پیام نفت: نشان آنلاین: مرگ افراد سرشناسی از جامعه فرهنگی، هنری و ورزشی کشور بر اثر ابتلا به بیماری سرطان، طی ماه های اخیر، حساسیت ها در خصوص رشد این بیماری را در کشور دوچندان ساخته است.
در ابتدا، تاثر عظیمی به واسطه ی فقدان عزیزان هنرمند و ورزشکار بر جامعه مستولی شد و پس از آن گمانه زنی های متعددی برای چرایی گسترش بیماری سرطان و عدم تجمیع عزم مبارزه با آن از سوی متولیان نهادهای ذی ربط آغاز شد.
این در حالی است که کنترل بیماری در سطح جامعه نیاز به فرهنگ سازی گسترده دارد و دولت و نهادهای دولتی به تنهایی نمی توانند در این مسیر اثرگذار باشند، چه اینکه مجلس، دولت و قوه قضاییه رسالت خود یعنی تصمیم سازی، سیاست گذاری و اجرای مصوبات را اجرایی می کنند، اما بدیهی است که این سطح از فعالیت کارساز نبوده و نیست، زیرا معضلاتی از ادوار گذشته به جای مانده است که در کوتاه مدت نمی توان آثار آن را از میان برداشت، به عنوان نمونه آمارها نشان می دهد که یک سوم سرطان ها در ایران ناشی از بقایای سموم و کودهای شیمیایی در محصولات کشاورزی است و در این میان، سرطان معده به عنوان درگیرترین عضو بدن با مواد غذایی نیازمند برخوردی جدی تر و ویژه تر برای کنترل، حذف و ریشه کنی است، در حالی که واقعیت این است که طی سال های پیش، وزارتخانه های کشاورزی و بهداشت که اولی وظیفه ی کنترل مصرف سموم و کودهای شیمیایی در هنگام کاشت و داشت و برداشت و دومی نیز وظیفه آموزش و نظارت بر عملکرد مجریان را بر عهده داشت، مطلوب عمل نکرده و حال که وزارت بهداشت دولت یازدهم سعی بر ارائه آموزش عمومی مردم دارد و با جدیت نقش نظارتی خود را ایفا می کند و همچنین دیگر وزارت خانه ها به عنوان اولویتی مهم به توسعه سلامت جسم و روان جامعه نگاه می کنند، باید از کلیه ی امکانات و پتانسیل های مردمی علاوه بر همت حاکمیت استفاده شود تا نتیجه مورد نظر به دست آید.
از سوی دیگر، رصد واقعیت های عینی جامعه سبب می شود تا ابزار مقابله به خوبی شناسایی شوند و به جای رفتارهای هیجانی و احساسی، با اقدامات حقیقی به کاهش میزان ابتلا به سرطان مدد رساند. واقعیت این است که آمار ابتلا به سرطان در حال افزایش است، افزایش امید به زندگی و افزایش تعداد سالمندان جامعه(سرطان در اصل، بیماری دوران سالمندی است) شیوه زندگی ناسالم و آلودگیهای محیطی، سه عاملی هستند که در بروز سرطان دخیلند و در اولین گام باید آن ها را شناخت و راهکارهای کاهش عوامل ابتلا به سرطان را برگزید.
براساس اعلام متخصصان، در مورد امید به زندگی در ایران در سال 1979 متوسط عمر 58.3 بوده و در 2012 به 73.8 سال رسیده است. از سوی دیگر بیش از 10 درصد جامعه به طور متوسط از سیگار استفاده میکنند. میزان مصرف سیگار در حال افزایش و سن شروع آن هم در حال کاهش است. تنها حدود 11 درصد جمعیت ایران روزانه پنج وعده میوه و سبزیجات که برای داشتن الگوی سالم زندگی ضروری است، مصرف میکنند. 35 تا 40 درصد جامعه هم فعالیت بدنی خیلی کمی دارند و حدود نیمی از جمعیت از مشکل اضافه وزن و چاقی رنج می برند. همچنین 16 درصد جمعیت کشور فشار خون بالا دارند که همگی عامل ابتلا به بیماریهای غیرواگیر و از جمله سرطان هستند و در جمعیت 45 تا 65 سال کشور، نیمی از افراد، سه عامل خطر ابتلا به بیماریهای شایع غیرواگیر را دارند. حدود 8 درصد مردم جامعه قند خون دارند. بیش از نیمی از جمعیت جامعه کلسترول خون بالا دارند که هر کدام به نوبه خود بیماری و در عین حال عامل خطر بیماریهای دیگری مثل سرطان هستند.
به گزارش نشان آنلاین،متاسفانه شیوه زندگی اکثر مردم مناسب نیست و همچنین از نظر جنبههای روانی و معنوی اجتماعی نیز به دلیل مواجهه با استرسهای زندگی شهری، مردم در معرض آسیبهایی قرار می گیرند که برای ابتلا به سرطان مستعد می شوند. برپایه اعلام کارشناسان، هر چه قدر استرس افزایش پیدا میکند، ایمنی بدن ضعیف میشود و ضریب ابتلا به سرطان افزایش می یابد، پس به خوبی مشخص است که مهار سرطان تا حدود زیادی منوط به درک و شناخت مردم از ضرورت تغییر سبک و منش زندگی است.
از سوی دیگر، واقعیت این است که برخلاف تصور حاکم بر جامعه، مقوله کنترل آلودگیهای محیطی کاملا از کنترل افراد جامعه خارج نیست. آن هم در جایی که تعداد خودروها در ایران به ازای هر هزار نفر 113 و در جهان 120 خودروست. بعلاوه میزان مصرف انرژی در کشور نیز فاجعه بار است یعنی 2812 کیلوگرم بر متر مکعب نفت و ترکیبات معادل به ازای هر نفر در ایران مصرف میشود، در حالی که این رقم در دنیا 1890 کیلوگرم بر متر مکعب است. بیشک مصرف بیش از اندازه از سوختهای فسیلی چه در کارخانجات چه در خودروها یا در دیگر اماکن تبعاتی دارد.
حقیقت این است که مردم در ایجاد آلودگی های محیطی سهم زیادی را به خود اختصاص می دهند و بهتر آن است که به جای اینکه به دنبال آن باشیم که برای پاکسازی هوا از سوی نهادهای دولتی و حاکمیتی فعالیت شود، الگوی زندگی مردم که بر اسراف پایه گذاری شده، تغییر یابد. سرانه تولید گاز منواکسیدکربن در ایران 7 تن و در جهان 4.6 است. میزان ذرات معلق (کمتر از 10 میکرون) در هر متر مکعب هوای شهرهای بالای صد هزار نفر جمعیت 115 میکروگرم و در جهان 61 میکروگرم است. به لحاظ شاخصهای توسعهیافتگی و صنعتی سعی شده کشور ارتقا یابد، ولی به همان نسبت شاخصهای زیست محیطی و فرهنگسازی در ارتباط با مصرف انرژی فراموش شده است، موارد مهمی که مغفول ماندنشان، تبعات جبران ناپذیری برای جامعه دارد.
بیشک بخشی از این مسائل، حاکمیتی و سیاستگذاری است، اما در مورد عوامل محیطی و بویژه میزان مصرف سوخت بخشی از قضیه به خود مردم نیز برمیگردد. صرف نظر از این که چه قدر حاکمیت فعالیت می کند، باید نسبت به تغییر شیوه ی جاری زندگی اقدام شود.
به گزارش نشان آنلاین،تا زمانی که رفتارهای نادرست فردی و اجتماعی اصلاح نشوند و حرکات آسیب زا حذف نشوند، نه تنها بیماری سرطان کاهش نمی یابد، بلکه زندگی همراه با سلامت محقق نخواهد شد. واضح است که باید با واگذاری این مسئولیت عظیم و خطیر به توده ی مردم، سعی شود تا الگوی زندگی سالم در جامعه نهادینه شود.
با عنایت به وجود روحیه ی بالای نوع دوستی و هم نوع خواهی ایرانیان، چنانچه عموم مردم عزم کنند و بخواهند و ابراز نارضایتی ها و تاسف های خود را از شبکه های اجتماعی و دیگر فضاهایی که امکان کار و فعالیت عملی در آن ها نیست، به دنیای واقعی تسری دهند، قطعا دستاوردهای شایان توجهی حاصل خواهد شد، کمااینکه ایرانیان در طول تاریخ بارها و بارها اثبات کرده اند که با بسیج عمومی خود توانسته و می توانند گره از مشکلات بزرگ باز کنند.
یقیناً اینک که وزارت بهداشت و دیگر مراجع مرتبط، یکی از اصلی ترین ماموریت های خود را بر کنترل بیماری های غیرواگیر بنا نهاده اند و تمام توان خود را برای مبارزه با بیماری ها در جامعه به کار بسته اند، برای اجرای برنامه های خود به کمک همه ی شهروندان کشور نیاز دارند تا برنامه های کارآمد پیشگیری از ابتلا به بیماری ها، کاهش بروز معلولیت و وقوع مرگ را عملیاتی سازند.
|