وقتی رئیس‌ جمهور اعتراف می‌کند؛ دولت پرهزینه و بی‌خاصیت؟!

اظهارات اخیر رئیس ‌جمهور در نشست شورای برنامه‌ریزی و توسعه اردبیل، مبنی بر نیمه‌ حضوری شدن ادارات، آن هم به دلیل بی‌خاصیت بودن بخش بزرگی از کارمندان و بی‌کاری در دستگاه‌های دولتی، موجی از شگفتی و پرسش در جامعه ایجاد کرد. به بیان دیگر، عالی‌ترین مقام اجرایی کشور، عملاً اعتراف کرده است که دولت متورم و پرهزینه ما نه تنها کارآمدی ندارد، بلکه تا این حد پوچ و بی‌اثر است که می‌توان نصف آن را تعطیل کرد و هیچ خللی در امور مردم ایجاد نمی‌شود. اما واقعیت بر خلاف این ادعاست. کشور ما نه تنها کار کم ندارد، بلکه با انبوهی از مسائل و مشکلات زمین مانده روبروست. زیرساخت‌های فرسوده، مشکلات معیشتی و اشتغال، بحران در محیط زیست، نظام مالیاتی ناکارآمد، ساختار معیوب تأمین اجتماعی و ده‌ها موضوع دیگر روی زمین مانده‌ است. در چنین شرایطی، اینکه رئیس‌جمهور بگوید ادارات کاری برای انجام دادن ندارند، نه تنها بی‌پایه، که نوعی فرار از مسئولیت است.
مردم به ‌خوبی می‌دانند مشکل اصلی در «کمبود کار» نیست، بلکه در «فقدان کارگزار کار بلد و متعهد» است. آنچه دستگاه‌های اداری را بی‌خاصیت جلوه داده، نه نبود وظیفه و مأموریت، بلکه فقدان شایسته ‌سالاری، بی‌انگیزگی، بروکراسی فرساینده و مدیرانی است که بیش از آنکه در پی اصلاح باشند، گرفتار شعار و نمایش‌اند.
پیشنهاد نیمه‌ حضوری شدن ادارات اگر چه در ظاهر به عنوان صرفه‌جویی یا چابک‌سازی مطرح می‌شود، اما در واقع پرده از یک حقیقت تلخ برمی‌دارد؛ ما کار بسیار داریم، اما متأسفانه اراده و توان انجام آن در میان بخش بزرگی از ساختار دولتی وجود ندارد. این سخنان رئیس ‌جمهور باید نه به ‌عنوان یک نسخه برای تعطیلی نیمه‌ وقت دولت، بلکه به‌ عنوان یک هشدار جدی برای بازنگری در نظام مدیریتی کشور تلقی شود. راه چاره، کوچک‌سازی نمایشی ادارات نیست؛ بلکه تزریق شایسته ‌سالاری، انضباط، تعهد و بازخواست جدی از مدیران ناکارآمد است.

مشکل اصلی کمبود کار نیست، کمبود کارگزار کاربلد است
این روزها هر جا را که بنگریم، نشانه‌های آشکارِ یک واقعیت تلخ به چشم می‌خورد؛ دولت و کارگزارانش در همه سطوح، حجم عظیمی از کارهای روی زمین ‌مانده دارند، اما عزم و اراده‌ای برای انجام درست آن‌ها دیده نمی‌شود. هیچ‌کس نمی‌تواند انکار کند که کشور ما با انبوهی از مشکلات و چالش‌ها روبروست؛ از معیشت و اشتغال گرفته تا صنعت و کشاورزی، از نظام اداری فرسوده تا ناکارآمدی در سیاست‌گذاری‌های کلان.
اما مسئله اصلی اینجاست که بر خلاف ادعای برخی مسئولان، ما «بی‌کار» نیستیم، بلکه با کوهی از کارهای نیمه ‌تمام و مسائل اساسی حل‌ نشده طرفیم. مشکل آنجاست که «کارگزار کاری» وجود ندارد. مردمی که هر روز با مشکلات دست‌وپنجه نرم می‌کنند، بهتر از هر گزارش رسمی می‌دانند که سیاست‌ها اغلب پوکیده، فرایندها کند و ناکارآمد و تصمیم‌ها بدون توجه به واقعیات میدانی اتخاذ می‌شود. وقتی مدیران دولتی بیشتر درگیر شعار و نمایش‌اند تا عمل و تعهد، طبیعی است که کارهای بزرگ بر زمین بماند. ما سال‌هاست از زبان مسئولان می‌شنویم که کار کم است یا منابع محدودند، درحالی‌که آنچه کم داریم نه کار که «مدیر متعهد و کاربلد» است. در چنین شرایطی جامعه به ‌تدریج دچار سرخوردگی می‌شود و اعتماد عمومی نسبت به کارآمدی حاکمیت آسیب جدی می‌بیند. اگر قرار است این دور باطل پایان یابد، باید بپذیریم که مشکل اصلی نه فقدان کار که فقدان اراده و توان مدیریتی است. کشوری که منابع عظیم انسانی و طبیعی دارد، سزاوار چنین وضعیت فرسوده‌ای نیست. کار بسیار داریم، اما افسوس که کارگزار اندک داریم.

فرهاد خادمی

کد : 2468

گروه : اخبار رسانه ها

تاریخ : 2 ماه پیش

پرینت

کپی لینک کوتاه