پیام نفت:
خبرها از تلخفات دولت محمود احمدینژاد تمامی ندارد. در آخرین نمونه کاظم پالیزدار، دبیر ستاد هماهنگی مبارزه با مفاسد اقتصادی گفته است: «چهار نفر از اعضای هیأت دولت دهم در نامهای بدون شماره و سند زمینه واریز میلیاردها دلار را به حساب بابک زنجانی فراهم کردند». با این حال هنوز هم سینهچاکان محمود احمدینژاد در نهادهای مختلف کم نیستند؛ از جمله در مجلس. جایی که به گفته مسعود پزشکیان عدهای نه در دولت قبل میگذاشتند نظارتی بر روی دستگاه اجرایی انجام شود و نه الان میگذارند کارنامه محمود احمدینژاد بررسی گردد.
به گزارش خرداد؛ داستان تخلفات و مفاسد دولت قبل هنوز پر از سوالات بیجواب است. در حالی که بسیاری از یاران احمدینژاد بعد از ترک پاستور مسیر «اوین» را در پیش گرفتهاند، او هنوز دولتش را «پاکترین دولت تاریخ» میداند. این اما تنها نظر رئیس دولتهای نهم و دهم نیست. خیلی از هواداران سابق او هم هستند که تمایل دارند تا افسانه «پاکترین دولت تاریخ» همچنان زنده بماند. افسانهای که زندهماندش بخشی از تاکتیک زمینگیرکردن دولت یازدهم است.
مسعود پزشکیان، از نمایندگان اصلاحطلب مجلس و از منتقدان همیشگی محمود احمدینژاد در گفتوگویی که هفته قبل در حاشیه یکی از جلسات علنی مجلس با «خرداد» داشت درباره ابهامهای کارنامه دولتهای نهم و دهم گفت: «واقعیت این است که باز شدن این کارنامه پایان عمر سیاسی خیلیها خواهد بود. امروز واضح و روشن است که دولت آقای احمدی نژاد درگیر تخلفات و مفاسد گوناگون و اشتباهات غیرقابل گذشتی شده بود. اما مساله این است که آن دولت در بروز چنان وضعیتی تنها نبود.»
پزشکیان با اشاره به جایگاه حقوقی مجلس در ساختار سیاسی ایران توضیح میدهد: «در همان سالها اگر مجلس به عنوان نهاد ناظر توانسته بود ابزارها و امکانات نظارتی خود را به کار بگیرد، خیلی از این تخلفات و مفاسد در نطفه خفه میشد و یا در همان گامهای ابتدایی متوقف میگشت. اما چنین نشد و دلیل آن هم احساس خطر برخی از نیروهایی بود که احساس میکردند رفتن به آن سمت یعنی ضربه زدن به جریان سیاسی و جناح خودی».
وزیر بهداشت دولت اصلاحات با اشاره به موضوع مذاکرات هستهای در دولتهای محمود احمدینژاد و حسن روحانی و تاکید به تفاوت فضای نقد در این دو دولت می افزاید: «در دوران احمدینژاد مجلس مطلقا نه در جریان مذاکرات بود و نه حتی اجازه مطرح کردن کوچکترین بحثی را داشت. حتی برخی مواقع ما به عنوان نماینده از طریق تلویزیون و اخبار رسانهها متوجه میشدیم که مثلا فلان دور مذاکره درباره موضوع هستهای شروع شده است. یا مثلا بسیاری از نمایندگان از جریان دو دور مذاکره با آمریکاییها در ماههای پایانی آن دولت بعد از سه سال خبردار شدهاند و تا قبل از این اصلا روح ما هم خبر نداشت که چنین اتفاقی افتاده است. حالا این را با وضعیت فعلی مقایسه کنید که صدا و سیما انواع و اقسام برنامههای انتقادی و جهتدار را طراحی کرده و در نقد و مخالفت با مذاکرات هستهای اصلا کم نگذاشته است».
وی با بیانی اینکه «ما نمیگوییم نقد نباشد، اما میگوییم که باید پاسخ داده شود که چرا در دولت قبل از این جور نقدها و فضاهای باز خبری نبود» اضافه میکند: «در دولت احمدینژاد، خصوصا دولت دهم به هزار و یک بهانه اجازه نقد و نظارت حتی به نمایندگان مجلس هم داده نمیشد. تا ماهها بعد از انتخابات سال 88 که میگفتند وضعیت کشور عادی نیست و نباید نقد کرد. بعد از آن میگفتند تحت فشار بینالمللی هستیم و نباید پیام اختلاف نظر از داخل به خارج منتقل شود. بعد هم که قدری نقدها شروع شد برخی از هواداران سابق آقای احمدینژاد یک طیفی ساختند به اسم «جریان انحرافی» و همه چیز را به همان چند نفر افراد آن طیف نسبت میدادند و نه هیچ توضیحی میدانند که چطور ممکن است این تعداد آدم محدود تمام یک دولت را به فساد بکشانند و نه هیچوقت برخوردی با آنها صورت میگرفت. یعنی هم آزاد بودند و هم متهم.»
پزشکیان با اشاره به اینکه هواداران سابق دولت احمدینژاد سعی دارند تا همه مفاسد و تخلفات را به دولت دهم و خصوصا روزهای بعد از خانهنشینی او نسبت دهند، میگوید: «واقعیت این است که اتفاقا خیلی از فسادها از همان روزهایی شروع شد که آقایان هنوز سینهچاک احمدینژاد بودند و برایش در مقابل این و آن سینهسپر میکردند. خیلی از فسادهای امروز ریشه در دولت نهم دارد نه دولت دهم. اینکه همه چیز را به یک مقطع تاریخی حواله دهیم، فرار از واقعیت و مسئولیت است. فساد موضوعی نیست که یک شبه اتفاق بیفتد.»
وی درباره دلایل افشا شدن فسادها هم میگوید: «اتفاقا خیلیها و از جمله خیلی از نمایندگان مجلس تا قبل از خانهنشینی احمدینژاد بسیاری از موضوعات را میدانستند. اما چرا اینها علنی نمیشد؟ چون اختلاف سیاسی چندانی در کار نبود. وقتی اختلافات بروز کرد و اوج گرفت این فسادها را جریانی که تا قبل از آن هوادار احمدینژاد بود به عنوان برگ برنده رو کرد. اما به هیچ عنوان این مسایل محدود به سالهای بعد از 88 نیست. فسادها از همان دولت نهم آغاز شده بود.»
پزشکیان درباره دیدگاه امروز هواداران سابق احمدینژاد هم توضیح میدهد: «آنها فکر میکردند که فرمان سیاست در دست خودشان است و اگر احمدینژاد را زدند میتوانند نیروی دلخواه دیگری را در ریاست جمهوری جایگزین آن کنند. اما این اتفاق نیفتاد و آنها از انتخابات 24 خرداد ضربه بزرگی خوردند. به همین دلیل هم الان چیزی جز همان احمدینژادی که روزی تکفیرش میکردند ندارند. البته در این بین بسیاری از اصولگرایان هم بودند که راه عقلانی را در پیش گرفتند. اما جریان تندرو و افراطی بسیار مایل است تا یک بار دیگر به احمدینژاد برگردد که البته کار سختی است.»
این نماینده ادوار هشتم و نهم مجلس در پایان میافزاید: «الان هم یکی به همین دلیل و یکی به دلیل قصور و تقصیر خود این جریان در تخلفات دولت قبل، آنها اصلا تمایل ندارند تا کارنامه احمدینژاد بررسی شود و مرتب جلوی آن کارشکنی میکنند. قسمتی از این جریان در تخلفات احمدینژاد همکاری میکرد و قسمتی دیگر به دلیل سکوتی که علی رغم داشتن امکان نظارت پیش گرفت پایش در مسایل گیر است. آنها زمانی اجازه نظارت بر عملکرد دولت را نمیدادند. امروز هم اجازه بررسی کارنامه آن را نمیدهند. آن روز میگفتند کشور در شرایط عادی نیست و مصلحت ایجاب میکند که با دولت در نیفتیم و امروز هم میگوید آن روزها دیگر گذشته و نباید کاه کهنه را به باد دهیم. با یک چنین منطق و استدلالی هنوز کار بررسی کارنامه دولت قبل سخت است و هنوز مجلس بعد از گذشت دو سال از پایان عمر آن دولت برای مسایلی مثل تحقیق و تفحص از موارد تخلف احمدینژاد و مدیرانش با موانع و مشکلاتی مواجه میشود»
|