پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :

هاآرتص نوشت: یک پزشک اسرائیلی که رهبری نبرد با کرونا در جنوب شرقی آسیا را بر عهده دارد ، توضیح می دهد که چگونه موفق شده است حداقل تا کنون این بیماری را به سرعت مهار کند .

به گزارش سرویس خواندنی های «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: رافی کوت، یک پزشک است که نقشی غیر منتظره را به عنوان یک تصمیم گیرنده کلیدی در تلاش های ویتنام برای مقابله با ویروس کرونا بر عتهده دارد. او می گوید از سرعت انتشار این بیماری در ابعاد جهانی غافلگیر شده است.

درست سه هفته پس از تأیید اولین مورد کرونا، به نظر می رسد یکی از کشورهای جنوب شرقی آسیا با مهار ویروس کرونا رکورددار مبارزه شده است. این در حالی است که کشورهایی مثل کره جنوبی و ایتالیا به چنین دستاوردی نرسیده اند. ویتنام از 13 فوریه تاکنون هیچ مورد جدید بیماری نداشته است و همه 16 نفری که آلوده شده اند بهبود یافته اند.کوت در مصاحبه ای گفت: "این یک بیماری مبهم است" او سپس توضیح داد چالش های مسئولان بهداشت ویتنام که ممکن است در هفته های آینده با آن روبرو شوند شامل چه مواردی است.

گزیده هایی از مصاحبه در ادامه ذکر شده است:

بزرگترین مشکل در مقابله با کرونا چیست؟

اول ، بزرگترین مشکل این است که  ویروس کرونا یک اپیدمی کامل محسوب می شود. زیرا دقیقاً در همان زمانی که میلیون ها چینی و ویتنامی برای سال نو چینی سفر می کردند اتفاق افتاد. این یک عامل مهم در گسترش سریع کرونا بود. دوم ، این  بیماری با سایر بیماری های خانواده کرونا متفاوت است. به عنوان مثال برخلاف سارس، کرونای جدید،  افراد را مدتها قبل از بروز علائم آلوده می کند. تعداد زیادی از بیماران تصور نمی کنند که بیمار هستند و همچنان به زندگی عادی خود ادامه می دهند و کرونا را گسترش می دهند.

کوت  که به عنوان پزشک خانواده به مدت 32 سال در ویتنام زندگی کرده است. در بخشی دیگر از صحبت های خود می گوید: "من اولین سیستم مراقبت های بهداشتی را برای قبایل ویتنام شمالی و دلتای شمالی در سال 1988 ساختم. پس از آن، یک سال را در کره شمالی در قحطی بزرگ سپری کردم. سپس به ویتنام برگشتم و شبکه ای از کلینیک ها را در این کشور افتتاح کردم. "

امروز ، کوت یک شخصیت مهم در سیستم مراقبت های بهداشتی ویتنام است، او حتی سرپرست تیم کوچکی است که تصمیم می گیرد در مورد کرونا چگونه رفتار شود.  وی می گوید: "من به دولت ویتنام توصیه هایی می کنم و در طول اپیدمی کرونا مسئولیت بخشی از تیم تصمیم گیری در رابطه با سایگون بزرگ را بر عهده دارم که جمعیتی 20 میلیون نفری را شامل می شود.  ما تقریباً روزانه ، گاه چندین بار در روز و گاهی اوقات در نیمه شب برای تصمیم گیری ملاقات می کنیم."

چرا ویتنام آماده کرونا نشده بود؟

این پزشک غیرویتنامی می گوید: "این ویروس کمی بعد از سال نو چینی ، در پایان ژانویه آغاز شد. ما در مورد شیوع کرونا در چین می دانستیم ، اما بسیار آرام بودیم. در ویتنام تا به حال بسیاری از ویروس ها مانند سارس، آنفولانزای خوکی و آنفولانزای مرغی را تجربه کرده ایم ، ما یک تیم  ویژه و یک سیستم ایجاد کرده ایم. بعد از سارس فکر می کردیم که  هیچ چیز نمی تواند بدتر از سارس باشد زیرا سارس  بسیار وحشتناک بود: اولین مورد مرگ بر اثر سارس در ویتنام همان دکتری بود که من را درمان کرد."

چرا فقط بر سایگون تمرکز می شود؟

"جنگ با ویروس استان به استان در جریان است. اما ما می دانیم که گردشگران کره ای از چندین مکان مهم در ویتنام دیدن می کنند و 90 درصد  مناطق دیگر را نادیده می گیرند ، بنابراین ما نگران مکان هایی با جمعیت بزرگ ، موقعیت شهری پیچیده و با ترافیک بالای گردشگری هستیم. در این منطقه چینی ها و جهانگردانی از دیگر کشورها حضور دارند. "

چطور متوجه شدید که مسئله بزرگتر از آن چیزی است که تصور می کردید؟

"تعداد در چین شروع به صعود کرد و ما به سرعت فهمیدیم که تمام چینی هایی که به ویتنام می آیند و به مناطق مهم ویتنام سفر می کنند، از پکن یا شانگهای نیستند بلکه از ووهان و هوبی (مرکز اپیدمی) نیز می آیند. علاوه بر این ، هم ویتنامی ها و هم خارجی ها به پنج یا شش منطقه مشخص سفر می کردند. ما فورا نگران شدیم که اگر در استراحتگاههای محلی مردم با یکدیگر از نزدیک معاشرت کرده باشند 14 روز اول شیوع(که معمولا بی علامت است) بسیار مهم خواهد بود. به همین دلیل توصیه کردیم مدارس را در سرتاسر ویتنام تعطیل کنیم و منتظریم بمانیم تا ببینیم چه اتفاقی خواهد افتاد. ما اکنون می دانیم که کودکان به ندرت بیمار می شوند. این تنها چیزی است که اکنون می دانیم."

کوت می گوید ویتنام تصمیم نگرفته است که تمام شهرها را قرنطینه کند ، اما بسیاری از مردم به صورت خودجوش از ترس کرونا به محل کارشان نرفته اند. علاوه بر این ، تقاضا برای تست کرونا افزایش یافته است. وی گفت: "ما بلافاصله فهمیدیم که همه می خواهند بخاطر وجود بیماری  بررسی شوند ، بنابراین مرکز کنترل بیماری ویتنام پرسشنامه ای را برای تعیین اینکه چه کسی کاندیدای معاینه است طراحی کردند. برای مثال ، درجه حرارت ، تماس با چینی و غیره را بررسی می کردند و در همان زمان ، ما می دانستیم که بسیاری از افراد روی این پرسشنامه دروغ می گویند. آنهایی که حدس می زدند بیمار باشند از ترس جوابهای غلط می دادند و ما به سرعت فهمیدیم باید سوالاتمان را با چند روش مختلف بپرسیم."

"این مشکلات با این واقعیت پیچیده شده است که کیت های آزمایش گاهی جواب کاذب دارند.  بنابراین افرادی با ویروس وجود داشتند که به طور بالقوه آن را پخش می کردند.ما سه مورد مشابه داشتیم. سنگاپور نیز چنین مشکلاتی داشت. در همین حال ، مراکز کنترل بیماری های ایالات متحده اعتراف کرده اند که مشکلی در کیت های تشخیص سریع وجود دارد. "

درباره اولین بیمارانی که شناسایی کردید برای ما بگویید

"ما هنگامی که افرادی با علائم مثبت به بیمارستان مراجعه می کردند به سرعت مواردی را یافتیم. فهمیدیم که در شمال هانوی ، در یک روستا گروهی از کارگران تازه از ووهان برگشته اند. آنها توسط یک شرکت رنگ آمیزی ژاپنی برای یک دوره فرستاده شده بودند ، به خانه آمدند و خانواده های خود را هم آلوده کردند. 4 یا 5 فوریه بود. در نهایت فهمیدیم حدود 16 نفر آلوده شده اند. "

از آن زمان ، هیچ مورد جدیدی ندارید. چگونه به چنین دستاوردی رسیدید؟

"بیماران به طریقی که فقط یک کشور توتالیتر می توانند در قرنطین ارتش قرار بگیرند در قرنطینه قرار گرفته اند. آنها را به بیمارستانی منتقل کردند که تخلیه شده بود. ارتش یک حصار متشکل از سیم خاردار را برپا کرد و سربازان ارتش را در اطراف آن مستقر کرد. آنها پزشکان را با تجهیزات ویژه اعزام کردند. دو نفر از مبتلایان، بسیار بیمار بودند ، اما همه آنها اکنون مرخص شده اند. "

چطور از گسترش آن جلوگیری کردید؟

"من فکر می کنم ما بیش از 16 مورد داریم ، تصور می کنم ما همه را شناسایی نکرده ایم. اما ما در حال رصد هر مورد ذات الریه هستیم که به مراکز درمانی مراجعه می کند و تاکنون هیچ افزایشی در این زمینه مشاهده نشده است. "

به عبارت دیگر ، شما هنوز هم می توانید به کره جنوبی دیگری تبدیل شوید ، جایی که در طی چند روز تعداد بیماران بطور تصاعدی رشد کرد

"درست است. ما ابتدا ما تصمیم گرفتیم اجازه ندهیم 4000 کارگر ویتنامی که اکنون در کره جنوبی هستند به خانه برگردند. آنها می خواهند دوباره برگردند و اخیرا نیز خانواده هایشان یک اعتراض جمعی بزرگ برپا کرد و خواستار بازگشت آنها شدند. "

چگونه توضیح می دهید که در ایتالیا و کره جنوبی تعداد بیماران خیلی سریع افزایش یافت اما در ویتنام نه؟

"یک دلیل احتمالی هوا است ، در ویتنام جنوبی در حال حاضر هوا گرم است و در کره جنوبی و ایتالیا سرد است. وقتی سرد است ، مردم در خانه جمع می شوند که گرم است و به یکدیگر نزدیک می شوند و یکدیگر را آلوده می کنند. اما ، ما مطمئن نیستیم که تعداد موارد افزایش نمی یابد. "

اسرائیل تصمیم گرفته است که در خانه افرادی که علائم بیماری قرنطینه دارند ، آزمایشاتی انجام دهد

"من فکر می کنم عالی است شما باید کارهایی  را انجام دهید تا مردم از بیمارستان دور شوند. در ویتنام این کار را نکرده اند.شما باید مردم را تشویق کنید تا دور از محیط آلوده مورد بررسی قرار گیرند ، زیرا بسیاری از مردم از همین آلودگی بیمارستانی می ترسند ، اما ، باز هم ، سخت است اعلام کنیم که ما گسترش را متوقف کرده ایم. در حالی که هیچ پروازی از چین وجود ندارد ، مرز زمینی بین دو کشور باز است و چینی ها می توانند وارد ویتنام شوند. "

مرز به دلایل سیاسی باز است؟

"بی شک. ویتنام نمی تواند مرز خود را با چین ببندد. چینی ها فشارهای گسترده ای را بر همگان وارد کرده اند: کره ای ها ، ویتنام ، همه. کشورهای آسیایی نمی توانند همانطور که می خواهند در مقابل چین عمل کنند زیرا چین قدرت بزرگ در منطقه است. روابط اقتصادی و سیاسی بین ویتنام و چین مانند یین و یانگ است. "

به نظر شما اگر همه گیری به اسرائیل برسد چه اتفاقی خواهد افتاد؟

سطح مراقبت از اکثر بیماران به سرعت به کمک های اولیه بسیار سریع می رسد ، مانند تجویز استامینوفن. اسرائیل چند تختخواب مراقبت های ویژه دارد؟ 100؟ 200؟ 300؟ چینی ها 115000 کادر پزشکی را به هوبئی (استانی در چین) منتقل کردند و حتی آن هم کمکی نکرد. تل آویو یک منطقه شهری شلوغ مانند ووهان است. اسرائیل تقریباً جغرافیایی با مناطق تمیز ندارد. "

از طرف دیگر ، بهار در حال آمدن است

"درست است ، هر روز که می گذرد و گرمتر می شود  و این خبر خوبی است. وزارت بهداشت درست می گوید که با گرمتر شدن هوا، می توان زمان خرید تا واکسنی تولید شود. اما فراموش نکنیم که تا تابستان همه باید پشت یکدیگر باشیم.

فرآیند کاهش تولید پارس جنوبی آغاز شده و هر سال سرعت خواهد گرفت  هیچ جای جهان مثل ایران نیست که تمامی خانه‌ها گازکشی شده باشند  پایان قرن نفت و هزاران میلیارد دلار سرمایه ای که کم ارزش می شود  طرح تبدیل دودکش نیروگاه به خوراک واحد پتروشیمی  تحلیل مقایسه ای مصرف واقعی انرژی برق در ایران