سیدحسین میرافضلی - به دلایلی که تشریح می گردد از منظر اقتصادی راه آهن شیراز به بوشهر از مزیت اقتصادی پائین تری نسبت به خط آهن شیراز به عسلویه برخوردار است. لذا ضرورت دارد بهر طریق ممکن تا سال 1401 خط آهن شیراز عسلویه راه اندازی شود. حال که  پروژه شیراز بوشهر مصوب گردید ضرورت دارد هر چه سریغتر پروژه عسلویه به فیروزآباد نیز اجرایی گردد بیش از این در اجرای این پروژه مهم ملی تاخیر ایجاد نشود.
 


 امکانات مدرن بندری در کنار بنادر عسلویه، سیراف و کنگان جایگاه بی نظیری از جنبه امکانات و زیر ساخت های بندری جهت واردات و صادرات به این منطقه بخشیده است.

 در منطقه جغرافیایی یاد شده بیش از 5 میلیون تن محصول گرانول قابل حمل با کانتینر تولید می شود و این میزان پس از راه اندازی پروژه های جدید به بیش از 8 میلیون تن خواهد رسید. مقصد حمل بخش قابل توجهی از این محصولات داخل ایران و کشورهای همسایه خصوصا کشور ترکیه می باشد.

با توجه به حجم عظیم محصولات تولیدی جامد و مایع در منطقه عسلویه تا کنگان جابجایی این میزان بار به داخل کشور و انتقال به کشورهای همسایه از جهات مختلف حائض اهمیت می باشد هر گونه تاخیر و اختلال در انتقال محصولات تولیدی به بازارهای هدف می تواند خسارات سنگین و جبران ناپذیری به دنبال داشته باشد لذا وجود سیستم حمل و نقل مطمئن لازمه سرمایه گذاری های انجام شده است. ارزان ترین، مطمئن ترین و کاراترین شیوه حمل محصولات تولیدی جامد و مایع به مقاصد اتصال به شبکه ریل سراسری است و منطقی ترین و نزدیکترین راه تحقق این هدف اتصال عسلویه به  خط آهن سراسرس از طریق اتصال به خط آهن شیراز است.  طول این مسیر حدود 300 کیلومتر است و با هزینه ای حدود 2هزار میلیارد تومان می توان این خط آهن را احداث نمود. احداث این خط آهن علاوه بر اشتغال مناسبی که در حین اجرا و ساخت به دنبال دارد منجر به کاهش مصرف سوخت جهت جابجایی محصولات و ایجاد جاذبه مناسب جهت سرمایه گذاری های جدید در این منطقه خواهد گردید. همچنین کارکنان و خانواده های آنها می توانند با قطار در زمان مناسب با امنیت و آرامش سفر نمایند و از کشته و زخمی شدن ده ها نفر در این مسیر جلوگیری خواهد شد.

از جمله مزیت ها و ضرورت های احداث این خط آهن عبارتند از:

الف- در حال حاضر حدود 5 میلیون تن محصول پلیمری در منطقه عسلویه تولید می شود که با بهره برداری از پروژه های موجود این میزان طی 4 سال آینده به حدود 8 میلیون تن خواهد رسید که حدود 4 میلیون تن آن در داخل کشور و کشورهای همسایه از جمله ترکیه دارای مشتری می باشند. همچنین سالانه بیش از 10 میلیون تن LPG و سایر محصولات شیمیایی در منطقه تولید می شود در کنار این تولیدات تولید متانول منطقه طی 4 سال آینده به حدود 10 میلیون تن خواهد رسید . بخشی از محصولات شیمیایی مایع و گاز در داخل کشور مصرف و بخشی نیز از طریق شبکه ریلی قابلیت صادرات به کشورهای همسایه را خواهند داشت.

از طرف دیگر اقتصادی ترین راه انتقال محموله های صادراتی شرکتهای پتروشیمی شیراز و واحدهای تولید محصولات فولادی و سایر شرکتهای بزرگ تولیدی نزدیک به مسیر خط آهن اصفهان به بنادر کنگان تا عسلویه استفاده از همین خط ریلی می باشد که طبق برآورد انجام شده حدود 3 میلیون تن بار از طریق این خط آهن جهت صادرات به بنادر یاد شده منتقل خود شد . به این ترتیب خط آهن شیراز به کنگان  عسلویه اقتصادی ترین خط آهن در کشور خواهد شد. سود سرمایه گذاری در شبکه ریلی بستگی به میزان باری دارد که از طریق این خط آهن منتقل خواهد شد و این مسیر 300 کیلومتری منجر به انتقال بیش از 5 میلیون تن بار به شبکه ریلی کشور می شود.

ب- چنانچه خط آهن شیراز به عسلویه راه اندازی شود ظرفیت حمل سالانه 4 میلیون تن بار کانتینری محصولات پلیمری  وجود خواهد داشت و بخش قابل توجهی از این کانتینرها جهت بارگیری مجدد با قطار به منطقه بازگشت می شوند همچنین قابلیت جابجایی چند میلیون تن محصولات مایع و گاز برای داخل کشور و کشورهای همسایه وجود دارد لذا خط آهن شیراز به عسلویه از نظر نسبت حجم جابجایی بار به طول مسیر یکی از اقتصادی ترین خطوط ریلی کشور خواهد شد. با توجه به اینکه حدود 75 درصد مبلغ هر بارنامه بابت استفاده از خط آهن و لکوموتیو به شرکت راه آهن تعلق می گیرد لذا پیش بینی می شود کل سرمایه گذاری در این مسیر نسبتا کوتاه و کم فراز و نشیب در مدت حدود 5 سال بازگشت خواهد گردید.

 ج- بیش از 50 هزار نفر از نقاط مختلف کشور در مناطق پیرامون عسلویه و کنگان مشغول بکار هستند که هر ماه حداقل 4 سفر رفت و برگشت به نفاط مختلف کشور انجام می دهند همچنین مردم شهرهای اطراف در مسیر شیراز تا اصفهان تردد قابل توجهی دارند لذا راه اندازی خط آهن یاد شده ضمن کاهش مصرف سوخت منجر به کاهش تصادفات جاده ای و کشته و زخمی شدن ده ها نفر در سفرهای جاده ای می شود و درآمد مناسبی نیز برای شرکتهای حمل و نقل ریلی به دنبال دارد.

د- با فرض جابجایی 5 میلیون تن بار توسط شبکه ریلی و با لحاظ اینکه مصرف سوخت در شبکه ریلی حدود یک ششم حمل و نقل جاده ای می باشد و با محاسبه متوسط مصرف تن کیلومتر سوخت کامیون ها مشخص می گردد که انتقال این حجم بار از جاده به شبکه ریلی منجر به صرفه جویی سالانه حداقل 20 میلیون دلار  در مصرف سوخت خواهد شد. این صرفه جویی در کنار اشتغال مستقیم و غیر مستقیم اجرای این خط آهن در کنار زیر ساخت های بسیار مناسب بنادر و اسکله های بزرگ و مجهز،  اجرای این خط آهن را کاملا جذاب و منطقی جلوه گر خواهد نمود.

با توجه به مطالب مهم یاد شده تاخیر در راه اندازی خط آهن شیراز به کنگان و عسلویه به هیچ وجه و با هیچ منطقی قابل توجیه نیست و می بایست به سرعت اجرایی گردد. حتی اگر وزارت راه بودجه لازم جهت اجرای سریع این خط آهن استراتژیک را ندارد  امکان سرمایه گذاری  وزارت راه و شرکتهای پتروشیمی و سایر شرکتهای بزرگ منتفع از این خط آهن وجود دارد. می توان شرکتی با چار چوب مشخص و ترکیبی از سهامداران پتروشیمی و فولادی و شرکت توسعه زیرساخت های وزارت راه و شرکت ملی نفت تاسیس نمود و اجرای این پروژه ملی به این شرکت محول گردد. شرکت ملی نفت به این سبب سهامدار شود که اجرای این خط آهن منجر به کاهش مصرف بنزین و گازوئیل می شود که از این محل آن شرکت سالانه ده ها میلیون دلار منتفع خواهد گردید.

در منطقه اقتصادی پارس(از عسلویه تا کنگان)  امکانات بندری بی نظیری احداث گردیده که در هیچ کجای کشور در این سطح و گستردگی سرمایه گذاری نشده است از جمله این امکانات مهم بندری عبارتند از:

* جهت مشاهده مشخصات بندر پتروشیمی پارس اینجا مراجعه فرمائید

* جهت مشاهده مشخصات بندر خدماتی پارس (مجتمع بندری پارس) اینجا مراجعه فرمائید

* جهت مشاهده مشخصات ترمینال و بندر فراسکو در عسلویه اینجا مراجعه فرمائید

*  بندر پتروشیمی پارس؛ بزرگترین بندر صادراتی ایران اینجا 

* عملیات تکمیلی بندر خدماتی صادراتی تمبک در پارس جنوبی پایان یافت اینجا

* راه‌اندازی بندر خدماتی و صادراتی سایت ۲ پارس‎جنوبی اینجا

منبع ندای هموطن



 

فرآیند کاهش تولید پارس جنوبی آغاز شده و هر سال سرعت خواهد گرفت  هیچ جای جهان مثل ایران نیست که تمامی خانه‌ها گازکشی شده باشند  پایان قرن نفت و هزاران میلیارد دلار سرمایه ای که کم ارزش می شود  طرح تبدیل دودکش نیروگاه به خوراک واحد پتروشیمی  تحلیل مقایسه ای مصرف واقعی انرژی برق در ایران