به گزارش روز چهارشنبه پایگاه خبریˈ دنیاˈ، گزارش های خبرنگاران بدون مرز و کمیته حمایت از روزنامه نگاران و خبرنگاران حاکی از آن است که هم اکنون 40 روزنامه نگار و خبرنگار در ترکیه پشت میله های زندان هستند و مقام های دولت ترکیه به سرکوب و سانسور صداهای مخالف ادامه می دهند. 

بر اساس این گزارش، مقام های ترکیه بیش از 60 گزارشگر و خبرنگار را به علت پوشش خبری اعتراضات پارک گزی در میدان تقسیم استانبول در ژوئن 2013 میلادی مجبور به استعفا کرده و یا آنها را برکنار نموده اند.

این گزارش افزود، دولت ترکیه سعی در سانسور پوشش خبری اتفاقات حساس در این کشور دارد و رسانه های اجتماعی را تهدید به اعمال محدودیت کرده است.

محدود شدن آزادی رسانه های خبری و مطبوعات در ترکیه آرزو و رویای مقام های این کشور برای تبدیل شدن به الگوی کشوری دموکراتیک در منطقه را زیر سئوال برده است.

علاوه بر زندانی شدن 40 خبرنگار در ترکیه، 59 خبرنگار دیگر نیز به علت انتقاد از حزب حاکم عدالت و توسعه و دولت آنکارا از کار برکنار شده یا مجبور به استعفا شده اند. 

همزمان با انتشار گزارش های یاد شده در رسانه های ترکیه فاتح آلتایلی سردبیر کهنه کار شیکه خبری ˈخبر ترکˈ در گفت و گو با شبکه تلویریونی ˈسی ان ان ترکˈ گفت : اعمال فشار دولت ، سردبیران رسانه ها را مرعوب می کند.

وی افزود: کرامت اصحاب رسانه لگدمال می شود ، دستورها هر روز از طرفهای مختلف به سمت آنان روانه می شود ، در چنین فضایی نمی توان آنچه را می خواهیم بنویسیم ،همه نگران هستند.

آلتایلی این مطالب را در پی افشا شدن خبرهایی مبنی بر اینکه برخی رسانه ها تحت تاثیر فشارهای دولت پوشش خبری حوادث را تغییر می دهند و در نتایج همه پرسی ها دست می برند ، عنوان کرد.

دولت ترکیه بارها مداخله در امور رسانه ها را تکذیب کرده ولی هنوز به اظهارات آلتایلی واکنش نشان نداده است. 

سردبیر روزنامه خبر ترک افزود: همه کسانی که در رسانه ها کار می کنند با چنین مسائلی مواجه هستند ولی مسئله مهم این است که این فشارها تا چه اندازه بر عملکرد نشریه ها تاثیر می گذارد. 

پیشتر نیز مخالفان دولت ترکیه ادعاهایی در مورد اعمال فشار به رسانه ها و اخراج خبرنگارانی که منتقد دولت اردوغان هستند منتشر کرده بودند.

خبرنگاران بدون مرز و برخی از انجمن های بین المللی روزنامه نگاران از ترکیه به عنوان بزرگترین زندان خبرنگاران یاد کرده اند.

در ترکیه دست کم 12 روزنامه پرتیراژ و ده شبکه تلویزیونی وجود دارند که متعلق به شرکت های بزرگی هستند که در زمینه انرژی یا ساخت وساز یا معدن فعالیت می کنند وهمه آنان تا حد زیادی وابسته به قراردادهای دولتی هستند.