یکی از عملیات های رایج در چاه های کم فشار، عملیات احیای چاه بوسیله تزریق تزریق نیتروژن یا همان نیترولیفت می باشد.
این مطلب را با یک مثال واقعی در عملیات مهندسی بهره برداری شروع و به پایان می رسانم.
چاهی داریم که به دلیل اینکه درصد آب تولیدی آن بیش از مقداری است که چاه بتواند کنترل کند، هر از گاهی ستون چاه سنگین شده و فشار مخزن قدرت رساندن سیال به سطح را نداشته و به اصطلاح چاه می میرد. منظورم از کشته شدن چاه این است که چاه از حالت جریانی خارج شده و تولید آن صفر می شود.
در این مواقع ابتدا چاه را از شیر تولیدی بسته و چند روز به آن فرصت می دهیم تا فشار سر چاهی آن کمی افزایش یابد. سپس تجهیزات کویل و پمپ نیتروژن بر سر چاه حاضر شده و عملیات احیا یا همان زنده سازی چاه را آغاز می کنیم.
قبل از همه چیز باید عمق مناسب لوله کویل را محاسبه کنیم. در مرحله بعد نرخ تزریق نیتروژن به درون چاه نیز محاسبه می شود.
حال در حین عملیات باید مرتباً فشار سرچاهی، سیال خروجی از چاه و فشار پمپاژ را چک کنیم و بر اساس داده های جدید در مورد ادامه عملیات تصمیم گیری کنیم. برخی از چاه ها ۵ ساعته احیا می شوند، برخی از چاه ها نیز حتی یک هفته طول می کشد تا احیا شوند. آیا می دانید هزینه هر روز عملیات نیترولیفت چقدر است؟
بنابراین طراحی پراسیجری که بتواند از هزینه بسیار زیاد عملیات نیترولیفت بکاهید امری حیاتی برای شرکت های نفت و گاز هست و جای خالی افرادی که وقت خود را صرف چنین موضوعات کاربردی و صنعتی کنند بسیار خالیست.
اگر کسی مایل است که چنین پژوهشی را آغاز کند من شخصاً همراه و مشاور او خواهم بود.
روزنامه اطلاعات می گوید «مسئولان نظام قبول کرده‌اند خالص‌سازی غلط بود»
این اشتباه محاسباتی گاز ایران را تلف کرد + فیلم
۱۵ ماه فرصت نهایی غرب برای یک توافق هسته ای جدید با ایران
