جانشین بوریس یلتسین خیلی زودتر انتخاب شده بود؛ در واقع در ماه اوت، زمانی که ولادیمیر پوتین به مقام نخست وزیری روسیه منصوب شد.

جانشین بوریس یلتسین نیز در ماه اوت یعنی چند ماه پیش از اعلام استعفا انتخاب شده بود؛ زمانی که ولادیمیر پوتین به مقام نخست‌وزیری روسیه منصوب شد.

زمان اعلام خبر پایان ریاست جمهوری یلتسین نیز با دقت انتخاب شد: آغاز سال جدید میلادی؛ زمانی که تقریبا همه مردم در حال تماشای تلویزیون هستند و از برنامه‌های شاد کمدی و موسیقی لذت می‌برند و در انتظار شنیدن سخنرانی سالانه رئیس جمهور هستند.

آن شب، شبی خاص بود. بوریس یلتسینِ پیر و خسته که به الکلی بودن شهرت داشت، خداحافظی کرد و ولادیمیر پوتین، جوان و پرانرژی تنها لحظاتی قبل از زده شدن زنگ ساعت نیمه‌شب، آغاز هزاره جدیدی را به مردم روسیه تبریک گفت.

سرگئی استانکوویچ، مشاور سیاسی بوریس یلتسین می‌گوید: «چنین انتقال قدرت دراماتیکی آنهم در آستانۀ سال جدید، مطمئنا تضمینی برای جلوگیری از عملی شدن هرگونه سناریوی غیرمنتظره و تمایل برای پرکردن خلاء بوجود آمده در قدرت محسوب می‌شد. در آن زمان کمونیست‌ها و پوپولیست‌ها خیلی قوی بودند و می‌توانستند با سنگ‌اندازی در روند انتقال قدرت، یک بحران سیاسی جدی بوجود آورند.»

به این ترتیب ولادیمیر پوتین، عضو سرویس اطلاعاتی و امنیتی اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی «کاگ‌ب» و رئیس پیشین اداره اطلاعات و امنیت روسیه موسوم به «اف‌اس‌بی» زمام امور را در فدراسیون روسیه در دست گرفت.

او کارش را به عنوان رئیس جمهور موقت آغاز کرد و در انتخاباتی که در ماه مارس سال ۲۰۰۰ برگزار شد نیز به پیروزی رسید و قدرتش را تحکیم کرد.

بیست سال بعد، یکی از کلماتی که آقای پوتین همچنان در زمان توصیف وضعیت روسیه با افتخار از آن استفاده می‌کند، کلمه «ثبات» است. این در حالی است که مخالفان او کلمه دیگری را محور شعارهایشان قرار داده اند: رکود.

اما یک چیز روشن است: در سال ۱۹۹۹میلادی کلمه‌ای که بیش از هرچیزی در روسیه شنیده می‌شد کلمه «عدم قطعیت» بود.

سرگئی استانکوویچ، مشاور سیاسی بوریس یلتسین می‌گوید: «در سال ۱۹۹۸ کشور روزهایی بحرانی را سپری می‌کرد. اوضاع اقتصادی به‌شدت به هم ریخته بود. دولت عملا سقوط کرده بود و الیگارشی روسیه بار دیگر قدرت را به دست می‌گرفت و تلاش داشت هرآنچه را ممکن است در کنترل خود درآورد. اعتصاب معدنچیان همچنان ادامه داشت. آنها به مسکو آمده بودند و همه اینها نشان می‌داد که دولت ضعیف است و خطر یک بی‌ثباتی جدی کشور را تهدید می‌کند.»

ولادیمیر پوتین تا سال ۲۰۲۴ رئیس جمهوری روسیه خواهد بود و بر اساس قانون، این دوره باید آخرین دوره ریاست جمهوری متوالی او باشد. حال پرسش اساسی این است که چه کسی جانشین او خواهد شد؟ آیا سناریوی مشهور پوتین-مدودوف بار دیگر اجرا خواهد شد. قدرتمندترین سیاستمدار روسیه هرگز به این سوال پاسخی نداده است.

ضرورت‌های احداث سریع خط آهن ورزقان  قیمت نفت و ارزش کل ذخایر نفت ایران یک سوم می شود  میزان مصرف انرژی در ساختمان سردترین کشورها به ازای هر متر مکعب فضا ۱۲۰ و ایران ۵۸۰کیلو وات ساعت است  انرژی برق باید جایگزین مصارف گاز در بخش خانگی شود  فرآیند کاهش تولید پارس جنوبی آغاز شده و هر سال سرعت خواهد گرفت