جماران: عضو هيأت علمي دانشگاه علوم پزشكي تهران با اشاره به اينكه در دو سال گذشته حدود 40 نفر از بهترين اعضاي هيأت علمي اين دانشگاه اخراج يا بازنشسته شده‌اند، تأكيد كرد: فاجعه اين است كه بهترين استادان دانشگاه علوم پزشكي تهران به هر دليلي بازنشسته يا اخراج شوند و به تبع آن جمع كثيري از جوانان نااميد شوند و ديگر حاضر نباشند حتي براي تحصيلات تخصصي به اين دانشگاه بيايند. ما اين فاجعه را در دانشگاه مي‌بينيم و در كل كشور هم كم و بيش اين را مي‌بينيد.

 

مشروح گفت‌وگو با دكتر رضا ملك‌زاده را در ادامه مي‌خوانيد:

 

مطلع شديم كه ظاهرا شما را از دانشگاه تهران بازنشسته كرده‌اند. آيا اين خبر صحت دارد؟ چرا چنين اتفاقي رخ داده است؟

 

بله. در حالي كه من در دانشگاه تهران نسبت به ساير اعضاي هيأت علمي دانشگاه تهران بيشتر كار و تحقيق مي‌كنم و درس مي‌دهم و بر اساس معيارهاي علمي كه در دنيا هست، من بالاترين رتبه علمي را دارم، اين اتفاق افتاده است. البته اين فقط مورد من هم نبوده و ما احساس مي‌كنيم فعاليت‌هاي دوره فعلي دانشگاه علوم پزشكي تهران منجر به خراب شدن كل دانشگاه مي‌شود. قبل از من شايد حدود 40 نفر از بهترين اعضاي هيأت علمي را اخراج يا بازنشسته كرده؛ اتفاقا آنها به ديوان عدالت اداري شكايت كرده‌اند و همه آنها رأي گرفته‌اند كه بايد به دانشگاه برگردند. آخرين موردش من بودم كه خيلي‌ها به آن اعتراض كردند.

 

اين فقط در دانشگاه هم نيست؛ به طور كلي در اكثر امور كشور يك نا به ساماني وجود دارد. مثلا دانشگاه علوم پزشكي تهران هم در ايران و هم در دنيا يك دانشگاه برجسته بود و در مدت همين دو سال رتبه آن 200 پايه پايين آمده و بر مي‌گردد به اينكه تيم مديريتي جديد جوّي در دانشگاه ايجاد كرده كه علاقه، كار كردن و دلسوزي را كاهش داده و يك جوّ نااميدي در دانشگاه به وجود آورده است.

 

من كه آسيبي نمي‌بينم. با توجه به اينكه استاد ممتاز بودم، تا پنج سال ديگر هم مي‌توانم خدمت كنم. اگر از دانشگاه هم من را بازنشسته كنند، حقوق من همان قدر است. اما مسأله اصلي اين است كه هميشه من دنبال انتقال تجربه و دانش به دانشجويان جوان بوده‌ام و اين موضوع آنها را محروم مي‌كند. من فرصت بيشتري پيدا مي‌كنم كه هم به خانواده برسم و هم مطبي كه دارم را ادامه بدهم و اصلا ضرري نمي‌كنم.

 

اما فاجعه اين است كه بهترين استادان دانشگاه علوم پزشكي تهران به هر دليلي بازنشسته يا اخراج شوند و به تبع آن جمع كثيري از جوانان نااميد شوند و ديگر حاضر نباشند حتي براي تحصيلات تحصصي به اين دانشگاه بيايند. ما اين فاجعه را در دانشگاه مي‌بينيم و در كل كشور هم كم و بيش اين را مي‌بينيد.

 

چقدر حضور اساتيد برجسته و ممتاز باعث ايجاد انگيزه براي جوانان مي‌شود و محروم كردن جوانان از اين اساتيد چقدر مي‌تواند روحيه اميد را از آنها بگيرد؟

 

به طور كلي همه دانشجوياني كه به دانشگاه مي‌آيند يك الگو براي خودشان تعيين مي‌كنند. معمولا بيشتر الگوها در دانشگاه‌ها اساتيد خيلي برجسته هستند. وقتي يك جوان مي‌بيند با آدمي كه تمام عمرش را براي اين مملكت كار و تحقيق كرده و درس داده در نهايت بي ادبي و بي احترامي برخورد مي‌شود، احساس پوچي مي‌كند و اميدي براي او باقي نمي‌ماند.

 

من نزديك 45 سال در نظام جمهوري اسلامي هم مسئوليت‌هاي مختلف داشته‌ام و هم وقت عظيمي را براي تربيت دانشجويان، رزيدنت‌ها و فوق تخصص‌ها گذاشته‌ام و تحقيقات خيلي زيادي كرده‌ام. وقتي به ما اينقدر بي احترامي مي‌شود، ديگر كسي اميدي ندارد و اصلا به مملكت نااميد مي‌شود.

 

 

 

در خبرها شاهد هستيم كه تعداد زيادي از متخصصين رشته‌هاي مختلف پزشكي از كشور مهاجرت كرده‌اند. به نظر شما اين نوع برخورد با اساتيد دانشگاه چقدر به انگيزه‌هاي مهاجرت نخبگان كشور دامن مي‌زند؟

 

سرمايه اصلي يك مملكت نفت و منابع نيست و آدم‌ها هستند؛ آدم‌هايي كه با استعداد و توانمند هستند. وقتي كه نااميدي در اين قشر به وجود بيايد، به شدت شروع به مهاجرت كرده‌اند و اين مهاجرت متأسفانه روز به روز دارد بيشتر مي‌شود و ابعاد وسيع‌تري پيدا مي‌كند. حتي كساني كه به خارج رفته‌اند و قرار بود بيايند هم نمي‌آيند.

 

 

 

ظاهرا دكتر ملك حسيني از شما براي حضور در دانشگاه علوم پزشكي شيراز دعوت كرده و خود شما هم به فعاليت در مطب خصوصي اشاره داشتيد. در صورت بازنشسته شدن از دانشگاه تهران، فعاليت خودتان را در كدام بخش ادامه مي‌دهيد؟

 

من هم امكان كار در ايران دارم و هم در هر جاي دنيا كه بخواهم. ولي من ترجيح مي‌دهم كه بقيه عمرم هم داخل ايران و در خدمت مردم ايران باشم. من هنوز مي‌توانم در هر دانشگاهي كه بخواهم درس بدهم. كارهاي تحقيقاتي خيلي بزرگي انجام داده‌ام كه هيچ وقت نمي‌شود جلوي آنها را گرفت؛ آنها ادامه دارد. همچنين از قديم با وجود اينكه اين همه كار و مسئوليت داشتم، طبابت را داشته‌ام و ان شاء الله آن را ادامه مي‌دهم.