ميزان توليد نفت جهان روزانه 80 ميليون بشكه است كه كشورهاي عمده توليد كننده عبارتند از آمريكا 12.2 روسيه 10.2 عربستان 8.3 عراق 4.5 چين 4 و كانادا 3.6 ميليون بشكه در روز مي باشد.

توان توليد نفت ايران روزانه حدود 4.2 ميليون بشكه است كه حدود 2.2 ميليون بشكه از آن تحويل پالايشگاه هاي كشور مي شود.

كل نفت قابل استحصال ايران حدود 175 ميليارد بشكه و حجم گاز قابل استحصال حدود 33 تريليون متر مكعب مي باشد.

ارزش اين سرمايه ها بر اساس قيمت هاي كنوني نفت و گاز معادل 10 هزار ميليارد دلار براي نفت و حدود 5 هزار ميليارد دلار براي گاز  و جمعا 15 هزار ميليارد دلار است.

چنانچه به دلايلي كه بيان مي شوند قيمت نفت و گاز در 5 دهه آينده سالانه هر ده سال 20 يا 30 درصد كاهش يابد  ارزش سرمايه هاي ذكر شده به 5 تا 7 هزار ميليارد دلار كاهش خواهد يافت. لذا چناچه اطمينان نسبتا بالايي وجود دارد كه قيمت نفت و گاز طي 5 دهه آينده كاهشي خواهد بود عدم تسريع در توليد و فروش نفت و گاز و فرآورده ها و همچنين عدم  استفاده مناسب و متناسب با ظرفيت توليد گاز متان و پروپان در صنعت پتروشيمي به مفهوم حيف نمودن سرمايه هاي ملي خواهد بود. با تزريق گاز متان به ميادين نفت حداقل 5درصد نفت بيشتري از ميادين نفت استخراج خواهد شد.كل حجم نفت درجاي ايران برابر 712 ميليارد بشكه است كه با تزريق گاز به ميادين به ازاي هر يك درصد افزايش توليد ناشي از آن بيش از 7 ميليارد بشكه نفت بيشتر توليد خواهد شد و چنانچه با تزريق گاز به ميادين نفت و ساير روش هاي ازدياد برداشت بتوانيم 5 درصد افزايش برداشت از نفت درجاي موجود داشته باشيم معادل 35 ميليارد بشكه نفت خواهد شد كه ارزش آن با لحاظ نفت 40 دلاري برابر 1400 ميليارد دلار خواهد شد. عدم توجه لازم و برنامه ريزي دقيق نسبت به برداشت از نفت درجاي موجود به مفهوم نابودي هميشگي بيش از 100 ميليارد بشكه نفت از ذخاير درجا خواهد بود ونسل هاي آينده ايران و جهان از اين سرمايه طبيعي محروم  خواهند شد.

حدود ۸۰ درصد نفت به عنوان انرژي در حمل و نقل و نيروگاه ها مورد استفاده قرار مي گيرد. با روند رو به رشد توليد خودرو هاي برقي و كاهش قيمت تمام شده اين خودرو ها و همچنين افزايش قدرت ذخيره سازي باتري خودروهاي برقي، پيش بيني مي شود طي ده سال آينده خودروهاي برقي نقش مهمي در حمل و نقل ايفا نمايند و احتمالا  طي دو دهه آينده اكثر خودروهاي جهان از انرژي برق تغذيه نمايند. هم اكنون نيز خودروهاي برقي با هر بار شارژ مي توانند حدود ۵۰۰ كيلومتر مسير را طي كنند و با توسعه تكنولوژي توليد باتري ها و سبك سازي خودرو ها و كاهش زمان شارژ،  صنعت خودرو سازي جهان به سمت توليد خودروهاي برقي جهت دهي خواهد نمود.
شركت فورد قصد دارد با سرمايه گذاري ۲۹ميليارد دلار تمامي خودروهاي توليدي خود را برقي كند شركت جنرال موتور قصد دارد تا سال ۲۰۴۰ توليد موتورهاي غير برقي را متوقف نمايد ساير شركتهاي بزرگ خودرو سازي جهان در اروپا و چين نيز قصد دارند به مرور توليد خودروهاي برقي را جايگزين خودروهاي بنزين سوز نمايند لذا تا ۲۰ سال آينده توليد خودروهاي بنزين سوز به كمترين ميزان خواهد رسيد و خودروهاي برقي خودروهاي غالب در جهان و خصوصا در كشورهاي توسعه يافته خواهد بود و در كنار آن سازمان ها و قدرتهاي جهاني جرائم سنگيني را براي كشورهايي كه دي اكسيد كربن زيادي توليد كنند اعمال خواهند نمود.
فروش خودروهاي برقي تا پنج سال ديگر بيش از چهار برابر رشد خواهد كرد و طي سال ۲۰۳۰ نيز از مرز ۲۵ ميليون دستگاه فراتر مي‌رود.
سرعت رشد تكنولوژي توليد سلولهاي  ذخيره برق بگونه اي است كه طي سالهاي آينده باتري هاي سبك و كوچك و حجم ذخيره سازي بسيار بالا با قيمت هاي اقتصادي به توليد انبوه خواهند رسيد و زمان شارژ اين باتري ها نيز همچنان كاهش خواهد يافت.
با توجه به فروش دو ميليون دستگاه خودروي برقي‌ در سال ۲۰۱۹ ميلادي، تعداد خريداران اين خودروها تا ۱۰ سال ديگر حدودا ۱۳ برابر خواهد شد و اين رشد كماكان و تا وقتي برقي‌ها نبض بازار را در دست بگيرند، ادامه خواهد داشت.به اين ترتيب مصرف بنزين در جهان طي ۲۰ سال آينده به كمتر از يك سوم خواهد رسيد كاهش شديد تقاضا براي بنزين و گازوئيل منجر به كاهش شديد قيمت نفت خواهد شد لذا پيش بيني مي شود متوسط قيمت نفت طي دهه هاي آتي به سمت ميانگين بين ۲۰ تا ۳۰ دلار حركت خواهد نمود.
با افزايش نياز به برق و افزايش دانش و سطح تكنولوژي توليد سلول هاي ذخيره برق و صفحات جذب انرژي خورشيدي توليد برق از انرژي خورشيدي از ۵۰۰ گيگاوات ساعت فراتر خواهد رفت و حداقل نيمي از برق مصرفي جهان از طريق انرژي خورشيدي تامين خواهد شد.

با در نظر گرفتن اين واقعيات لازم است استراتژي 20 ساله كشور در توليد و فروش نفت و تبديل نفت به فرآورده و همچنين توليد برق و سرمايه گذاري بر روي انرژي خورشيدي و توليد خودروهاي برقي تدوين و براي اين استراتژي برنامه هاي اجرايي دقيق نوشته و با تبديل برنامه هاي به قوانين و دستورالعمل هاي اجرايي چشم انداز روشن و دقيقي در اين خصوص تدون گردد.