گروه تاريخ مشرق - تاريخ جهان: لئون تروتسكي، يكي از رهبران انقلاب بلشويكي 1917 روسيه و معماران نخستين اتحاد شوروي است. او به سال 1879، در اوكراين و در خانواده‌اي با والدين روسي-يهودي به دنيا آمد. او از نوجواني با ماركسيسم آشنا شد و كمي بعد، براي كمك به سازمان‌دهي اتحاد زيرزميني كارگران جنوبي روسي، دانشگاه اودسا را ترك كرد. در 1898 او به علت فعاليت‌هاي انقلابي خود دستگير و به زندان فرستاده شد. در 1900، او به سيبري تبعيد شد.
براي دانلود اينجا كليك كنيد
تروتسكي و دوستانش در جواني (زني كه
در تصوير ايستاده است الكساندر سوخولوفسكيا
نام دارد. او بعدها به همسري تروتسكي شد
در 1902، او با استفاده از يك گذرنامه جعلي، و با نام لئون تروتسكي به انگلستان گريخت. نام اصلي او «لف ديويدويچ برونشتاين» بود. در لندن، او با انقلابي بلشويكي معروف، ولادمير ايليچ لنين آشنا شد و همكاري خود را با او آغار كرد. او به يك رويكرد دموكراتيك براي رسيدن به سوسياليسم پشتيباني مي‌كردند. تروتسكي به روسيه بازگشت و دوباره به سيبري تبعيد شد.
در سراسر دهه بعدي، او پيوسته به دليل راديكاليزمش، از كشوري به كشور ديگر اخراج مي‌شد و تا هنگامي كه با پيروزي انقلاب اكتبر 1917 به روسيه بازگردد، زندگي در سوييس، پاريس، اسپانيا و شهر نيويورك در ايالات متحد را تجربه كرد. تروتسكي با تسخير كامل پتروگراد، در تكميل قدرت بلشويك‌ها نقشي اصلي و حياتي بازي كرد. شكوه بازگشت پيروزمندانه لنين در نوامبر 1917، بيش از هر چيز با اقدامات تروتسكي فراهم شده بود.
تروتسكي از نزديك‌ترين ياران ولاديمير لنين بود
حالا نوبت آن بود كه تروتسكي، وزير امور خارجه لنين باشد. او با آلماني‌ها براي خروج روسيه از جنگ جهاني اول مذاكره كرد و اتخاد شوروي را در آستانه درگيري‌ها و تنش‌هاي شديد داخلي، از جبهه‌هاي هولناك جنگ در جهان نجات داد. فرماندهان انقلاب، نيروهاي روسي را با نظم و آرامش به روسيه بازخواندند و انگليسي‌ها كوشيدند جاي خالي آن‌ها را در مناطق حساس پر كنند.
تصاويري از اقدامات تروتسكي در جنگ داخلي روسيه
تبليغي براي ارتش سرخ شوروي
تروتسكي سپس وارد وظايف نظامي شد و مجموعه‌اي از نيروهاي نظامي را تشكيل داد كه به «ارتش سرخ» مشهور شد. ارتش سرخ به رهبري لئون تروتسكي در جريان جنگ داخلي روسيه ميان بلشويك‌ها و مخالفان انقلاب كمونيستي، موفق عمل كرد و قدرت لنينيست‌ها را تثبيت كرد. در آغازين سال‌هاي دهه 20ميلادي، به نظر مي‌رسيد كه جانشين اصلي و وارث ظاهري لنين، او خواهد بود. اما هنگامي كه لنين داشت واپسين روزهاي زندگي‌اش را در بيماري سپري مي‌كرد، تروتسكي بازي قدرت را در 1922 به جوزف استالين باخت.
رقابت ميان استالين و تروتسكي، بلافاصله پس از درگذشت لنين، پديدار شد. استالين گرچه نام و آوازه تروتسكي و ديگر رهبران و مدعيان حزب كمونيست مانند زينوويف و بوخارين را نداشت، اما بلد بود كه چگونه مدارج ترقي را طي كند. او از نوزده سالگي از پايين‌ترين رتبه‌هاي حزبي آغاز كرده بود و در سال 1922، دبيركل كميته مركزي حزب شده بود. اما لنين با اين اتخاب مخالف بود. هيچگاه لنين به شرد استالين كمكي نكرد و افرادي مكانند زينوويف او را ارتقا مي‌دادند. تروتسكي بعدها ادعا كرد كه از لنين شنيده كه نالايق‌ترين كسي كه ممكن است براي رهبري حزب يا اداره امور كشور برگزيده شود، استالين است. با اين همه، برخلاف ظاهر ماجرا، استالين در پشت پرده داشت كارهاي خود را انجام مي‌داد. شبكه قدرتي كه استالين به طور پنهاني تشكيل داده بود، انتخاب او به عنوان رهبري حزب را اجتناب‌ناپذير كرده بود.
سانسور تصاوير تروتسكي يكي از موارد سانسور
سازمان‌يافته استالين عليه مخالفانش بود
جوزف استالين و ولاديمير ايليچ لنين
در 1924، لنين مُرد و جوزف استالين به عنوان رهبر اتحاد جماهير شوروي ظهور كرد. تروتسكي در اين زمان، در تضاد با سياست‌هاي اعلام‌شده استالين، بر طرح «انقلاب مداوم جهاني» تاكيد كرد كه براي بقا و پياده‌سازي كامل جامعه شورايي ضروري است. او همچنين از رژيم جديد براي برقراري ديكتاتوري در حزب كمونيست و نبود يك برنامه درست و اقتصادي انتقاد كرد.
در مقابل، استالين و حاميانش هم خاموش ننشستند و يك پاتك تبليغاتي عليه تروتسكي به راه انداختند. اما اين اقدام متقابل، تنها به يك پروپاگانداي سهمگين محدود نشد، بلكه طي چند سال، فضايي به وجود آمد كه تروتسكي را از همه مناصبش معزول و سرانجام خودش را هم از كشور اخراج كردند. در 1925، او از مقام خود در كميسارياي جنگ عزل شد و يك سال بعد، از دفتر سياسي حزب (پوليتبورو) هم اخراج شد. در 1927، تروتسكي از حزب كمونيست هم كنار گذاشته شد. در زانويه 1928 به آلماآتي تبعيد شد و يكسال بعد، به طور علني از شوروي بيرون انداخته شد.
تروتسكي در نروژ؛ 1936
تروتسكي در واپسين روزهاي زندگي
تروتسكي تركيه را براي اقامت انتخاب كرد. دولت تركيه درخواست او را پذيرفت. تروتسكي در جزيره پرينكيپو مستقر شد؛ جايي كه نوشتن زندگي‌نامه خودنوشت و كتاب تاريخ روسيه را به پايان رساند.پس از پنج سال زنذدگي در تركيه، به فرانسه رفت و سپس ساكن نروژ شد. در 1936، مكزيك به او پناهندگي اعطا كرد. او رد حالي به همراه اعضاي خانواده‌اش در حومه مكزيكوسيتي ساكن شد كه در روسيه و در دوران تصفيه سياسي استالين، به طور غيابي به خيانت محكوم شد. چندي بعد، تروتسكي از يك حمله مسلحانه در محل سكونتش جان سالم به در برد اما در 20 آگوست 1940، به دست يك كمونيست اسپانيايي به نام رامون مركادر، و با يك يخ‌شكن زخمي شد و روز بعد، در اثر شدت جراحات درگذشت.