این روزها احمدی‌نژاد با تیم مشاوران و معاونانش انتقاداتی را مطرح می کند که بسیار تند است  و یک جدالی هم میان مسئولین به راه افتاده است این رفتار را چگونه ارزیابی می کنید؟

کاری که احمدی نژاد انجام می دهد نه اخلاقی است و نه شرعی چراکه سرتا پا دروغ است. نکته دیگر اینکه به نظر می رسد ایشان خود را در حالتی قرار داده است که گویا روانگردان مصرف کرده است نعوذبلله نمی خواهم بگویم ایشان چنین کاری کرده است اما منظورم این است که حالتشان مانند حالت افرادی که روانگردان مصرف کرده اند در یک فضای توهمی است یعنی فکر می کند 80 میلیون نفر  به دنبال او هستند امروز فضای جامعه این نیست. احمدی نژاد جایگاه ریاست جمهوری و شخصیت دوم نظام بودن را وهن کند و به عنوان فردی که زمانی بعد از مقام معظم رهبری قرار داشت امروز به دنبال مشایی و بقایی افتاده است. افراد نابابابی که وزن همه چیز را با هوچی گری و زنبیل بازی و ... پایین آوردند. واقعا وقتی مردم به این فکر می کنند که رئیس جمهورشان کسی بوده است که تا چنین درجه ای جایگاه ریاست جمهوری را تنزل داده است دچار مشکل می شوند.

من نمی خواهم بگویم ما در دستگاه های دیگر مانند قوه قضائیه یا مقننه و... مشکلی نداریم بلکه  مشکل وجود دارد اما راه حل آن در پیش گرفتن چنین روش هایی نیست. هدف وسیله را توجیه نمی کند به این معنا که اگر می خواهیم به کسی انتقاد کنیم به هر ابزاری متوسل شویم و با آن جایگاه بازی کنیم.

بهرحال آقای احمدی نژاد که یکباره این چنین نشده او به هر حال در طول این چند سال تا حدودی این خصلت هایش را نشان داده است چرا تا پیش از این به ویژه از سوی اصولگرایان حمایت می شد و امروز همه نقد می کنند؟

میزان حال فعلی افراد است. من معتقدم هیچ جریانی در کشور با کسی نباید عقد اخوت داشته باشد جز حول محور منافع ملی، آرمان های یک نظام و مردم تا زمانی که فردی یا جریانی در آن راستا حرکت می کند حرف و مخالفتی وجود ندارد و باید او را حمایت کنیم اما هر کجا از این مسیر منحرف شد و در مقابل منافع ملی ایستاد باید درمقابل او بایستیم.

من کاری به اصولگرا و غیر اصولگرا ندارم؛ هرکجا این دولت کار درست و خوبی انجام دهد با اینکه نقد سیاسی به او دارم  وظیفه خودم می دانم از آن حمایت کنم. هرکجا هم مشکلی ببینم نقد می کنم. اگر از نظر جناح سیاسی با این دولت همراه نیستیم به این معنا نیست که اگر دولت کار خوبی انجام داد از آن حمایت نکنیم. در دوران احمدی نژاد کارهای عمرانی خوبی صورت گرفت ما از آن حمایت کردیم. اگر ما در مقابل فتنه ایستادیم برخی آن را به حمایت از احمدی نژاد تعبیر کردند؛ اصلا بحث فتنه و احمدی نژاد نبود بلکه فتنه در مقابل نظام بود نه احمدی‌نژاد؛ احمدی نژاد خودش یکی از پایه های فتنه بود. لذا نمی گوییم اگر ما در مقابل فتنه ایستادیم یعنی از احمدی‌نژاد حمایت کردیم. در مورد فتنه تمام جریان سلطه پشت آن بود که همه انها را با کد می توانم بیان کنم. لذا برخی این موضوعات را به هم پیوند می دهند و تصور می کنند مقابل فتنه ایستادن یعنی تائید احمدی‌نژاد درحالی که اینها دو مقوله جدا از هم بود؛ بله برخی کارهای احمدی نژاد خوب بود و ما از آن حمایت می کردیم اما برخی رفتار های دیگر مانند هاله نور و اعتقادات امام زمانی الکی و توهم های این چنینی را ما همان زمان هم به شدت نقد می کردیم و امروز هم نقد می کنیم. این مسائل اقتضائی است و بستگی به نوع و رفتار فرد دارد. من عادت ندارم شخص را تائید و رد کنم بلکه در مورد عملکردها نظر می دهم.

منظور من مشخصا بگم بگم هایی است که احمدی نژاد سال 88 در مناظره ها به راه انداخت و اصولگرایان هم چندان از این رفتار بدشان نیامد.

در همان سال که آن بگم بگم ها که را  به راه انداخت من چندین سخنرانی داشتم و اعلام کردم آقای احمدی نژاد با این رفتار مرتکب خلاف شرع بین شدند؛ فایل‌های صوتی آن سخنرانی ها موجود است؛ دلیل من برای این حرف ها دارم این است که 1- احمدی‌نژاد یا راست می گوید چنین لیستی دارد یا دروغ می گوید اگر دروغ می گوید خلاف شرع است 2- اگر  راست می گوید؛ یا در وظایف ایشان افشای چنین لیستی وجود دارد یا نیست که اگر افشای این لیست در زمره وظایفش نیست باز این رفتارش خلاف شرع است و اگر در حیطه وظایفش قرار دارد چرا آن را منتشر نمی کند آیا می خواهد امتیاز بگیرد؟! پس باز عملکردش خلاف شرع است؛ در آن مقطع من این موارد را اعلام کردم و گفتم خلاف شرع است.

بحث تخلفات احمدی نژاد از اواخر  مجلس هشتم خیلی مطرح شد و در مجلس نهم به اوج رسید چقدر قوه مقننه به دنبال پیگیری این تخلفات بود و هست و چرا با وجود مستندات قوه قضائیه به آن رسیدگی نکرد؟فکر می کنید مصلحت اندیشی وجود دارد؟

من در آن زمان مجلس نبودم؛ اما فردی که در سمت ریاست جمهوری قرار دارد مصون است و معمولا تا یک خلاف متقن و برجسته که مصداق بین جرم و قابل اثبات باشد اتفاق نیفتد این مصونیت از آنها سلب نخواهد شد. اما اگر این جرم قابل اثبات باشد یا خود قوه قضائیه به عنوان  مدعی العموم بتواند به موضوع ورود کند آنجا هم انتظار برخورد وجود دارد. اما در مجموع من عملکرد قوه قضائیه را در رسیدگی به تخلفات مسئولین مثبت ارزیابی نمی کنم. معتقدم قوه قضائیه نباید منتظر باشد تا از یک مسئولی شکایت شود. وقتی می بیند خطایی رخ داده است  و حیف و میلی در بیت المال به وجود می آید یک شان مدعی العمومی دارد و خودش باید وارد شود و با آن برخورد کند.

صحبت های دادستان و سخنگوی قوه قضائیه در مورد احمدی‌نژاد را چطور ارزیابی می کنید؛ آنها گفته اند تخلفات زیاد بوده؛ یعنی می توان حتی گفت با فرض داشتن مصونیت، احمدی نژاد 5 سال پیش که مسئولیتش تمام شد باید تخلفاتش مورد بررسی قرار می گرفت اما هیچ دادگاهی برگزار نشد؟

 می گویند کسی که مسئول است افراد خیلی اسناد رو نمی کنند و شاید به این دلیل باشد که می خواهند احساس ناامنی شغلی به آنها دست بدهد. وقتی یک مسئولی کنار می رود آن زمان است که جزئیات در مورد عملکردش بیان می شود. بنابراین من فکر می کنم تا امروز هم اقدام قوه قضائیه دیرهنگام بوده است؛

البته آقای احمدی نژاد هم مشمول این فرمایش حضرت علی (ع) در نهج البلاغه می شود که « فِی تَقَلُّبِ الْأَحْوَالِ عِلْمُ جَوَاهِرِ الرِّجَالِ» یعنی در دگرگونی ها باطن افراد عیان می شود.

به عبارت دیگر باید زمانی بگذرد تا این افراد خود را نشان دهند تا در نتیجه این نشان دادن ها یک مطالبه عمومی ایجاد شود. امروز آنهایی که حامی احمدی‌نژاد بودند با دیدن این افتضاح خطاب به قوه قضائیه می گویند چرا رسیدگی نمی کنی درحالی که اگر در همان مقطع برخوردی با احمدی‌نژاد صورت می گرفت می گفتند نمی گذارند کاری انجام دهند. لذا آنچه آقای اژه ای گفته است مبنی بر اینکه در این تاخیر یک نتیجه و برکاتی هست همین است که آن طرفداران آقای احمدی‌نژاد این حقایق را می بینند خودشان برخورد را مطالبه می کنند و دیگر قوه قضائیه به سیاسی کاری متهم نمی شود.