عسلویه اکنون پایتخت اقتصادی ایران است. سالانه ده‌ها ‌میلیارد دلار درآمد ارزی کشور از آن منطقه استراتژیک کشور تأمین می‌شود؛ منطقه‌ای که در ابتدای دولت اصلاحات و وزارت بیژن زنگنه در نفت، در نزدیکی روستایی کوچک و بیابان برهوت قرار داشت، اکنون آوازه آن به‌عنوان پایتخت انرژی ایران و به‌تبع آن نام صنعت گاز و پتروشیمی ایران در جهان پیچیده است. درحال‌حاضر بیشتر فازهای ١٩گانه پارس جنوبی به بهره‌برداری رسیده و تولیدات آنها در رگ‌های حیات اقتصاد کشور، خون گرم و انرژی‌زای خود را جاری کرده است. گاز متان استخراج‌شده در آن، گرمابخش خانه‌های سرد در زمستان و روشنی‌بخش نیروگاه‌های برق و مایه حیات پتروشیمی‌های با پایه متان از جمله پتروشیمی‌های آمونیاک اوره و متانول و زیرشاخه‌های آنهاست. گاز اتان، محصولات ارزشمندی مانند الماس‌های سفید پلی‌اتیلن، پلی‌پروپیلن و مشتقات مختلف اتیلن و پروپیلن را بر سفره اقتصاد ملی آورده و کشور را در شرایط سخت تحریم، از توطئه و بحران کمبود ارز تا حدی رهانیده است. اگر تحولات عسلویه در حوزه گاز و پتروشیمی نبود، امکان تحقق بخشی از اغراض شیطانی دشمنان علیه نظام ارزشمند ایران اسلامی وجود داشت. اما تولیدات ارزشمند میادین گازی در عسلویه همچنان رویش‌های ارزشمند و رو به توسعه خویش را نصیب ملت شریف ایران می‌کند و با بهره‌برداری از ظرفیت‌های بالای کشور در تولید گاز بوتان و پروپان در آینده نزدیک، شاهد رویش و باردهی واحدهای بزرگ پتروشیمی با خوراک بوتان و پروپان خواهیم بود. ناگفته پیداست تعیین قیمت منطقی و رقابتی خوراک‌های یادشده نسبت به رقبای منطقه‌ای و جهانی است که می‌تواند بستر چنین تحول بزرگی را فراهم کند. در روزهای اخیر بار دیگر بحثی در خصوص آزادسازی خوراک مایع پتروشیمی‌ها مطرح شده که این موضوع روی برخی از پتروشیمی‌ها اثرات منفی زیادی خواهد داشت که از آن جمله می‌توان به پتروشیمی‌های اراک و تبریز اشاره کرد. این اتفاق روی برخی از پتروشیمی‌ها مانند پتروشیمی جم که خوراک مایع و گاز مصرف کرده، اما بخشی از محصولات خود را به شرکت‌های دیگری می‌فروشند تأثیر منفی کمتری خواهد داشت که دلیل آن، بالاتربودن قیمت محصول نسبت به قیمت خوراک است. درحال‌حاضر تصمیم‌گیرندگان بزرگ اقتصاد انرژی ازجمله وزارت نفت و کمیسیون‌های تخصصی مجلس، نشست‌های مشترک با حضور صاحب‌نظران این حوزه برگزار می‌کنند و این امید وجود دارد که یک تصمیم جامع بلندمدت و فرمول منعطف و عالمانه‌ای برای قیمت خوراک پتروشیمی‌ها تصویب شود که نتیجه آن جذابیت برای سرمایه‌گذاری خارجی و رشد روزافزون صنعت مهم و بنیادی پتروشیمی در کشور باشد.                                 

 با وجود نقدهای منتقدان، معدل عملکرد ایشان در حوزه بالادستی نفت و گاز و توسعه میادین مشترک بسیار ستودنی است. می‌دانیم اگر عسلویه و میادین مشترک توسعه نمی‌یافت، اکنون صنعت پتروشیمی در عسلویه وجود نداشت که روی نرخ خوراک آن بحث شود. با توجه به این مسئله، در کنار نقدها و انتقادهایی که مطرح می‌شود باید تقدیر از اقدامات ارزشمند و ماندگار وزیر نفت باسابقه کشورمان نیز فراموش نشود چراکه بجاآوردن رسم ادب و بیان حق، تقدیر از خدمت و فداکاری مدیران در راه کشور و مردم عزیزمان است که دین ما نیز درباره آن توصیه اکید دارد.