ینس اوله سی سال از عمر پنجاه و هشت ساله اش را به نجاری گذرانده است. کارش اینروزها، تعلیم چهار نجار جوان در یک شرکت نجاری دانمارکی است. اگر وضع مزاجیش اجازه دهد، می خواهد بعد از سن بازنشستگی اجباری، در شصت و دو سالگی، به کارش ادامه دهد تا کمبود حقوقش را جبران کند.

ینس اوله می گوید: “تمام عمرم در صندوقهای بازنشستگی مختلف در دانمارک ذخیره کردم. میدانم که درآمدم بعد از بازنشستگی کمی کاهش خواهد یافت، اما چندان نگران آن نیستم.”

علیرغم مشکل بودن کار نجاری، بیست درصد از کارکنان این کارخانه می خواهند کارشان را بعد پنجاه و پنج سالگی هم ادامه داده و در صورت صحت مزاج، جوانتر ها را تعلیم دهند.

گزارشگر یورونیوز می گوید: “تا پنج سال دیگر، در اروپا، تعداد بازنشستگان از تعداد جوانان شاغل بیشتر خواهد شد. هدف طرح موسوم به سال سالمندان در اروپا نه تنها ایجاد درآمد بلکه دادن کیفیت بهتر زندگی به سالمندان است.”

کنفرانس کپنهاگ در هجده و نوزدهم ژانویه، از کارشناسان و سیاستمداران دعوت به گفتگو و تعامل کرد. شهروندان پنجاه تا شصت و چهار ساله بیش از بیست و چهار درصد جمعیت اروپا را تشکیل می دهند. وقتی این افراد کارشان را از دست می دهند، ترجیح می دهند راه بازنشستگی زودرس را دنبال کنند. کمیسیون اروپا با یک میلیارد یورو از صندوق اجتماعی اتحادیه روند جدیدی را در این مورد آغاز کرده است.

یکی از دست اندر کاران این پروژه می گوید: “ما باید برخورد مردم را عوض کنیم و تنها هنگامی قادر به اینک ار هستیم که از سیاستهایی نظیر به “آموزش همه عمر“، تعلیم، کمک به تجارتهای کوچک، کار آزاد و از این قبیل حمایت کنیم.”

بعضی نهاد ها از این نظریه حمایت می کنند:

“کارمندان مسن تر تعادل روانی بیشتری دارند، کمتر بیمار می شوند و بخاطر تجربه زندگیشان، تولید بهتری دارند”.

رئیس کارگزینی شرکت دیگری می گوید:

“اینها افرادی با تجربیات سی و چهل ساله هستند. میزان دستمزدها بسیار بسیار مهم است. این راه جدیدی است که سازمانها می توانند برای استخدام کارمن مورد بررسی قرار دهند.”

سال سالمندی فعال در اروپا، در حال مذاکره بروی سیاستهایی است که بر اساس آن استقلال و کیفیت زندگی سالمندان را بهب