشان خواهند داد و نتیجه قطعی شرکتهایی که مدیران غیر متخصص در راس آنها قرار می گیرد افول است یا نابودی. چرا شرکتهای خصوصی حاضرند چند برابر شرکتهای دولتی حقوق پرداخت کنند تا مدیران متخصص را بکار گیری کنند چون آنها  سرمایه متعلق به خودشان است و اقتصادی و دلسوزانه تصمیم می گیرند اما برای مقامات و تصمیم گیران که اختیار نصب یا عزل مدیران را دارند بعضا به اهداف و مسائل دیگری می اندیشند که هم راستا با اهداف شرکت ها و منافع ملی و منافع دولت و سهامداران نیست.

این اشتباه محاسباتی گاز ایران را تلف کرد + فیلم  سوختن سالانه ۵ میلیارد دلار در آتش کم تدبیری مجلس و شهرداری  اقدام تحسین برانگیز و قابل ستایش وزارت نفت در قطع گاز نیروگاه های راندمان پائین  فقط ۸ سال تا تغییر چهره انرژی جهان باقی مانده است  ضرورت‌های احداث سریع خط آهن ورزقان