به گزارش خبرنگار خبرگزاری موج، بالاخره بعد از کش و قوس های زیاد بین مجلس و دولت، دولت موظف به حذف یارانه پردرآمدها شد. بر این اساس که باید براساس شاخص بعد خانوار، میزان درآمد، شرایط اقلیمی و محل سکونت اقدام به شناسایی و حذف پردرآمدها کند. عده ای معتقدند که دولت در این مرحله با محدودیت هایی رو به رو است. از طرفی ممکن است حتی نخواهد آن را عملی سازد. در این زمینه با دکتر میثم موسایی، استاد دانشگاه تهران، گفت و گویی انجام داده ایم که در ادامه خواهید خواند:
آقای دکتر، به نظر شما دولت می تواند براساس شاخص های مطرح شده پردرآمدها را شناسایی کند؟ شاخص های گفته شده را چطور ارزیابی می کنید؟
معیارهای گفته شده با هم متفاوت است. مثلا بعد خانوار هر چه بزرگتر باشد قطعا نیازمندی در آن بیشتر است. به عبارتی سرانه درآمد خانوار با بعد خانوار کاهش می یابد. در اصل باید بعد خانوار با توجه به تعداد شاغلین در نظر گرفته شود. ممکن است در یک خانواده 5 نفره، 5 نفر شاغل باشند و یا ممکن است در یک خانواده 5 نفره دیگر فقط یک نفر شاغل باشد. در اصل باید افراد تحت تکفل محاسبه می شد. محل سکونت هم مهم است. مساحت خانه و این که در چه محلی است هم اهمیت دارد. آیا در شهرهای بزرگ است یا کوچک؟ برای محاسبه میزان درآمد هم، میزان درآمد سرانه تعداد خانواده بخش بر تعداد بعد خانوارمی شود. این مورد نشان می دهد که چه کسی در چه طبقه ای قرار می گیرد.
فکر می کنید دولت تا چه اندازه می تواند حذف پردرآمدها را عملی کند؟
به نظر می رسد دولت به جای این که دنبال حل مشکلات به صورت اساسی باشد مثل دولت های قبل سعی در عوام گرایی دارد؛ چرا که با حفظ یارانه تعداد بیشتری قلب های آنها را به سمت خودش متمایل کند. این موضوع ضرر بزرگ و سم مهلکی برای اقتصاد محسوب می شود. در کشوری که 70 میلیون جمعیت دارد همه مستحق دریافت یارانه نیستند. این که نیاز به تبصره و ماده ندارد. دولت نباید به همه یارانه بدهد. خیلی راحت 10 تا 20 میلیون نفر را می تواند حذف کند.
بهترین ملاک برای دولت در این کار چیست؟
دولت باید از خودش شروع کند. بسیاری از نمایندگان و مدیران سازمان هنوز یارانه دریافت می کنند. از طرفی در میان شاخص های گفته شده شاخص شغل نیامده بود. باید از شغل فرد سوال کنند. یکی کارگر است و یکی کشاورز و یکی کارمند. اینها سطح درآمدشان معلوم است. 90 درصد مردم یا کشاورزند یا کارگر یا کارمند. شناسایی اینها کار سختی نیست.
عده ای معتقدند اراده لازم در دولت برای اجرایی کردن این تصمیم نیست؟ تحلیل شما چیست؟
به نظر می رسد که دولت می خواهد از اجرایی شدن یک قانون مشخص و روشن خودداری کند. دولت پیشتر حتی با اصل حذف یارانه پردرآمدها مخالفت کرده بود. این قاعده و شاخص ها هم نشان می دهد که دولت می خواهد از حذف پردرآمدها فرار کند.
شاید به خاط ترس از تبعات آن در جامعه است؛ چرا که همه مردم یارانه را حق خود و پول نفت می دانند.
یارانه؛ یعنی کمک. پول نفت نیست. پولی است که از افزایش قیمت حامل های انرژی است. به عبارتی بازتوزیع درآمد است که باید به افراد مستحق داده شود که این افراد تعدشان محدود است. در کل حذف ثروتمندان بیشتر به یک شوخی تبدیل شده است؛ چرا که به راحتی می شود اینها را حذف کرد. دولت این کار را نمی کند. این عمل دولت هم مانند طعنه و مسخره برای اقتصاد کشور است؛ چرا که از یک طرف از اقتصاد مقاومتی می گویند و از طرفی از حذف پردرآمدها خودداری می کنند. به نظر می رسد که دولت در این زمینه دغدغه ندارد.

سوختن سالانه ۵ میلیارد دلار در آتش کم تدبیری مجلس و شهرداری  اقدام تحسین برانگیز و قابل ستایش وزارت نفت در قطع گاز نیروگاه های راندمان پائین  فقط ۸ سال تا تغییر چهره انرژی جهان باقی مانده است  ضرورت‌های احداث سریع خط آهن ورزقان  قیمت نفت و ارزش کل ذخایر نفت ایران یک سوم می شود