برخی می‌گویند ایران یکسال و نیم طول می‌کشد تا تولید خود را افزایش دهد و پیشنهاد می‌دهم این افراد بنشینند و نگاه کنند که این اتفاق چگونه رخ می‌دهد.

3.5 میلیارد دلاری که بحث‌اش مطرح بود و برخی با بیان حرف‌های بی‌ربط، این ماجرا را به مثابه بابک زنجانی دوم دانستند کاملا بی‌اساس بود. این پول در حساب یک شرکت اماراتی است و متعلق به ماست و با رفع تحریم‌ها این پول به تصرف بانک مرکزی در می‌آید. این موضوع با مسئله بابک زنجان تفاوت دارد. پول های مورد نظر که نزد زنجانی بوده مشخص نیست که کجاست.

برخی برای فروریختن قبح متهم بابک زنجانی، چنین مباحثی را مطرح می‌کنند. ما مورد این چنینی نداشتیم و اگر کسی اطلاعاتی دارد به قوه قضاییه اعلام کند.

برخی پول‌ها متعلق به بانک مرکزی است اما پول‌های بلوک شده در هند که حدود شش میلیارد دلار می‌شود متعلق به دولت است. بخشی از این پول‌ها از سوی بانک مرکزی در سال 90 و 91 در حساب شرکت نیکو برای طرح‌های اولویت‌دار پارس جنوبی سپرده‌گذاری شده بود.

عمده این پول‌ها در این بخش هزینه شده است و بخشی دیگر نیز در نزد بابک زنجانی باقی مانده و وی این هزینه را که متعلق به پیمانکاران بوده به آنان پرداخت نکرده است. وجود پول بانک مرکزی در نزد شرکت نیکو تخلف نیست و طبق مقرراتی، بانک مرکزی می‌تواند در این شرکت سپرده‌گذاری کند و این امر حرکتی در جهت توسعه صنعت نفت بوده است.

پول‌های بلوکه شده چند دسته هستند. بخشی از این حساب‌ها مربوط به بانک مرکزی است که از فروش نفت حاصل شده است و در ژاپن و کره جنوبی و مقداری در هند از این حساب‌ها داریم. بخش دیگری از این حساب‌ها به حساب‌های بانک مرکزی واریز نشده است. مانند حساب شش میلیارد دلار در حساب‌های یورویی در هند که با رفع تحریم به خزانه واریز می‌شود.

وی درباره دکل نفتی و مسائل مطرح شده درباره آن توضیح داد: دکلی به مبلغ 88 میلیون دلار توسط شرکت تاسیسات دریایی خریداری می‌شود که این شرکت متعلق به صندوق بازنشستگی نفت و تعاونی بازنشستگان ناجا است و بخشی از سهم این شرکت نیز متعلق به پرسنل است. همان روز طبق اسناد، مدیریت شرکت تاسیسات دریایی، سند تحویل دکل را امضاء می کند اما دکلی تحویل گرفته نمی شود. 20 درصد اول پیش پرداخت داده می‌شود و پس از مدتی شرکت صاحب دکل قرارداد را فسخ می‌کند زیرا هزینه از سوی شرکت طرف قرارداد با شرکت تاسیسات دریایی، پرداخت نمی‌شود اما هزینه 88 میلیون دلار همچنان پرداخت می‌شود و این پول به حساب‌هایی ریخته می‌شود و کل هزینه دکل به شرکت طرف قرارداد با شرکت تاسیسات دریایی پرداخت می‌شود.

مالک اصلی دکل نیز به دلیل عدم دریافت اصل هزینه، دکل خود را می‌برد و به عبارتی کل مبلغ دکل پرداخت شده اما دکلی تحویل داده نمی‌شود.

دکل از شرکتی خریداری شده که مالکش نبوده و با مبلغ بالاتری این دکل به نسبت هزینه شرکت اصلی فروشنده خریداری می‌شود و تحویل گرفته نمی شود. بحث اصلی در مورد دکل، بازگرداندن پول دکل بوده و این پول از محل پارس جنوبی پرداخت شده است.

در قوه قضاییه در این باره شکایت شده و باید مشخص شود این پول کجا رفته است. دکلی که وجود ندارد و این وسط اتفاقات شبهه‌داری رخ داده است. 88 میلیون دلار پول مملکت باید بازگردانده شود و حتا اصل هزینه زمانی پرداخت شده که شرکت فروشنده اصلی دکل، قرارداد خود را فسخ کرده بوده است. رسید را چرا امضاء کردند و بقیه پرداخت ها چرا انجام شده است؟

این اتفاق سوال برانگیز است و بسیاری از این اتفاقات بدون موافقت هیات مدیره شرکت و عدم طی مراحل قانونی و روال طبیعی انجام شده است. دنبال کیفر کسی نیستیم و برای بازگرداندن این هزینه تلاش می کنیم.داستان دکل بسیار مسئله دار است. در این میان دکلی اسقاطی نیز خریداری شده که دستور پیگیری دادم آن هم باید پیگیری شود.

ما به اوپک نامه‌ای نوشتیم که تحریم‌ها در حال برداشته شدن است و ما بر می‌گردیم. برگشتن شکستن تحریم اجازه نمی‌خواهد و ما یک سابقه تاریخی داریم و برای رسیدن به حقمان از کسی اجازه نمی‌گیریم. اوپک در تجربه طولانی نشان داده پخته عمل می‌کند اما اگر فرض کنیم سهمی از تولید کشورهای عضو برای افزایش تولید ایران کم نشود، برای مدتی قیمت نفت کاهش می‌یابد و دیگرانی که تولید بالا می‌کنند از افتادن قیمت‌ها ضرر خواهند کرد.

دبیر کلی اوپک اجماع می‌خواهد و مخالفت یک کشور مانع از تحقق این مهم می‌شود کما این که بسیاری کشورها نتوانستند دبیرکلی را بدست آوردند زیرا ما مخالف این مهم بودیم. این که دیپلماسی ما کم رنگ یا پر رنگ است مبهم بوده و ما افراد کار بلدی داریم. برخی می‌گویند ما دلیل کاهش قیمت نفت هستیم و اگر ایران در اوپک قاطع برخورد می‌کرد این اتفاق نمی‌افتاد؛ این حرف منصفانه نیست. ایران به تنهایی نمی‌تواند قیمت نفت را در بازارهای جهانی نصف کند و این امر، ساده سازی مسائل پیچیده است.