پشت پرده انفعال روسیه در جنگ اسرائیل و ایران چه بود؟

در جنگ اخیر ایران و اسرائیل، روسیه علی‌رغم روابط راهبردی با تهران، تنها به محکومیت‌های رسمی بسنده کرد و از هرگونه حمایت عملی خودداری نمود. این رفتار محتاطانه، نشانگر اولویت مطلق روسیه به جنگ اوکراین، نگرانی از آسیب به روابط با غرب و اسرائیل، منافع اقتصادی ناشی از افزایش قیمت نفت و تردید مسکو نسبت به عبور ایران از آستانه هسته‌ای بود. روسیه ترجیح داد نقش میانجی بی‌تعهد را ایفا کند و هزینه‌ای برای ایران نپردازد.

تبلیغات

مشاور متخصص کمکت میکنه بعد از این بحران به زندگی عادی برگردی.رزرو نوبت

مشاوره رایگان!

فرارو- محمد الغزالی تحلیلگر ارشد مسائل بین الملل الجزیره.

به گزارش فرارو به نقل از الجزیره، طی دوازده روز، ایران و اسرائیل درگیر یک دوئل تمام‌عیار هوایی و موشکی شدند تا سرانجام خبر آتش‌بس میان دو طرف منتشر شد. جرقه آغاز این رویارویی را اسرائیل زد؛ حمله‌ای که در ظاهر با هدف «خنثی‌سازی تهدید هسته‌ای ایران» توجیه شد، اما دامنه و شدت حملات هوایی و همچنین سلسله ترورهایی که مسئولان ارشد نظامی و دانشمندان هسته‌ای ایران را هدف قرار داد، از راهبردی به‌مراتب فراتر حکایت داشت؛ راهبردی که تا مرز تغییر نظام نیز پیش رفت. این هدف پنهان، بی‌پرده در اظهارات بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل بازتاب یافت.

اخبار مرتبط

آیا روسیه می‌تواند با دولت جدید سوریه به توافق دست یابد؟

پوتین و بازی دوگانه؛ محکومیت‌های فرمالیته، حمایت‌های عملی صفر

پس از چند روز تردید و موضع‌گیری‌های دوپهلو، ایالات متحده سرانجام تصمیم گرفت نقاب انفعال را کنار بگذارد و مستقیماً وارد معرکه شود؛ دیگر به حمایت صرف سیاسی و ارسال تسلیحات به اسرائیل بسنده نکرد و خود وارد میدان شد. در نخستین ساعات بامداد ۲۲ ژوئن، ارتش آمریکا با قدرت آتش کم‌سابقه، سه مرکز حیاتی هسته‌ای ایران یعنی فردو، نطنز و اصفهان را هدف حمله قرار داد. ایران هم بلافاصله با شلیک موشک به پایگاه العُدید در قطر واکنش نشان داد و به واشنگتن پیام داد که قواعد بازی تغییر کرده است.

اجرای آتش‌بس، این واقعیت را آشکار کرد که ایران از تله‌ای چندلایه و توطئه‌ای که هدفش فراتر از تضعیف هسته‌ای بود، جان سالم به در برده است. ایران نه‌تنها تاب آورد، بلکه توانست علی‌رغم خسارات و تلفات سنگین در سطوح فرماندهی و زیرساخت‌های نظامی و هسته‌ای، همچنان با اتکا به زرادخانه موشکی‌اش، قدرت بازدارندگی و پاسخ‌دهی را حفظ کند. نکته اساسی این نبرد اما، تنهایی ایران بود: جمهوری اسلامی در حالی ایستاد که از متحدان به‌ویژه روسیه، حمایت قابل ذکری دریافت نکرد.

موضع سرد روسیه در قبال این جنگ، آن هم در حالی که طی سال‌های اخیر مسکو و تهران به شراکتی راهبردی نزدیک شده‌اند، برای بسیاری از ناظران غافلگیرکننده بود. ولادیمیر پوتین و سایر مقامات کرملین تنها به چند بیانیه رسمی محکومیت حملات اسرائیل اکتفا کردند و از هرگونه حمایت عملی آشکارا خودداری کردند. این انفعال سؤال‌برانگیز، تردیدهای زیادی را درباره اعتبار اتحاد تهران-مسکو برانگیخت: چرا روسیه حاضر نشد در بحرانی‌ترین لحظه، کنار شریک مهم خود بایستد و هزینه حمایت از ایران را بپذیرد؟

در تحولات اخیر، روسیه به‌گونه‌ای رفتار کرد که خلاف انتظار بسیاری از ناظران بود. گمان می‌رفت ولادیمیر پوتین و مقامات کرملین موضعی تهاجمی‌تر بگیرند، لحن تهدیدآمیزتری در پیش بگیرند و دست‌کم با ارائه کمک‌های نظامی یا ارسال تسلیحات پیشرفته، به‌طور ملموس‌تری پشت ایران بایستند؛ اما برخلاف این انتظارات، روسیه مسیر محتاطانه‌تری برگزید و تلاش کرد خود را در جایگاه میانجی، ناصح و حتی اصلاح‌طلب جا بزند.

روسیه بلافاصله پس از آغاز حملات اسرائیل، با انتشار بیانیه‌ای رسمی بر روی وبسایت کرملین، این اقدامات را محکوم و نسبت به تلفات انسانی گسترده ابراز تأسف کرد. در این بیانیه، مسکو صراحتاً حمله به ایران را نقض آشکار منشور سازمان ملل متحد و حقوق بین‌الملل دانست و به رهبری و مردم ایران تسلیت گفت. ولادیمیر پوتین نیز در تماسی مستقیم با دونالد ترامپ، مخالفت خود را با عملیات اسرائیل اعلام کرد و نسبت به پیامدهای این ماجرا هشدار داد. سرگئی ریابکوف، معاون وزیر امور خارجه روسیه، در گفت‌وگو با خبرگزاری اینترفاکس هشدار داد که ورود مستقیم آمریکا به این مناقشه می‌تواند کل ثبات خاورمیانه را در معرض تهدید قرار دهد. ماریا زاخارووا، سخنگوی وزارت خارجه روسیه نیز، در مصاحبه با مجله تایم ضمن محکوم کردن حمله به تأسیسات هسته‌ای ایران، از سکوت جامعه بین‌المللی و مدعیان دفاع از محیط‌زیست انتقاد کرد.

تبلیغات

پشت صحنه‌های خنده‌دار سریال به‌یادماندنی شب‌های برره

کد : 1975

گروه : اخبار رسانه ها

تاریخ : 12 ساعت پیش

پرینت

کپی لینک کوتاه