به گزارش نفت نا (NaftNa.ir) هم‌‌اکنون صادرات نفت عراق، روزانه نزدیک ۲. ۲ میلیون بشکه و تولید آن معادل تولید روزانه نفت ایران است، حال آن که کار‌شناسان و تحلیلگران بر این باورند که عراق در سال آینده، توان آن را دارد که ظرفیت تولید نفت خود را حتی به پنج میلیون بشکه در روز برساند.

اما دیدگاه‌های همزمان دو مقام نفتی ایران و عراق در یک روز، تصویری روشن‌تر از وضعیت حاکم بر صنعت و آینده بازارهای صادراتی نفت ایران و انتظارات عراق در راستای شکوفایی تولید و توسعه ظرفیت‌های صادراتی آن کشور به دست می‌دهد.

روز سه‌شنبه هفته گذشته، احمد قلعه‌بانی، مدیرعامل شرکت ملی و معاون وزیر نفت ایران در «کنفرانس انرژی» مسکو، پذیرفت که صادرات ایران تا 30 ‌در صد کاهش یافته است. در همین حال، وی کاهش صادرات نفت را به بازسازی مخازن و میدان‌های نفتی نسبت داد.

در‌‌ همان روز، حسین شهرستانی، معاون نخست وزیر عراق در امور انرژی، در گفت‌وگو با مؤسسه خبری بلومبرگ با تشریح وضعیت موجود تولید و صادرات نفت آن کشور تأکید کرد: «تا پایان سال جاری، تولید نفت عراق از مرز ۳. ۴ میلیون بشکه در روز گذر خواهد کرد. در پایان سال آینده، تولید روزانه نفت عراق به ۴. ۵ میلیون بشکه در روز خواهد رسید».

این گزارش در ادامه ‌آورده است، عراق سقف تولید روزانه دوازده میلیون بشکه را برای خود تا سال ۲۰۱۷ تعیین کرده که به ظاهر هدفی فوق‌العاده جاه‌طلبانه است!

در این زمینه، پاره‌ای از منابع اطلاعات انرژی و مقامات عراق مدعی‌اند که ذخایر قابل بهره‌برداری نفت عراق ۳۶۰ میلیارد بشکه است؛ بنابراین، در صورت واقعیت داشتن چنین آماری، دست یافتن به تولید دوازده میلیون بشکه در روز برای عراق به هیچ وجه دور از دسترس نیست (تولید نفت خام روسیه با داشتن ذخیره شصت میلیارد بشکه نفت، بیش از ده میلیون بشکه در روز است).

با افزایش سقف تولید تا مرز ۵. ۵ میلیون بشکه در روز، قرار است عراق در سال ۲۰۱۴ درخواست پیوستن دوباره به سهمیه اوپک را به این سازمان تسلیم کند. در آن روز عراق به دنبال داشتن سهمیه‌ای متوازن با سهمیه عربستان خواهد بود، در حالی که آینده سهمیه ایران در نظام سهمیه اوپک، اکنون در هاله‌ای از ابهام فرو رفته است.

در حالی که ایران برای با آغاز تحریم‌ها مشکلاتی در حمل و نقل و صادرات نفت و انتقال درآمد به دست آمده از آن به کشور خواهد داشت، عراق با تثبیت خود در بازارهای آسیایی، در صدد گسترش صادرات در سال‌های آینده و رقابت با عربستان سعودی در بازارهای جهانی است.

از سویی و متأسفانه، بخش چشمگیری از تولیدات نفت عراق از حوزه‌های مشترک آن کشور با ایران است. در مرزهای دو کشور، پنج مخزن نفتی دهلران، نفت‌شهر، پایدار غرب، آزادگان و یادآوران قرار گرفته‌اند. ایران از سه منطقه دهلران، پایدار غرب و نفت‌شهر، تولید اندکی دارد و دو میدان بزرگ «آزادگان» و «یادآوران» را تا آینده نامعلوم‌‌ رها ساخته است. تقریبا همه شرکت‌های نفتی که در گذشته در ایران فعال بوده‌اند، افزون بر بهره‌برداری از دیگر میادین مستقل عراق، اینک در حوزه‌های مشترک آن کشور با ایران به اکتشاف و تولید اشتغال دارند.

بی‌گمان، هرچند عراق دارای منافع مشترک سیاسی و اقتصادی با ایران است، حضور پررنگ وی در عرصه نفت، می‌تواند تا اندازه بسیاری بر قدرت ایران در این حوزه تأثیرگذار باشد و همان گونه که پیش از این نیز هشدار داده شد، به‌‌ همان اندازه که ایران از کار عربستان نگرانی دارد، باید نگران آینده نفتی عراق در منطقه نیز بود.