با مراجعه به منابع اطلاعاتي نظير كتب مرجع مرتبط با صنايع نفت و گاز و پتروشيمي به راحتي قابل درك است كه صنايع پتروشيمي، حلالهاي بنزن، تولئون و زايلن توليد ميكنند. اين تركيبات بعضاً خواص احتراقي (نظير عدد اكتان) بهتري نسبت به بنزين توليدي پالايشگاهها دارند، اما سرطانزايي آنها اثبات شده است. لذا در هيچ نقطهاي از دنيا از حلالهاي توليدي پتروشيمي به دليل سرطانزايي آن به عنوان سوخت استفاده نميكنند. همچنين در داخل كشور نيز هيچ كدام از موسسات علمي مرتبط نفت و گاز و پتروشيمي چنين راه ميانبر، رافع مسئوليت و مضر بر سلامتي جامعه به خصوص كودكان را توصيه نميكنند.
۶ بهمن ۹۲/روزنامه وطن امروز: بنزين را پالايشگاه توليد مي كند و برخي محصولات نيز توسط واحدهاي پتروشيمي توليد مي شود. محصولاتي كه در واحدهاي پتروشيمي توليد مي شود عمدتا هيدروكربن ها يا حلالهاي صنعتي هستند. اصلا در ادبيات نفت، گاز و پتروشيمي چيزي به اسم بنزين پتروشيمي نداريم. ماهيت واحدهاي پتروشيمي ساخت و توليد حلال هاي صنعتي است كه ارزش افزوده اين حلالهاي صنعتي به مراتب بيشتر از بنزين است اما وزارت نفت به دلايل خاصي از جمله محدوديتهايي كه دارد يك مقدار از اين حلالهاي صنعتي را با بنزين مختلط كرده است تا كمبودها جبران شود اما اين را از نظر سلامتي تاييد نميكنيم چرا كه از نگاه ما حلالهاي صنعتي توليد شده در واحدهاي پتروشيمي شايد خواص احتراقي خوبي داشته باشند اما از نظر سلامتي سرطانزا هستند.
۱ تير۹۲/خبرآنلاين: پتروشيمي اصلاً بنزين توليد نميكند، بلكه محصولاتي مانند بنزن، تولوئن و زايلين توليد ميكند كه شايد از نظر سوخت خواص بسيار خوبي بروز داده و حتي اكتان بالاي صد هم داشته باشند، اما مشكل اينجاست كه اين تركيبات به شدت سرطانزا هستند و اثرات سوء آنها، سالهاست كه ثابت شده است.فرايند توليد سوخت در پالايشگاه است و در پتروشيمي حلال صنعتي مانند الكل توليد مي شود.در پتروشيمي تركيباتي توليد مي شود كه از نظر عدد اكتان قابليت سوختن دارد اما سرطان زا است. محصولات پتروشيمي را به هرشكلي به عنوان سوخت استفاده شود اشتباه است چون يك معضل بزرگي ايجاد مي كند.اين موضوع در چند سال گذشته مطرح شد اما بلافاصله جلوي آن گرفته شد. البته ممكن است اين سوختي كه در پالايشگاه توليد مي شود بهتر از بنزين هم كار كند و در موتور ماشين و سبب حركت هم شود اما سلامتي را به خطر مي اندازد.چون در فرايند پالايشگاه وقتي بنزين توليد مي شود مقداري بنزن هم دارد به خاطر فرايند تقطير اما اندازه دارد، مثلا در يورو ۴ بنزن بايد زير يك درصد باشد،اما الان حدود ۲ تا ۳ درصد است.در تحقيقات ما نشان نداد كه هيچ نشانه اي از پتروشيمي وارد بنزين شده باشد اما تمام تركيبات در مرز بود.
«اكتانافزاي دريافتي از شركت ملي صنايع پتروشيمي فاقد موادي مثل تولوئن، بنزن و زايلن است و تركيب استفاده شده مادهاي به نام رفرميت است. رفرميت، ماده اوليه توليد بنزين سوپر خام است. اما چون صرفه اقتصادي ندارد به تنهايي استفاده نميشود. اين ماده توسط كارشناسان با بنزين پالايشگاه مخلوط ميشود تا يك اكتان يا ماده بهبود دهنده مناسب به دست بيايد. رفرميت، يكي از اجزاي توليد كننده بنزين محسوب ميشود. فرآورده رفرميت داراي درجه بهسوزي(اكتان) در حد بنزين سوپر و يا بالاتر آن بوده و براي افزايش درجه بهسوزي در اختيار شركت ملي پالايش و پخش قرار ميگيرد. رفرميت توليدي تحت هيچ شرايطي و به طور مستقيم به عنوان بنزين مصرفي خودرو به كار نميرود. بلكه شركت ملي پالايش و پخش براي افزايش اكتان بنزين پايه توليدي پالايشگاهها مقادير معيني از رفرميت توليدي مجتمعهاي پتروشيمي و ساير فرآوردههاي داراي اكتان بالا را به آن اضافه كرده و بنزين حاصله را پس از كنترل كيفيت مطابق استانداردهاي موجود در كشور به مبادي مصرف(پمپهاي بنزين) عرضه ميكند.»
(۲) سعيد متصدي:
۲۶ بهمن ۹۲/هفته نامه تجارت فردا: دوستان بايد صادقانه در اين مورد سخن بگويند، اصلاً آن چيزي كه توسط پتروشيميها توليد و تحويل پالايشگاهها ميشد، كه اسمش بنزين نبود. بنزين آن چيزي است كه توليدي پالايشگاههاي ما بوده؛ در چند سال گذشته به خاطر تحريم و كسري بنزين، حلالهايي صنعتي كه بسيار گرانتر از بنزين هم قيمتشان تمام ميشد توسط واحدهاي پتروشيمي توليد و با سوخت پالايشگاهها ادغام ميشدند. اين امر سبب ميشد ميزان آروماتيك و بنزنهاي بنزين توليدي هم افزايش پيدا كند. بررسيهاي ما ميگويد ۱۰ درصد بنزن و در بهترين حالت دو درصد بنزن موجود در بنزينهاي توليدي به اين شيوه اضافه ميشود. به همين دليل با پيگيريهايي كه با وزارت نفت و مكاتباتي كه با مسوولان پتروشيمي كشور داشتيم اين درخواست مكرراً صورت گرفت كه توليدي پتروشيميها از چرخه مصرف كشور حذف شوند. {بنزين پتروشيمي} واقعاً بنزين نيست. آنچه الان پتروشيميهاي كشور توليد ميكنند و به پالايشگاهها تحويل ميدهند يك حلال است. حلالهاي صنعتي كه در دوره كسري به بنزين توليدي پالايشگاهها اضافه ميشد تا حجم بنزين توليدي كشور بالا رود؛ لذا الان ميخواهيم كه اين حلالهاي افزودهشده به بنزين حذف شوند. شما فرآيند پتروشيميها را كه بررسي كنيد، ميبينيد كه توليدات آنها اصلاً ويژگيهاي بنزين را ندارد. اين حلالها ويژگيشان قابليت سوخت است. اما قرار نيست هر چيزي را كه قابل سوختن در خودرو بود بنزين بناميم. اگر اينطور باشد كه بنزن و آروماتيك هم قابليت سوختن دارد. اما نامش بنزين نيست و هيچ جاي دنيا هم به عنوان بنزين مشتري ندارد.
به گزارش خبرگزاري تسنيم به نقل از پايگاه اطلاعرساني سازمان حفاظت محيط زيست، تصميم دولت يازدهم براي حذف بنزين پتروشيمي و همكاري وزارت نفت براي ارتقاي استانداردهاي سوخت گامي مثبت و مؤثر براي ارتقاي كيفيت هوا و كاهش بيماريها و هزينههاي تحميل شده به مردم در سالهاي گذشته است.
در اطلاعيه اداره كل روابط عمومي سازمان محيط زيست چنين آمده است: چنانچه هموطنان اطلاع دارند، دولت دهم براي خنثي كردن تحريمها و تأمين بنزين مورد نياز كشور در حركتي ضربتي و بدون برنامهريزي بلند مدت اقدام به توليد بنزين پتروشيمي كرد. در اين خصوص با توجه به اظهار نظرات و نامههاي سرگشاده منتشر شده در روزهاي اخير ذكر مطالب زير را ضروري دانسته است:
1- با مراجعه به منابع اطلاعاتي نظير كتب مرجع مرتبط با صنايع نفت و گاز و پتروشيمي به راحتي قابل درك است كه صنايع پتروشيمي، حلالهاي بنزن، اولئون و زايلن توليد ميكنند. اين تركيبات بعضاً خواص احتراقي (نظير عدد اكتان) بهتري نسبت به بنزين توليدي پالايشگاهها دارند اما سرطانزايي آنها اثبات شده است. لذا در هيچ نقطهاي از دنيا از حلالهاي توليدي پتروشيمي به دليل سرطانزايي آن به عنوان سوخت استفاده نميكنند. همچنين در داخل كشور نيز هيچ كدام از موسسات علمي مرتبط نفت و گاز و پتروشيمي چنين راه ميانبر، رافع مسئوليت و مضر بر سلامتي جامعه به خصوص كودكان را توصيه نميكنند.
2- در تركيب بنزين استاندارد يورو 4 كه مورد نظر سازمان حفاظت محيط زيست بوده، ميزان بنزن يك درصد و ميزان تركيبات آروماتيك 35 درصد است. در حالي كه در بنزين پتروشيمي، بنزن و آروماتيك ها بخش اصلي تركيب بنزين را تشكيل مي دهند و ميزان آن بسيار فراتر از استانداردهاي مورد نظر است. بر اساس نمونههاي مستقيم برداشت شده از واحدهاي توزيع بنزين شهر تهران و آناليزهاي انجام شده در كشور آلمان ميزان آروماتيكها در بنزين پتروشيمي48.6 درصد گزارش شده است.
3- به استناد نمونه برداري انجام شده در مركز آزمايشگاهي سازمان محيط زيست نيز نتايج بدست آمده حاكي ازبالا بودن ميزان آروماتيك ها به مقدار 72.63 و ميزان بنزن 6.98 در صد بوده است. مراكز دانشگاهي مستقلي نيز اين آمار را تاييد كردهاند.
4- بر اساس طبقه بندي آژانس تحقيقات سرطان (IARC) كه در سال 2010 انجام پذيرفته بنزن در گروه يك مواد سرطانزا قرار داشته و درساير مجامع علمي اين امر نيز به اثبات رسيده است.
5- نتايج اندازه گيري هيدروكربنهاي خاص در سالهاي 1376 در تهران نشان ميداد كه غلظت آلاينده بنزن در حدود حد استاندارد بوده است. ضمن اين كه در آن سالها مشكل اصلي هواي تهران آلاينده منواكسيد كربن بود. در حال حاضر به دليل اعمال استانداردهاي محيط زيست سطح منواكسيد كربن بسيار پايينتر از حد استاندارد است؛ اما غلظت بنزن در بعضي نقاط تهران به بالاتر از 100 برابر حد مجاز نيز ميرسد. در صورتي كه حلالهاي صنعتي از چرخه اختلاط با بنزين حذف به جرأت ميتوان اذعان كرد كه مشكل هيدروكربنهاي سرطانزا ميتواند در كشور حل شود.
6- پيشنهاد ميشود مخالفان مطالب فوق جستجويي علمي درخصوص مضرات بنزن و ساير هيدروكربنهاي حلقوي سرطانزاي توليدي واحدهاي پتروشيمي داشته باشند و همچنين بررسي نمايند چطور امكان دارد كه واحدهاي پتروشيمي كشور كه همگي داراي حق امتياز خاص توليد فرآيند (Lisence) هستند ميتوانند به جاي توليد حلالهاي صنعتي، بنزين توليد كنند؟
با توجه به مستندات بالا، عدم رعايت استانداردهاي فني و زيست محيطي استفاده از بنزين توليد شده در واحدهاي پتروشيمي اثرات نامطلوبي را بر سلامت شهروندان داشته است و ميتوان افزايش نرخ برخي از بيماريهاي صعب العلاج مانند سرطان را به اين موضوع نسبت داد.
اين نكته كه "كيفيت بنزين پتروشيمي بهتر از برخي توليدات پالايشگاهها قديمي است" بايد گفت اين امر فقط در مورد عدد اكتان بالاتر بوده و اين موضوع به قيمت آلايندگي بالاي فرآورده مورد نظر تمام شده است.
در شرايط كنوني كه آلودگي هوا سلامت شهروندان را به مخاطره انداخته و بخش گستردهاي از آن به كيفيت سوخت ارتباط دارد، لازم است به جاي موضع گيري و دفاع غيرمنطقي از وضعيت غلط گذشته و بيان موضوعات غيركارشناسي، با همت مضاعف در جهت ايجاد محيط زيست سالم تلاش كنيم.
تصميم دولت يازدهم براي حذف بنزين پتروشيمي و همكاري وزارت نفت براي ارتقاي استانداردهاي سوخت گامي مثبت و مؤثر براي ارتقاء كيفيت هوا و كاهش بيماريها و هزينههاي تحميل شده به مردم در سالهاي گذشته است كه اين مورد سبب جلب اعتماد مردم به دولت خواهد شد.