زرگر گفت: آمريكا به دنبال نزديكي به هند است و ميخواهد كشورهاي پيرامون چين را به خود نزديك كند و اين كشور را تحت كنترل خود داشته باشد.
علياصغر زرگر، تحليلگر اقتصادي سياسي در گفتوگو با خبرنگار اقتصادي ايلنا، درباره رقابت ايران و روسها براي به دست آوردن بازار گاز اروپا با توجه به مزيت ايران در غير سياسي عمل كردن در مباحث اقتصادي اظهار داشت: دو موضوع در رابطه با صادرات گاز ايران بايد لحاظ و مد نظر قرار گيرد از جمله اين كه ما كشور وسيعي با حدود 80 ميليون نفر جمعيت هستيم كه مناطق سردسيري داريم و بخش عمده انرژي خانوارها از گاز تامين ميشود يعني ما ميزان زيادي از گاز استحصالي خودمان را از منطقه خليج فارس و مناطق ديگر بعد از پالايش به مصرف خانوار و يا توليد برق مي رسانيم، بنا بر اين هنوز منبع مطمئن صادرات گاز نيستيم.
وي افزود: ما هنوز منبع قابل اطمينان و مازادي از گاز كه بتوانيم به طور با ثبات صادر كنيم، نداريم اما آنچه واضح است نگاهمان براي صادرات گاز بيشتر به شرق و آسياست.
زرگر تصريح كرد: با توجه به اين امر ارسال گاز به شرق آسيا از مسير خط لوله پاكستان و هند نيز با وجود مخالفت آمريكاييها افقي دور دست است.
وي با اشاره به اينكه در دنياي كنوني ارسال گاز از مسير خط لوله پرهزينه است، گفت: اكنون كشورهاي صادر كننده گاز از طريق تانكهاي كروي و به صورت سيانجي و ال پي جي اقدام به صادرات گاز ميكنند. همان كاري كه الجزاير و به صورت گستردهاي قطر، انجام ميدهند.
اين تحليلگر اقتصادي سياسي خاطر نشان كرد: اروپا بازار مناسبي است و به ما هم دور نيست اما در عين حال روسيه يكي از كشورهايي است كه از زمانهاي قديم گاز اروپا را به صورت دائمي تامين كرده است. بنا بر اين ارسال گاز به اين قاره نياز به ديپلماسي فعال، سرمايه زياد و تكنولوژي بالا دارد.
وي بيان كرد: خط انرژي مسير شمال كشور و يا عراق و سوريه به اروپا نيز جايي است كه آمريكا آن ها را يكي از اهداف براي كنترل عراق و سوريه در نظر گرفته است.
زرگر تاكيد كرد: ايران با توجه به اين عوامل و همچنين به دليل مصرف بيش از اندازه براي توليد برق و مصرف خانگي و نيز به خاطر نياز به سرمايهگذاري و تكنولوژي بالا هنوز كشور توليد كننده و صادركننده با ثباتي نيست لذا اروپا عليرغم استفاده هاي سياسي روسيه اجبارا بايد گاز خود را از اين كشور تامين كند ضمن اين كه هزينه هنگفت و تكنولوژي مورد نياز براي استحصال و ترابري گاز را هم بايد در نظر گرفت.
وي ياداور شد: البته اين را نيز بايد در نظر داشت كه اروپا ترجيح ميدهد كه گاز خود را از ايران تامين كند كما اينكه سوئيس هم علاقه به سرمايه گذاري داشت اما آمريكا مانع شد و به اجرا نرسيد.
اين كارشناس اقتصادي سياسي درباره خط لوله تاپي نيز گفت: اين خط لوله بيش از در نظر گرفتن مسائل اقتصادي، سياسي شده اما واقعيت امر اين است كه هنديها مايل به سرمايهگذاري در چابهار و انتقال گاز از مسير پاكستان هستند و اگر احتمالا روابط هند و پاكستان از تنش در بيايد بسياري از مسائل حل مي شود.
وي ادامه داد: البته آمريكا نيز به دنبال نزديكي به هند است و مي خواهد كشورهاي پيرامون چين را به خود نزديك كند و چين را تحت كنترل خود داشته باشد و اگر چنين كاري انجام شود و هند و آمريكا روز به روز روابط شان در زمينههاي مختلف بهتر شود، باعث ميشود هند و پاكستان از حالت تنش در بيايند. يعني اگر آمريكا مخالفتي نكند خط لوله خواه ناخواه اجرايي ميشود و بخش مهمي از گاز مازاد فازهاي پارس جنوبي براي مصرف بازار وسيع پاكستان و هند ارسال ميشود و اگر انجام شود نيازي به بازار اروپا نداريم.
زرگر يادآور شد: اگر ما بتوانيم مسائل داخلي خودمان يعني سرمايهگذاري، تكنولوژي و مصرف گاز را حل كنيم ميتوانيم به ترانزيت گاز از مسير تركيه نيز فكر كنيم.
وي با اشاره به موقعيت مناسب جغرافيايي ايران، گفت: قطر به عنوان رقيب گازي ايران در منطقه اگر بخواهد گاز خود را به اروپا برساند بايد از مسير دريا عبور كند كه بسيار پرهزينه است.
اين كارشناس تصريح كرد: اكنون براي اين كه ايران را از اهرمي مثل تنگه هرمز دور كنند تلاش ميشود كه در عربستان، قطر و امارات خطوط لولهاي ايجاد شود. نفت و گاز را به بيرون از تنگه هرمز بكشانند اما مسير سختتري انتخاب كردند كه ايران را دور بزنند يعني كنترل ايران را بر خطوط لوله كم كنند.
وي گفت: بحث صادرات گاز به هند از مسير خط لوله بستگي به ديپلماسي ايران و هند دارد.در حال حاضر ورود هنديها به چابهار و توسعه اين بندر شروع خوبي است كه ايران ديپلماسي فعالتري داشته و پاكستان و هند را راضي كند كه اين خط كشيده شود.
انتهاي پيام/