هر ساله در ابتدای سال دولت کف حقوق کارگران را اعلام می کند مثلا اعلام می کند کف حقوق کارگران در سراسر کشور 400 هزار تومان است به این ترتیب همه کسانی که اشتغال بلند مدت یا کوتاه مدت ایجاد می کنند در همه نقاط ایران می بایست علاوه بر بیمه کردن کارگران خود ماهیانه حداقل 400 هزار تومان حقوق پرداخت نمایند. در شهر های بزرگ و پر هزینه حقوق 400 هزار تومان حتی کفاف اجاره مسکن را نیز نمی دهد اما در شهرهای کوچک و مناطق دور افتاده که هزینه زندگی کمتر است افراد بیکار حاضرند حتی با دریافت حقوق کمتر از 400 هزار تومان مشغول کار شوند. چنانچه این محدودیت حذف شود و دولت دخالتی در میزان پرداختی به کارگران نداشته باشد سرمایه داران انگیزه بیشتری برای سرمایه گذاری در امور تولیدی و اشتغال زا در مناطق دور از مرکز خواهند داشت هر چه فرصت های شغلی بیشتر شود افراد بیکار از امنیت شغلی بیشتری برخوردار می شوند. دولت و وزارت کار و تشکل های کارگری چنانچه واقعا به فکر کارگران و کاهش بیکاری در کشور هستند بجای حمایت از کارگر از کارفرما حمایت کنند از کارفرمایان و سرمایه گذاران حمایت کنند و به آنها انگیزه سرمایه گذاری و ایجاد شغل دهند اینکه در کشور سالانه فقط 100 هزار فرصت شغلی قابل اتکا ایجاد شود و قانون کار از این تعداد حمایت کند بهتر است یا اینکه با حمایت از سرمایه گذاران و اشتغال آفرینان سالانه 500هزار شغل پایدار ایجاد شود. در حال حاضر قانون کار و دخالت های دولت در رابطه بین کار گر و کارفرما منجر به کاهش انگیزه سرمایه گذاری و ایجاد اشتغال در کشور شده است.
http://www.nedayehamvatan.blogfa.com/ |