به گزارش روابط عمومي انجمن صنفي توليدكنندگان لوله و اتصالات پلي اتيلن به نقل از خبرگزاري مهر به نقل از ستاد ويژه توسعه فناوري نانو، اين نانوكامپوزيت پليمري در صنايع خودروسازي و هوافضا كاربرد دارد.
علوم و فناوري در قرن حاضر و در قرون آينده به‌طورقطع تأثير زيادي از مواد جديد خواهد گرفت. آلياژها و مواد حافظه‌دار يكي از اين مواد نو هستند. مواد حافظه‌دار به گروهي از مواد اطلاق مي‌شود كه اين توانايي را دارند كه اگر آن‌ها را تا بالاي دماي ويژه‌اي گرم كنيم، قادر به بازيابي شكل اوليه خود خواهند بود.
مواد حافظه‌دار اغلب از جنس فلز هستند و از آن‌ها به‌عنوان آلياژهاي حافظه‌دار ياد مي‌شود. يكي از معايب آلياژهاي حافظه‌دار، وزن بالاي آن‌هاست كه محدوديت‌هايي را ايجاد مي‌كند. از اين رو توليد پليمرهاي حافظه‌دار مي‌تواند از منظرهاي مختلف حائز اهميت باشد.
فرزانه معماريان با يادآوري نياز روزافزون صنايع مختلف پليمرها و به‌خصوص پليمرهاي هوشمند، از استحكام پايين اين مواد به‌عنوان يكي از نقاط ضعف اين مواد ياد كرد و گفت: اين طرح با هدف رسيدن به ساختار بهينه‌اي از پليمرهاي حافظه‌دار داراي مقاومت مكانيكي بالا در برابر بارهاي ضربه‌اي انجام شده است.
وي افزود: از اين‌رو از تركيب دو پليمر پلي يورتان ترموپلاستيك و اكريلونيتريل بوتادين استايرن استفاده شده و جهت بهبود خواص مكانيكي و همچنين نسبت بازگشت و ثبات شكلي آن از نانولوله‌هاي كربني استفاده شده است.
معماريان يكي از كاربردهاي مهم اين نانومواد را در صنايع خودروسازي عنوان كرد و افزود: اين طرح با توجه به اينكه بيشتر بر بهبود خواص ضربه‌اي و مكانيكي يك پليمر تركيبي حافظه‌دار تأكيد دارد، مي‌تواند كاربرد اين پليمرها را در صنايع مختلف افزايش دهد.
وي گفت: به‌عنوان‌مثال، در صنايع خودروسازي، يكي از معضلات، شكست شدن سپر خودرو يا تغيير رنگ آن در اثر تصادف است. اگر تصادفي منجر به شكست سپر شود، مطمئناً تعويض كامل قطعه مورد نياز است و در صورتي‌كه خميدگي آن زياد باشد بازگرداندن آن به شكل اول با تغيير شكل واضح روبه‌رو خواهد بود. اما استفاده از اين تركيب در سپر خودرو، پس از تصادف سپر مي‌تواند با حرارت دادن به شكل اوليه خود بازگردد و نيازي به تعويض آن نباشد.
از اين طرح يك اختراع با عنوان «پليمر تركيبي حافظه‌دار ترموپلاستيك» با شماره ۸۹۲۵۹ به ثبت رسيده است.
اين طرح در قالب رساله دكتري فرزانه معماريان و با راهنمايي دكتر عبدالحسين فريدون از دانشگاه سمنان انجام شده است. اين رساله تحت عنوان پايان‌نامه مورد نياز صنعت به تأييد داوران ستاد ويژه توسعه‌ي فناوري نانو رسيده است.