در کشوری که عقاید ضد یهودی به شدت رواج یافته است، چنین سابقه خانوادگی می تواند به عنوان یک لکه ننگ تلقی شود، به ویژه برای کسی که بنیانگذار اتحاد جماهیر شوروی است و همچنان بسیاری از افراد مسن در روسیه به وی احترام می گذارند.
به گزارش برنا به نقل از خبرگزاری آسوشیتد پرس، در میان دهها سندی که اخیرا در موزه تاریخ دولتی به نمایش درآمده است، نامه ای وجود دارد که آنا یولیانوا خواهر بزرگتر لنین نوشته و در آن آورده است که پدربزرگ مادری آن ها یک یهودی اوکراینی بود که با هدف فرار از سکونت در شهرک های یهودی نشین و دسترسی به فرصتی برای تحصیل در مقاطع بالاتر به دین مسیحیت گرویده بود.
یولیانوا در سال 1932 در نامه خود به ژورف استالین که پس از مرگ لنین جانشین وی شده بود، نوشته است: پدربزرگ ما در یک خانواده فقیر یهودی متولد شد و بر اساس مدارک مربوط به غسل تعمیدش، وی فرزند موسی بلنک بود، یک بومی شهر ژیتومیر در غرب اوکراین.
در ادامه نامه یولیانوا آمده است: ولادیمیر ایلیچ همواره به یهودی بودن خود افتخار می کرد. من بسیار از این حقیقت متاسفم که ریشه های خانوادگی ما (که من در مورد آن تردید داشتم) هرگز در زمان حیات وی مشخص نشد.
بر اساس قوانین روسیه تزاری، بسیاری از یهودیان تنها اجازه داشتند در مناطقی که با نام مناطق یهودی نشین شناخته شده بود و شامل کشورهای امروزی لیتوانی، بلاروس، لهستان، مولداوی، اوکراین و قسمت هایی از غرب روسیه بود، به طور دائمی ساکن شوند.
بسیاری از یهودیان آن زمان با پیوستن به بلشویک ها برای مبارزه با یهودی ستیزی که در روسیه تزاری حکمفرما شده بود، آماده شدند و این در حالی بود که برخی از رهبران حزب کمونیست که در انقلاب اکتبر 1917 به قدرت رسیدند، نیز در میان آنان بودند. مشهورترین این افراد نیز لئون تروتسکی بود که نام واقعی اش برونستین بود.
با وجود این لنین مه با نام اصلی ولادیمیر ایلیچ یولیانو در سال 1870 متولد شده بود، تنها خود را به عنوان یک روس به مردم این کشور شناساند. وی در سال 1901 و در حالی که در سیبری و در نزیکی رودخانه لنا در تبعید به سر می برد، نام لنین را به عنوان نام مستعار خود برگزید.
یک دوره کوتاهی از توسعه فرهنگی در جامعه یهودیان که در دوران حکومت لنین ایجاد شد، در اوائل دهه 1930 و همزمان با روی کار آمدن ژوزف استالین و زمانی پایان یافت که وی اقدام به توسعه عقاید ضد یهود در میان اعضای حزب کمونیست کرد و طرحی را برای سکونت دادن تمام یهودیان شوروی در نزدیکی مرز چین ارائه داد.
یولیانوا در نامه خود به استالین از وی خواسته بود با افشا کردن ریشه یهودی لنین از افزایش احساسات ضد یهودی جلوگیری کند. وی در نامه نوشته بود: من شنیده ام که در سال های اخیر احساسات ضد یهودی بار دیگر حتی در میان کمونیست ها نیز افزایش یافته است، اکنون پنهان کردن حقایق از مردم اشتباه است.
این در حالی است که بر اساس اظهارات تاتایانا کولوسکوا متصدی موزه تاریخی مسکو، استالین این درخواست را نادیده گرفت و به یولیانوا دستور داد در مورد نامه خود کاملا سکوت کند.
خانواده لنین مدعی هستند که بر اساس زندگینامه رسمی که اورگا یولیانوا خواهرزاده وی نوشته شده است، وی تنها دارای ریشه های روسی، آلمانی و سوئدی بوده است.
نامه خواهر لنین به استلین در اوائل دهه 90 در اختیار مورخان قرار گرفت، این در حالی است که صحت این نامه در آن زمان مورد تردید بود. این نامه توسط کولوسکوا که به عنوان مدیر یکی از بخش های موزه تاریخ دولتی مسکو که وقف لنین شده بود و به عنوان یکی از تواناترین اندیشمندان در مورد زندگی لنین مشهور بود، برای نمایش در یک نمایشگاه انتخاب شده است.
علاوه بر این، این نمایشگاه که در موزه میدان سرخ مسکو و در نزدیکی آرامگاهی که جسد لنین در آن آرمیده است قرار دارد، این مسئله را نیز نشان می دهد که لنین پس از سکته مغزی در سال 1922 در شرایط جسمانی بسیار بدی به سر می برد. به طوری که سرانجام از استالین خواست تا برای وی سم تهیه کند.
ماریا یولیانوا جوان ترین خواهر لنین در خاطرات خود در سال 1922 می نویسد: لنین به طور اتفاقی استالین را برای انجام این درخواست انتخاب نکرد. وی می دانست که استالین یک بلشویک اصیل، قوی و به دور از احساسات است. چه کس دیگری به جز استالین جرات می کرد به زندگی لنین پایان دهد.
در این خاطرات آمده است: در ابتدا استالین قول داد که به لنین کمک کند، اما دیگر اعضای حکومت شوروی تصمیم گرفتند درخواست وی را فراموش کنند. تروتسکی که استالین وی را از شوروی بیرون کرد، در خاطرات خود مدعی شده است که استالین لنین را مسموم کرده است.
111 سند در این نمایشگاه به نمایش گذاشته شده است، که بسیاری از آنان اخیرا از حالت محرمانه خارج شده اند و همه آنها برای نخستین بار در معرض دید عموم قرار گرفته اند. این در حالی است که این اسناد باعث ایجاد شگفتی در میان مردم در مورد اعضای برجسته اتحاد شوروی شده است. انسان هایی که زمانی به عنوان افرادی شجاع و محکم شناخته می شدند، اکنون به عنوان افرادی بولهوس، ترسو و حتی ناامید کننده توصیف می شوند.
یکی از اسناد این نمایشگاه شامل یک تقاضای ناامیدانه است که استالین در سال 1934 از یک رهبر کمونیست بازداشت شده به نام لیو کامنف که نام واقعی اش روزنفلد بود، دریافت کرد.
کامنف در این نامه نوشته است: اکنون زمانی است که روح من مملو از عشق به حزب کمونیست و رهبری آن است. در حالی که من در تردید و شک زندگی می کنم. اما با شجاعت می توانم بگویم که من یاد گرفته ام به تمام اقدامات کمیته مرکزی حزب و تصمیماتی که شما می گیرید، اعتماد کنم. اکنون نیز من به جرم ارتباط با افرادی بازداشت شده ام که غریبه هستند و از من نیز متنفرند.
این در شرایطی است که استالین این نامه را نیز نادیده گرفت و کامنف در سال 1936 اعدام شد.
اما نکته ای که در این میان خنده دار و درعین حال هولناک است، این است که بخشی از این نمایشگاه مربوط به کاریکاتورهایی است که توسط اعضای حزب کمونیست کشیده شده است.
نیکلای بوخارین تئوریسین برجسته حزب کمونیست در یکی از این کاریکاتورها استالین را با یک بینی بسیار بزرگ و اغراق آمیز به همراه پیپ وی نشان می دهد. کاریکاتورهای وی از دیگر اعضای حزب کمونیست نیز نابالغ است. یکی از این کاریکاتورها به عنوان افسر ارتش سفید به نمایش درآمده است. این در حالی است که ارتش سفید که ضد کمونیست بود و توسط قدرت های غربی حمایت می شد، با ارتش سرخ شوروی در سال های 1917 تا 1923 جنگید که در این جنگ شکست خورد.
والری مژلاوک اقتصاد دان برجسته شوروی نیز در یک کاریکاتور تروتسکی را به عنوان یک یهودی سرگردان به سخره گرفت و وی را به عنوان یک وزیر اقتصاد در یک پست غیر استادانه نشان داد. در زیر این کاریکاتور نوشته ای به چشم می خورد که در آن استالین دستور می دهد که این وزیر را از آلتش آویزان کنند.
این در حالی بود که وزیر و کاریکاتوریست هر دو در سال 1938 اعدام شدند.
گفتنی است این نمایشگاه تا روز سوم جولای ادامه خواهد داشت.
منبع:شفاف نیوز
ارسال توسط کاربر محترم سایت :hreza8