پيام نفت -رسانه خبري تحليلي نفت، گاز و انرژي: چرا چين و روسيه براي ايران هم از حق وتو استفاده نكردند؟
سه شنبه، 6 مهر 1400 - 08:56     کد خبر: 47598

پيام نفت:
 
عصر ايران ؛ صادق حبيب زاده - چين و روسيه در نشست اخير شوراي امنيت با استفاده از حق وتو مانع از تصويب قطعنامه عليه دولت سوريه شدند.

قطعنامه ضد سوريه با وجود داشتن اكثريت راي موافق در شوراي امنيت (9 راي موافق)، به دليل راي مخالف و وتوي دو عضو دائم يعني چين  و روسيه، به تصويب نرسيد.

اين قطعنامه ضد سوريه به دليل  سركوب هاي خونين اعتراضات مردمي در سوريه، راه را براي اعمال تحريم هاي جديد عليه اين كشور باز مي كرد.

با اين حال اين قطعنامه براي جلب رضايت روسيه وچين، بارها از شدت آن كاسته شد ولي همين قطعنامه هم نتوانست در شوراي امنيت صادر شود.

با وجود سركوب شديد اعتراضات مردمي در سوريه در 7 ماه گذشته كه تاكنون حدود 3 هزار كشته بر جاي گذاشته ولي شوراي امنيت به دليل مخالفت شديد چين و روسيه از صدور حتي يك قطعنامه در محكوميت حكومت سوريه باز مانده است.

شوراي امنيت در هفت ماه گذشته تنها موفق شد يك بيانيه غيرالزام آور درباره سوريه منتشر كند.

اين در حالي است كه روسيه و چين براي پرونده هسته اي ايران در شوراي امنيت تاكنون نه تنها از راي مخالف و حق وتو استفاده نكرده اند بلكه به رغم مخالفت هاي اوليه، راي آنها به افزايش تحريم ها و فشارها عليه تهران، مثبت بوده است.

اين سئوال هم اكنون به وجود مي آيد كه چرا روسيه و چين براي حمايت از دمشق در چنين شرايط سختي، از راي مخالف و حق وتو استفاده مي كنند و مانع از تاييد قطعنامه در شوراي امنيت مي شوند ولي از چنين شيوه و رويكردي در برابر اقدامات ضد ايراني شوراي امنيت خودداري مي كنند؟

چرا روسيه و چين قطعنامه هاي شفاف افزايش تحريم هاي شديد عليه ايران را تاييد و به آنها راي مثبت مي دهند ولي در مقابل قطعنامه اي كه تهديد به اعمال تحريم عليه سوريه مي كند؛ از راي وتو استفاده مي كنند.

اين سوال زماني جالب تر مي شود كه بدانيم به دلايل زير وتو كردن قطعنامه هاي ضد ايراني در شوراي امنيت براي روسيه و چين نسبت به قطعنامه هاي ضد سوريه، راحت تر است.

اولا: برنامه هسته اي ايران و آدم كشي حكومت سوريه و سركوب شديد مردم معترض در اين كشور غيرقابل مقايسه اند و افكار عمومي نسبت به صحنه هاي كشتار در سوريه كه هر روز از شبكه هاي تلويزيوني مختلف پخش مي شود حساسيت بيشتري دارند.

ثانيا: ايران با توليد روزانه حدود سه و نيم ميليون بشكه نفت به عنوان دومين توليد كننده بزرگ در سازمان كشورهاي صادركننده نفت (اوپك) اقتصادي به مراتب بزرگتر از سوريه (با توليد نفت روزانه كمتر از 400 هزار بشكه ) دارد.

ثالثا: حكومت ايران از ثبات و ماندگاري قابل قبولي برخوردار است ولي در مقابل، حكومت سوريه در آستانه سرنگوني يا انزوا و تضعيف كامل قرار دارد.

رابعا: ايران در همه زمينه ها نسبت به سوريه ثروتمندتر و از موقعيت مهمتري برخوردار است و در طول 30 سال گذشته نيز انواع و اقسام امتيازات را به دولت هاي پكن و مسكو داده است.

اين در حالي است كه سوريه خود يكي از كشورهاي مورد حمايت ايران است.

خامسا: در حالي كه جنگنده هاي اسرائيل در سال 2007 ضمن پرواز بر فراز كاخ رياست جمهوري سوريه در حومه دمشق، تاسيسات هسته اي اين كشور را نابود كردند و برنامه هسته اي سوريه متوقف شد ؛ رژيم تل آويو تاكنون قدرت حمله نظامي منجر به توقف فعاليت هاي هسته اي ايران را نيافته است.

باز اين سوال مطرح مي شود كه چرا روسيه و چين با اين همه همكاري هاي نظامي اقتصادي امنيتي و ... با ايران از خرج كردن براي تهران در شوراي امنيت خودداري مي كنند و چنين هزينه هايي را براي هم پيمان سوري خود ارائه مي كنند؟

 


پیامک - فیس بوک - تویتر
نسخه اصلی - برگشت به خبرها