کشور چین در سال 2022، 87 هزار مگاوات برق خورشیدی ظرفیت سازی و در سال 2023، 120 هزار مگاوات؛ یعنی تقریبا دو برابر کل برق تولیدی ایران را ظرف یک سال احداث کرد.

طبق گزارش های رسمی، اُفت تولید میدان گازی پارس جنوبی در سال 1404 آغاز می شود، اما هم اکنون نیز شروع آن ملموس است، ادامه داد: اندازه مخزن پارس جنوبی آن قدر معنی دار است که بدون آن، اگر تمام مخازن گازی شناخته شده کشور را توسعه بدهیم، 200 میلیون مترمکعب تولید گاز در سال 1418، به 550 میلیون مترمکعب می رسد؛ یعنی در این حالت فرضی نیز، تولید ما حدود یک سوم گاز مورد نیاز در زمستان خواهد بود.

تین نیوز | رئیس انجمن مهندسی گاز کشور گفت: بر اساس گزارش های رسمی، اُفت تولید میدان گازی پارس جنوبی که ۷۰ درصد گاز کشور را تأمین می کند، در سال ۱۴۰۴ آغاز می شود.

به گزارش تین نیوز به نقل از تسنیم، منصور دفتریان رئیس انجمن مهندسی گاز کشور درباره وضعیت ناترازی گاز در کشور گفت: میدان گازی پارس جنوبی نسبت به سایر مخازن گازی کشور، اندازه بسیار بزرگتری دارد و اکنون بیش از 70 درصد گاز کشور را تأمین می کند. گاز این مخزن میعانی است؛ یعنی علاوه بر گاز، مایعات گازی و برش های اتان و بالاتر را تولید می کند که خوراک پالایشگاه ستاره خلیج فارس و خوراک اصلی پتروشیمی های ما هستند.

دفتریان با بیان این که در حالی که هنوز توسعه میدان پارس جنوبی تمام نشده، میدان در شرف کاهش تولید است، گفت: مدیرعامل شرکت نفت و گاز پارس در جلسه ای اعلام کرد که از این به بعد، با کاهش تولید در پارس جنوبی مواجه هستیم.

وی افزود: در 20 سال گذشته با توسعه فاز های میدان پارس جنوبی، سالانه بطور متوسط بیش از 5 درصد افزایش تولید داشتیم، ولی متاسفانه رشد مصرفمان بیشتر از رشد تولیدمان بود و علیرغم رشد خوب و پایدار تولید، همیشه در مقاطع سرد سال، مجبور به کاهش گازرسانی به نیروگاه ها و صنایع ارزآور کشور شده ایم.

وی با تأکید بر این که از این به بعد کاهش تولید گاز ملموس خواهد بود، گفت: بررسی هایی که درباره وضعیت تولید و مصرف گاز در شرکت ملی نفت انجام شده، نشان می دهد که حداکثر گاز تولیدی در سال 1418 با ادامه شرایط فعلی، 400 میلیون مترمکعب در روز است. البته در صورتی که طرح فشار افزایی میدان پارس جنوبی محقق نشود، این مقدار به 200 میلیون متر مکعب در روز کاهش می یابد.

رئیس انجمن مهندسی گاز کشور ادامه داد: اگر در خوشبینانه ترین حالت بتوانیم رشد مصرف را از 6 به 3 درصد کاهش دهیم، باز هم در سال 1418 روزانه هزار و 500 میلیون مترمکعب گاز در چهار ماه سرد سال نیاز خواهیم داشت.

وی با بیان این که طبق گزارش های رسمی، اُفت تولید میدان گازی پارس جنوبی در سال 1404 آغاز می شود، اما هم اکنون نیز شروع آن ملموس است، ادامه داد: اندازه مخزن پارس جنوبی آن قدر معنی دار است که بدون آن، اگر تمام مخازن گازی شناخته شده کشور را توسعه بدهیم، 200 میلیون مترمکعب تولید گاز در سال 1418، به 550 میلیون مترمکعب می رسد؛ یعنی در این حالت فرضی نیز، تولید ما حدود یک سوم گاز مورد نیاز در زمستان خواهد بود.

وی با بیان این که توسعه مخازن در شرایط موجود عملی بنظر نمی رسد، افزود: درآمد های کشور به اندازه ای نیست که بتوان برای توسعه همه این مخازن سرمایه گذاری کرد و شرکت های خارجی هم در شرایط موجود، سرمایه گذاری نمی کنند.

رئیس انجمن مهندسی گاز کشور بیان کرد: در انجمن مهندسی گاز از 10 سال پیش با توجه به وابستگی 70 درصدی انرژی کشور به یک میدان خاص، به دنبال شناسایی منابع جدید گاز در قد و قواره میدان پارس جنوبی بوده ایم؛ به شکلی که گاز آن میعانی باشد، یعنی منابعی که مانند پارس جنوبی، مایعات گازی و برش های مربوط به خوراک پتروشیمی را داشته باشد. گاز منابع جدید، باید شیرین باشد تا هزینه ها و زمان ساخت توسعه میدان و پالایشگاه های گاز هم به حداقل برسد.

اداره کشور بدون پارس جنوبی هم ممکن است

وی تأکید کرد: خوشبختانه ظرفیت های جدید را شناسایی کرده ایم، اما این ها نیاز به سرمایه و زمان دارد. دید ما این است که ما نباید نفت و گاز را بسوزانیم؛ بلکه، باید آنها را به فرآورده های پتروشیمی تبدیل کنیم؛ زیرا 95 درصد محصولات اطراف ما در پتروشیمی تولید می شود و منبع درآمد های ارزی مطمئن و پایدار است و برای تأمین انرژی، باید از انرژی خورشید و باد استفاده کنیم.

رئیس انجمن مهندسی گاز کشور ادامه داد: ظرفیت های تولید برق از خورشید در ایران بسیار خوب است و پیشنهاد آن را از سال 1373 مطرح کردیم، 5 کنگره ملی انرژی و اقتصاد تشکیل دادیم تا بتوانیم این مهم را به مسئولان کشور منتقل کنیم که باید به سمت انرژی های تجدیدپذیر برویم.

وی اضافه کرد: برای این که بتوانیم از نفت و گاز فاصله بگیریم و به سمت انرژی خورشیدی برویم، باید به طور موقت از گاز که آن زمان در سبد انرژی کشور نبود، استفاده می کردیم. متأسفانه در این بخش به علت شرایط تحریمی موفق نبودیم و از سال 1373 تاکنون، روزانه کمتر از هزار مگاوات برق تجدیدپذیر تولید می کنیم.

آقای دفتریان ادامه داد: کشور چین در سال 2022، 87 هزار مگاوات برق خورشیدی ظرفیت سازی و در سال 2023، 120 هزار مگاوات؛ یعنی تقریبا دو برابر کل برق تولیدی ایران را ظرف یک سال احداث کرد. برق خورشیدی سهل الوصول است و هزینه کمی دارد. هر کیلووات ساعت برق خورشیدی در عربستان سعودی 1.04 سنت است، اما برق تولیدی در ایران با استفاده از سوخت فسیلی گاز، 15 سنت هزینه دارد.

وی اظهار کرد: تولید برق خورشیدی با هزینه نازل، این فرصت را به ما می دهد که آب را شیرین کنیم و چندین بار برداشت کشاورزی در جنوب کشور داشته باشیم. صنایع آب بر هم می توانند نیاز خود را به این صورت تأمین کنند و این کاری است که عربستان سعودی به صورت گسترده انجام می دهد.

این فعال حوزه انرژی اظهار کرد: از حدود دو یا سه سال پیش تلاش کردیم که جلسه ای با سازمان برنامه و بودجه داشته باشیم و این مباحث را به آن ها منتقل کنیم، اما به نتیجه نرسید و تصمیم گرفتیم که از طریق معاون اول رئیس جمهور این کار را پیگیری کنیم. نامه ای به آقای مخبر معاون اول رئیس جمهور نوشتیم و توضیح دادیم که دنیا به علت گرمایش کره زمین و پدیده های زیست محیطی ناشی از آن، به سمت توسعه انرژی های تجدیدپذیر رفته است.

وی گفت: در ایران بیشتر از نقاط دیگر دنیا از گرمایش کره زمین متأثر شده ایم؛ 700 تالاب و دریاچه ما خشک شده و آب های روان هم شدیداً کاهش یافته است. کشور های خارجی تصمیم گرفته اند که تا سال 2030، 50 درصد گاز های گلخانه ای را کاهش دهند و تا سال 2050 نیز کل مصرف انرژی های فسیلی را به صفر برسانند. در آینده قیمت نفت هم کاهش پیدا خواهد کرد و پیش بینی ها این است که در سال 2030 قیمت نفت به بشکه ای 25 دلار کاهش یابد.

آقای دفتریان ادامه داد: درآمد اصلی کشور ما از نفت است و در حال از دست دادن این فرصت هستیم. این در حالی است که در کشوری مانند آلمان که در اکثر مواقع هوا ابری است، تا کنون 60 هزار مگاوات برق خورشیدی ظرفیت سازی شده است. در کشور های غربی ابهاماتی درباره کنار گذاشتن نیروگاه های موجود و ساخت نیروگاه های خورشیدی جدید ایجاد شده بود؛ بانک مرکزی اروپا به همین دلیل حدود دو سال پیش گزارش کارشناسی تهیه و اعلام کرد که اگر همه این هزینه ها را انجام دهیم، باز هم در طولانی مدت به نفع ماست.

وی بیان کرد: گزارش این بانک نشان می دهد که با کنار گذاشتن انرژی های فسیلی حدود 6 میلیون شغل از بین می رود، اما در ازای آن، 10 میلیون شغل در حوزه انرژی های تجدیدپذیر به وجود می آید. انرژی خورشیدی بسیار هم ارزان است؛ در بسیاری از کشور ها در ازای هر کیلووات ساعت، حدود یک تا یک ونیم سنت تمام می شود و سرعت ساخت این نیروگاه ها نیز خیلی کوتاهتر از ساخت نیروگاه های فسیلی است. احداث یگ نیروگاه استاندارد هزار مگاواتی برق با سوخت گاز، حداقل پنج سال زمان می برد.

رئیس انجمن مهندسی گاز کشور اظهار کرد: اکنون که با ناترازی گاز مواجهیم، می توانیم کاری کنیم که فعالیت ها در کشور متوقف نشود. راه درآمد های ارزی کشور که اکنون صادرات نفت است، کاهش پیدا می کند، اما می توانیم از طریق انرژی های تجدیدپذیر، این کاهش درآمد ها را جبران کنیم.

همکاری با چینی ها نباید محدود به جذب سرمایه باشد /جذب مشارکت راهبرد اصلی است

وی تشریح کرد: اکنون همه کشور ها به دنبال تولید برق خورشیدی و بادی هستند و ما نیز در ایران، امکانات تولید و صادرات صفحات های خورشیدی و توربین های بادی را داریم. در حین این مطالعات، توافق 25 ساله ایران و چین امضا شد که جزئیات آن مشخص نیست و اولین خبر از آن، مربوط به ساخت فرودگاه با کمک چینی هاست؛ در حالی که پیمانکاران خودمان خیلی بهتر می توانند فرودگاه بسازند.

آقای دفتریان ادامه داد: چینی ها عمده فناوری هایشان را از غرب گرفته اند، اما در مورد انرژی های تجدیدپذیر، خودشان صاحب فناوری هستند. مثلا در مورد تولید هیدروژن سبز به فناوری الکترولیز نیاز است و چینی ها موفق به تولید فناوری الکترولیزی شده اند که هزینه آن، یک چهارم فناوری غربی است.

وی تأکید کرد: ما در شرایط موجود به دلایل مختلف، فرآیند های تولیدی را در بخش های دولتی با قیمت های رقابتی تولید نمی کنیم؛ مثلا حفاری یک چاه نفت در ایران، چند برابر حفاری یک چاه در کشور های همسایه تمام می شود و چند برابر هم زمان می برد و هیچ وقت هم به این صرافت نیفتاده ایم که روش های تولید ارزان را یاد بگیریم.

آقای دفتریان اظهار کرد: قیمت تمام شده مونتاژ صفحات خورشیدی در ایران با وجود داشتن نیروی کار و انرژی ارزان، بیشتر از قیمت صفحات خورشیدی وارداتی است که از معضلات مدیریتی ما به شمار می رود. اگر بخواهیم از تولید و صادرات توربین های بادی و صفحات خورشیدی، درآمد ارزی داشته باشیم، باید توان تولید با قیمت رقابتی و با آخرین فناوری روز را داشته باشیم. اگر با چینی ها مشارکت کنیم میتوانیم صفحات خورشدی، توربین های بادی و هیدروژن سبز را با فناوری روز و با قیمت رقابتی تولید کنیم.

وی بیان کرد: می توانیم از ظرفیت توافق ایران و چین برای حل ناترازی انرژی و درآمدزایی ارزی استفاده کنیم، اما چینی ها به دلیل بازار بزرگی که در آمریکا دارند، کاری نمی کنند که آن ها ناراحت شوند. برای حل این مشکل هم، می توانیم از مذاکرات و اجلاس های آب و هوایی استفاده کنیم و با بیان این که توسعه انرژی های تجدیدپذیر مانع از تداوم گرمایش جهانی می شود، در مذاکرات مسقط این همکاری چینی ها با ایران را از تحریم مستثنی کنیم.

آقای دفتریان با بیان این که برای این کار ها باید زمینه سازی شود، گفت: در سال میلادی گذشته در دنیا هزار و 800 میلیارد دلار در حوزه انرژی های تجدیدپذیر هزینه شد؛ یعنی مشتری وجود دارد و هر قدر تولید کنیم، امکان صادرات وجود دارد. پیشنهاد ما در نامه به آقای مخبر این بود که در ایران، بومی سازی صفحات خورشیدی، توربین های بادی و هیدروژن را به صورت انبوه انجام دهیم و چینی ها با ما شریک باشند؛ زیرا اگر شریک نباشند، همکاری جدی نخواهند داشت، اما اگر شریک باشند و سود ببرند، به همکاری با ما علاقه مند می شوند.

وی افزود: چینی ها می توانند در تولید هیدروژن سبز هم به ما کمک کنند؛ یعنی هیدروژنی که در مرحله تولید آن، به جای سوخت فسیلی از برق استفاده شده باشد. استفاده از این هیدروژن در خودرو ها نیاز به موتور خاصی دارد که با موتور خودرو های موجود متفاوت است؛ بنابراین، ما به دنبال استفاده در خودرو های داخلی نیستیم و هدفمان، تولید هیدروژن سبز با هدف صادرات و ارزآوری است.

رئیس انجمن مهندسی گاز کشور تأکید کرد: اگر نتوانیم این کار ها را انجام دهیم، بصورت فزاینده با مشکل جدی تاًمین انرژی از جمله گاز مورد نیاز کشور مواجه خواهیم بود، همچنین، 40 درصد بنزین کشور که در پالایشگاه ستاره خلیج فارس با استفاده از میعانات گازی پارس جنوبی تولید می شود را هم از دست خواهیم داد. صنعت پتروشیمی ما هم کاملا به پارس جنوبی وابسته است و چنانچه تولید آن متوقف شود، نه تنها درآمد های ارزی از این صنعت را از دست خواهیم داد؛ بلکه باید سالانه 10 تا 12 میلیارد دلار برای واردات محصولات پتروشیمی مورد نیاز مصارف داخلی هزینه کنیم.

وی بیان کرد: مشکلات و پیشنهادات راهبردی انجمن را در نامه ای به معاون اول رئیس جمهور، به صورت واضح بیان کردیم و حکمی را پیشنهاد کردیم که در برنامه هفتم قرار بگیرد. هدف از این حکم، زمینه سازی برای تولید انبوه صفحات خورشیدی، توربین های بادی و هیدروژن سبز، با فناوری روز و قیمت های رقابتی با هدف صادرات و ارز آوری و همچنین ظرفیت سازی برای تولید سالانه 17 هزار مگاوات برق خورشیدی در کشور با استفاده از ظرفیت توافق ایران و چین برای توسعه انرژی های تجدیدپذیر است. معاون اقتصادی آقای مخبر، به سازمان برنامه و بودجه به صورت فوری دستور داد که این موارد را بررسی و در برنامه هفتم لحاظ کنند.

رئیس انجمن مهندسی گاز کشور بیان کرد: اخیرا در بررسی اخبار متوجه شدم که نهایتا برای کل برنامه هفتم، فقط ظرفیت سازی تولید 12 هزار مگاوات برق تجدیدپذیر را در نظر گرفته اند و هیچ اشاره ای به اصل پیشنهاد یعنی ارز آوری با استفاده از توافق ایران و چین هم نشده است.

کد : 1837

گروه : اخبار رسانه ها

تاریخ : 20 ساعت پیش

پرینت

کپی لینک کوتاه