| پیام نفت:
با مراجعه به منابع اطلاعاتی نظیر کتب مرجع مرتبط با صنایع نفت و گاز و پتروشیمی به راحتی قابل درک است که صنایع پتروشیمی، حلال‌های بنزن، تولئون و زایلن تولید می‌کنند. این ترکیبات بعضاً خواص احتراقی (نظیر عدد اکتان) بهتری نسبت به بنزین تولیدی پالایشگاه‌ها دارند، اما سرطان‌زایی آنها اثبات شده است. لذا در هیچ نقطه‌ای از دنیا از حلال‌های تولیدی پتروشیمی به دلیل سرطان‌زایی آن به عنوان سوخت استفاده نمی‌کنند. همچنین در داخل کشور نیز هیچ کدام از موسسات علمی مرتبط نفت و گاز و پتروشیمی چنین راه میانبر، رافع مسئولیت و مضر بر سلامتی جامعه به خصوص کودکان را توصیه نمی‌کنند.
۶ بهمن ۹۲/روزنامه وطن امروز: بنزین را پالایشگاه تولید می کند و برخی محصولات نیز توسط واحدهای پتروشیمی تولید می شود. محصولاتی که در واحدهای پتروشیمی تولید می شود عمدتا هیدروکربن ها یا حلال‌های صنعتی هستند. اصلا در ادبیات نفت، گاز و پتروشیمی چیزی به اسم بنزین پتروشیمی نداریم. ماهیت واحدهای پتروشیمی ساخت و تولید حلال های صنعتی است که ارزش افزوده این حلال‌های صنعتی به مراتب بیشتر از بنزین است اما وزارت نفت به دلایل خاصی از جمله محدودیت‌هایی که دارد یک مقدار از این حلال‌های صنعتی را با بنزین مختلط کرده است تا کمبودها جبران شود اما این را از نظر سلامتی تایید نمی‌کنیم چرا که از نگاه ما حلال‌های صنعتی تولید شده در واحدهای پتروشیمی شاید خواص احتراقی خوبی داشته باشند اما از نظر سلامتی سرطانزا هستند.
۱ تیر۹۲/خبرآنلاین: پتروشیمی اصلاً بنزین تولید نمی‌کند، بلکه محصولاتی مانند بنزن، تولوئن و زایلین تولید می‌کند که شاید از نظر سوخت خواص بسیار خوبی بروز داده و حتی اکتان بالای صد هم داشته باشند، اما مشکل اینجاست که این ترکیبات به شدت سرطانزا هستند و اثرات سوء آنها، سال‌هاست که ثابت شده است.فرایند تولید سوخت در پالایشگاه است و در پتروشیمی حلال صنعتی مانند الکل تولید می شود.در پتروشیمی ترکیباتی تولید می شود که از نظر عدد اکتان قابلیت سوختن دارد اما سرطان زا است. محصولات پتروشیمی را به هرشکلی به عنوان سوخت استفاده شود اشتباه است چون یک معضل بزرگی ایجاد می کند.این موضوع در چند سال گذشته مطرح شد اما بلافاصله جلوی آن گرفته شد. البته ممکن است این سوختی که در پالایشگاه تولید می شود بهتر از بنزین هم کار کند و در موتور ماشین و سبب حرکت هم شود اما سلامتی را به خطر می اندازد.چون در فرایند پالایشگاه وقتی بنزین تولید می شود مقداری بنزن هم دارد به خاطر فرایند تقطیر اما اندازه دارد، مثلا در یورو ۴ بنزن باید زیر یک درصد باشد،اما الان حدود ۲ تا ۳ درصد است.در تحقیقات ما نشان نداد که هیچ نشانه ای از پتروشیمی وارد بنزین شده باشد اما تمام ترکیبات در مرز بود.
«اکتان‌افزای دریافتی از شرکت ملی صنایع پتروشیمی فاقد موادی مثل تولوئن، بنزن و زایلن است و ترکیب استفاده شده ماده‌ای به نام رفرمیت است. رفرمیت، ماده اولیه تولید بنزین سوپر خام است. اما چون صرفه اقتصادی ندارد به تنهایی استفاده نمی‌شود. این ماده توسط کارشناسان با بنزین پالایشگاه مخلوط می‌شود تا یک اکتان یا ماده بهبود دهنده مناسب به دست بیاید. رفرمیت، یکی از اجزای تولید کننده بنزین محسوب می‌شود. فرآورده رفرمیت دارای درجه بهسوزی(اکتان) در حد بنزین سوپر و یا بالاتر آن بوده و برای افزایش درجه بهسوزی در اختیار شرکت ملی پالایش و پخش قرار می‌گیرد. رفرمیت تولیدی تحت هیچ شرایطی و به طور مستقیم به عنوان بنزین مصرفی خودرو به کار نمی‌رود. بلکه شرکت ملی پالایش و پخش برای افزایش اکتان بنزین پایه تولیدی پالایشگاه‌ها مقادیر معینی از رفرمیت تولیدی مجتمع‌های پتروشیمی و سایر فرآورده‌های دارای اکتان بالا را به آن اضافه کرده و بنزین حاصله را پس از کنترل کیفیت مطابق استانداردهای موجود در کشور به مبادی مصرف(پمپ‌های بنزین) عرضه می‌کند.»
(۲) سعید متصدی:
۲۶ بهمن ۹۲/هفته نامه تجارت فردا: دوستان باید صادقانه در این مورد سخن بگویند، اصلاً آن چیزی که توسط پتروشیمی‌ها تولید و تحویل پالایشگاه‌ها می‌شد، که اسمش بنزین نبود. بنزین آن چیزی است که تولیدی پالایشگاه‌های ما بوده؛ در چند سال گذشته به خاطر تحریم و کسری بنزین، حلال‌هایی صنعتی که بسیار گران‌تر از بنزین هم قیمت‌شان تمام می‌شد توسط واحدهای پتروشیمی تولید و با سوخت پالایشگاه‌ها ادغام می‌شدند. این امر سبب می‌شد میزان آروماتیک و بنزن‌های بنزین تولیدی هم افزایش پیدا کند. بررسی‌های ما می‌گوید ۱۰ درصد بنزن و در بهترین حالت دو درصد بنزن موجود در بنزین‌های تولیدی به این شیوه اضافه می‌شود. به همین دلیل با پیگیری‌هایی که با وزارت نفت و مکاتباتی که با مسوولان پتروشیمی کشور داشتیم این درخواست مکرراً صورت گرفت که تولیدی پتروشیمی‌ها از چرخه مصرف کشور حذف شوند. {بنزین پتروشیمی} واقعاً بنزین نیست. آنچه الان پتروشیمی‌های کشور تولید می‌کنند و به پالایشگاه‌ها تحویل می‌دهند یک حلال است. حلال‌های صنعتی که در دوره کسری به بنزین تولیدی پالایشگاه‌ها اضافه می‌شد تا حجم بنزین تولیدی کشور بالا رود؛ لذا الان می‌خواهیم که این حلال‌های افزوده‌شده به بنزین حذف شوند. شما فرآیند پتروشیمی‌ها را که بررسی کنید، می‌بینید که تولیدات آنها اصلاً ویژگی‌های بنزین را ندارد. این حلال‌ها ویژگی‌شان قابلیت سوخت است. اما قرار نیست هر چیزی را که قابل سوختن در خودرو بود بنزین بنامیم. اگر این‌طور باشد که بنزن و آروماتیک هم قابلیت سوختن دارد. اما نامش بنزین نیست و هیچ جای دنیا هم به عنوان بنزین مشتری ندارد.
به گزارش خبرگزاری تسنیم به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی سازمان حفاظت محیط زیست، تصمیم دولت یازدهم برای حذف بنزین پتروشیمی و همکاری وزارت نفت برای ارتقای استانداردهای سوخت گامی مثبت و مؤثر برای ارتقای کیفیت هوا و کاهش بیماری‌ها و هزینه‌های تحمیل شده به مردم در سال‌های گذشته است.
در اطلاعیه اداره کل روابط عمومی سازمان محیط زیست چنین آمده است: چنانچه هموطنان اطلاع دارند، دولت دهم برای خنثی کردن تحریم‌ها و تأمین بنزین مورد نیاز کشور در حرکتی ضربتی و بدون برنامه‌ریزی بلند مدت اقدام به تولید بنزین پتروشیمی کرد. در این خصوص با توجه به اظهار نظرات و نامه‌های سرگشاده منتشر شده در روزهای اخیر ذکر مطالب زیر را ضروری دانسته است:
1- با مراجعه به منابع اطلاعاتی نظیر کتب مرجع مرتبط با صنایع نفت و گاز و پتروشیمی به راحتی قابل درک است که صنایع پتروشیمی، حلال‌های بنزن، اولئون و زایلن تولید می‌کنند. این ترکیبات بعضاً خواص احتراقی (نظیر عدد اکتان) بهتری نسبت به بنزین تولیدی پالایشگاه‌ها دارند اما سرطان‌زایی آنها اثبات شده است. لذا در هیچ نقطه‌ای از دنیا از حلال‌های تولیدی پتروشیمی به دلیل سرطان‌زایی آن به عنوان سوخت استفاده نمی‌کنند. همچنین در داخل کشور نیز هیچ کدام از موسسات علمی مرتبط نفت و گاز و پتروشیمی چنین راه میانبر، رافع مسئولیت و مضر بر سلامتی جامعه به خصوص کودکان را توصیه نمی‌کنند.
2- در ترکیب بنزین استاندارد یورو 4 که مورد نظر سازمان حفاظت محیط زیست بوده، میزان بنزن یک درصد و میزان ترکیبات آروماتیک 35 درصد است. در حالی که در بنزین پتروشیمی، بنزن و آروماتیک ها بخش اصلی ترکیب بنزین را تشکیل می دهند و میزان آن بسیار فراتر از استانداردهای مورد نظر است. بر اساس نمونه‌های مستقیم برداشت شده از واحدهای توزیع بنزین شهر تهران و آنالیزهای انجام شده در کشور آلمان میزان آروماتیک‌ها در بنزین پتروشیمی48.6 درصد گزارش شده است.
3- به استناد نمونه برداری انجام شده در مرکز آزمایشگاهی سازمان محیط زیست نیز نتایج بدست آمده حاکی ازبالا بودن میزان آروماتیک ها به مقدار 72.63 و میزان بنزن 6.98 در صد بوده است. مراکز دانشگاهی مستقلی نیز این آمار را تایید کرده‌اند.
4- بر اساس طبقه بندی آژانس تحقیقات سرطان (IARC) که در سال 2010 انجام پذیرفته بنزن در گروه یک مواد سرطانزا قرار داشته و درسایر مجامع علمی این امر نیز به اثبات رسیده است.
5- نتایج اندازه گیری هیدروکربن‌های خاص در سال‌های 1376 در تهران نشان می‌داد که غلظت آلاینده بنزن در حدود حد استاندارد بوده است. ضمن این که در آن سال‌ها مشکل اصلی هوای تهران آلاینده منواکسید کربن بود. در حال حاضر به دلیل اعمال استانداردهای محیط زیست سطح منواکسید کربن بسیار پایین‌تر از حد استاندارد است؛ اما غلظت بنزن در بعضی نقاط تهران به بالاتر از 100 برابر حد مجاز نیز می‌رسد. در صورتی که حلال‌های صنعتی از چرخه اختلاط با بنزین حذف به جرأت می‌توان اذعان کرد که مشکل هیدروکربن‌های سرطانزا می‌تواند در کشور حل شود.
6- پیشنهاد می‌شود مخالفان مطالب فوق جستجویی علمی درخصوص مضرات بنزن و سایر هیدروکربن‌های حلقوی سرطان‌زای تولیدی واحدهای پتروشیمی داشته باشند و همچنین بررسی نمایند چطور امکان دارد که واحدهای پتروشیمی کشور که همگی دارای حق امتیاز خاص تولید فرآیند (Lisence) هستند می‌توانند به جای تولید حلال‌های صنعتی، بنزین تولید کنند؟
با توجه به مستندات بالا، عدم رعایت استانداردهای فنی و زیست محیطی استفاده از بنزین تولید شده در واحدهای پتروشیمی اثرات نامطلوبی را بر سلامت شهروندان داشته است و می‌توان افزایش نرخ برخی از بیماری‌های صعب العلاج مانند سرطان را به این موضوع نسبت داد.
این نکته که "کیفیت بنزین پتروشیمی بهتر از برخی تولیدات پالایشگاه‌ها قدیمی است" باید گفت این امر فقط در مورد عدد اکتان بالاتر بوده و این موضوع به قیمت آلایندگی بالای فرآورده مورد نظر تمام شده است.
در شرایط کنونی که آلودگی هوا سلامت شهروندان را به مخاطره انداخته و بخش گسترده‌ای از آن به کیفیت سوخت ارتباط دارد، لازم است به جای موضع گیری و دفاع غیرمنطقی از وضعیت غلط گذشته و بیان موضوعات غیرکارشناسی، با همت مضاعف در جهت ایجاد محیط زیست سالم تلاش کنیم.
تصمیم دولت یازدهم برای حذف بنزین پتروشیمی و همکاری وزارت نفت برای ارتقای استانداردهای سوخت گامی مثبت و مؤثر برای ارتقاء کیفیت هوا و کاهش بیماری‌ها و هزینه‌های تحمیل شده به مردم در سال‌های گذشته است که این مورد سبب جلب اعتماد مردم به دولت خواهد شد.
| 
زاکانی: شهرداری تهران به ازای هر دستگاه اتوبوس چینی ۲۵۰ هزار یورو پرداخت می‌کند
سوختن سالانه ۵ میلیارد دلار در آتش کم تدبیری مجلس و شهرداری
صرفه‌جویی ۲ میلیارد مترمکعب سوخت با افزایش راندمان نیروگاه‌ها
