پيام نفت -رسانه خبري تحليلي نفت، گاز و انرژي : چرا اعراب و غربي‌ها با سوريه دشمن شدند؟
یکشنبه، 12 دی 1400 - 14:26 کد خبر:48391
پيام نفت:

چرا اعراب و غربي‌ها با سوريه دشمن شدند؟

 دوشنبه 23 شهريور 1394 - 21:32

العالم - تحليلگر مشهور عرب، يكي از دلايل دشمني غربي‌ها، اعراب و ترك‌ها با نظام سوريه را مخالفت سوريه با عبور لوله‌هاي گاز قطر از سوريه براي صدور گاز به اروپا دانست.

 

 به گزارش پايگاه خبري شبكه العالم، العالم - "عبدالباري عطوان" نويسنده و تحليلگر مشهور عرب، در مقاله اي نوشت: يكي از دلايل دشمني غربي ها، عرب ها و ترك ها با نظام سوريه اين است كه سوريه اجازه نداد لوله هاي گاز قطر از سوريه بگذرد تا اين كشور گاز خود را به تركيه و اروپا صادر كند، چرا كه اگر اين كار انجام مي شد رقيب تازه اي در اروپا براي گاز روسيه پيدا شده و اين تبديل به وسيله اي راهبردي براي اعمال فشار بر دولت مسكو مي شد.

سردبير روزنامه فرامنطقه اي رأي اليوم در مقاله اي افزود: البته اين طبيعي و منطقي است كه روس ها اين كار نيك سوري ها را در حق خود فراموش نكنند و تمام تلاش خود را به كار گيرند تا مانع سقوط آن شده و نگذارند اين كشور به سرنوشتي شبيه به ليبي، عراق و يمن دچار شود.

عطوان با اشاره به تحولات اخير منطقه نوشت: آمريكا و متحدان عربش مسئول همه فاجعه ها در منطقه به ويژه سوريه، يمن، لبنان و ليبي هستند.

 به عقيده عطوان، آمريكا و متحدانش مسئول همه بحران هاي منطقه هستند، آن ها به عراق حمله كرده و آن را به اشغال خود در آوردند، ارتش آن را منحل كرده و بذر فتنه در آن كاشتند و اين بحران از آنجا به سوريه، لبنان و يمن منتقل شد و به زودي اين بحران در كشورهاي عربي حاشيه خليج فارس نيز رحل اقامت خواهد افكند.

وي افزود: در اين ميان برخي طرف ها مي خواهند اشتباهات خود را به گردن ديگران بيندازند و اينگونه سعي مي كنند از زير بار مسئوليت اين بحران ها شانه خالي كنند و بگويند كساني ديگر مسئول بحران هاي كنوني منطقه هستند.

عطوان مي نويسد، اين روزها برخي كشورها از نقش روسيه در سوريه به دلايل مختلف انتقاد مي كنند و مي گويند هواپيماهاي نظامي روسي صد ها كارشناس و همچنين صدها تن تجهيزات نظامي به لاذقيه منتقل كرده است گويي روسيه از چند دهه متحد سوريه نيست.

وي افزود: روسيه از ابتداي بحران سوريه با صداي بلند اعلام كرد اجازه نمي دهد نظام سوريه يا رييس جمهوري اين كشور سقوط كند، روسيه دوبار در شوراي امنيت از حق وتو استفاده كرد و مانع صدور هرگونه قطعنامه اي براي دخالت نظامي در سوريه شد، قطعنامه اي بر اساس بند هفتم منشور سازمان ملل كه اتحاديه عرب با حمايت آمريكا خواستار آن بود. پس از اين ها، روسيه كشتي هاي جنگي خود را روانه درياي مديترانه كرد و مقابل ناوهاي هواپيمابر آمريكايي كه خود را براي گلوله باران سوريه آماده مي كردند، ايستاد.

عطوان در ادامه نوشت: حال كجاي اين حمايت هاي روسيه از سوريه غافلگير كننده است، چرا برخي به ويژه عرب ها از اين حمايت ها تعجب مي كنند، آن ها مي گويند نظام سوريه بيشتر از هر وقتي ضعيف شده است و با اين فرض، دوستان چه زماني به كمك دوستان خود مي روند، مگر نه اين است كه زماني كه آن ها نياز داشته باشند به هم كمك مي كنند؟

سردبير رأي اليوم اضافه كرد: كشورهاي بزرگ، جمعيت هاي خيريه نيستند و روابط بين المللي و سياست نيز در هيچ جايي از جهان بر اساس ارزش هاي اخلاقي نيست بلكه عامل اصلي سياست ها، اصل حفظ منافع است و هر كس غير از اين را بگويد، بسيار كوتاه بين و ساده است؛ بله روسيه نيز از منافع خود دفاع مي كند و مي خواهد پايگاه نظامي خود را در طرطوس و نظامي كه اجازه تاسيس چنين پايگاهي را به آن داده است، حفظ كند زيرا اين پايگاه آخرين جاي پاي روسيه در منطقه و اطراف درياي مديترانه است.

 آمريكا و متحدان عربش پنج سال است كه تلاش مي كنند نظام سوريه را سرنگون كنند، ميليارد ها دلار در اين راه هزينه كرده اند، هزاران تن سلاح هاي جديد و پيشرفته براي دشمنان اين نظام فرستاده اند، صد ها فتوا در اين خصوص صادر كرده اند، امپراتوري هاي رسانه اي خود را براي تحريك و بسيج مردم ضد اين كشور و اين نظام به خدمت گرفته اند اما نتيجه چه شده است؟ تكه تكه شدن منطقه، ايجاد آشوب هاي خونين، ايجاد فتنه هاي قومي و مذهبي، به وجود آوردن شبه نظاميان درگير با هم و به راه انداختن جنگي كه 300هزار سوري را به كام مرگ كشانده و پنج ميليون سوري ديگر را آواره كرده است، بقيه داستان را نيز همه مي دانند.

آيا در اين ميان بايد روس ها را سرزنش كرد يا آمريكايي ها و متحدان عربش را؟؛ آن ها شوراي ملي سوريه را به وجود آوردند بعد آن را تبديل به ائتلاف ملي سوريه (هر دو مخالف نظام سوريه) كردند، مجموعه دوستان (دشمنان) سوريه را با عضويت 60كشور تشكيل دادند، عضويت سوريه در اتحاديه عرب را به حالت تعليق درآوردند و نماينده اين كشور را اخراج كردند، كرسي سوريه را در اتحاديه عرب به معاذ الخطيب، مخالف سوري دادند، پرچم سوريه را در اين اتحاديه برداشته و پرچم مخالفان را جاي آن گذاشتند، نتيجه چه شد؟ آقاي معاذ الخطيب اكنون كجاست؟ برهان غليون كجاست؟، هادي البحره كجا رفت؟ اكنون چه كسي نام رييس ائتلاف ملي سوريه را مي داند، اين تشكل مخالفان سوري اكنون كجاي كار است؟، چه كسي مسئول اين شكست ها است و چه كسي را به خاطر اين شكست ها بايد سرزنش كرد؟

رييس جمهوري آمريكا اخيرا در ديدار با فرماندهان نظامي آمريكا گفت: راهبرد روسيه در سوريه مبني بر حمايت از بشار اسد اشتباهي بزرگ است، ما همچنان به روسيه مي گوييم نمي توانيد راهبردي را كه سرنوشت آن شكست است، ادامه دهيد.

سردبير رأي اليوم افزود: قطعا روسيه و رهبران آن از تجربيات گذشته كشورشان در افغانستان كه به دليل حمايت هاي ائتلاف آمريكايي –عربي از برخي طرف ها در افغانستان منجر به شكست شوروي شد، خوب آگاه هستند و به همين دليل تصور نمي رود آن ها بخواهند اين تجربه بار ديگر در سوريه تكرار شود، بايد دانست سوريه با افغانستان تفاوت دارد و روسيه تحت رهبري پوتين با شوروي تحت رهبري گورباچوف تفاوت دارد؛ آمريكا نيز همانند گذشته نيست.

شايد برخي با نظر باراك اوباما در مورد روسيه و سوريه موافق باشند اما اين ها بايد پاسخ دهند راهبردهاي آمريكا و متحدانش در منطقه و از جمله در سوريه چه موفقيت هايي در پي داشته است؟ وقتي رييس جمهوري آمريكا يك بار مي گويد بشار اسد غير قانوني است و بايد برود و متحدان عربش نيز پشت سر او تكرار مي كنند و مي گويند بشار اسد بخشي از بحران است و نبايد بخش از راه حل اين بحران باشد، سپس اوباما نظرش را تغيير مي دهد و تاكيد مي كند اولويت بايد مبارزه با داعش باشد و بايد نهادهاي دولتي سوريه حفظ شود تا تجربه ليبي در سوريه تكرار نشود، اين سئوال پيش مي آيد كه آمريكا و متحدانش دقيقا چه مي خواهند؟

ما مي دانيم آن ها بشار اسد و نظامش را نمي خواهند، داعش و جبهه النصره و گروه احرار الشام را نيز نمي خواهند، حال سئوال اينجاست آن ها واقعا چه مي خواهند؟ طرح هاي آن ها براي حكومت سوريه پس از بركنار كردن بشار اسد چيست، آن ها كه بيش از چهار بار رييس ائتلاف ملي سوريه (مخالف نظام سوريه) را تغيير داده اند، اين بحران تا چه زماني ادامه خواهد يافت؟؛ چند سال ديگر بايد منتظر بمانيم؟

بشار اسد و نظامش پس از پنج سال سياست هاي كوركورانه آمريكا و راهبردهاي نادرستش و همچنين سياست هاي كشورهاي عربي همچنان پابرجا هستند، طي اين مدت شمار زيادي از مردم سوريه آواره شده اند. آمريكا و متحدانش مسئول همه بحران هاي منطقه هستند، آن ها به عراق حمله كرده و آن را به اشغال خود در آوردند، ارتش آن را منحل كرده و بذر فتنه در آن كاشتند و اين بحران از آنجا به سوريه، لبنان و يمن منتقل شد و به زودي اين بحران در كشورهاي عربي حاشيه خليج فارس نيز رحل اقامت خواهد افكند.

عطوان در پايان نوشت: روس ها و ايراني ها از نظام سوريه دست بر نمي دارند و براي حفظ آن آماده اند وارد ميدان جنگ شوند اما آيا آمريكايي ها و متحدان عربش چنين اراده و عزمي دارند؟؛ بايد منتظر ماند و ديد، اين مشكل در حال بزرگتر شدن است و اگر همه تابع عقل و حكمت نباشند، ممكن است تبديل به جنگ جهاني سوم شود، راه حل بهتر اين است كه همه طرف ها در خصوص راه حلي سياسي به توافق برسند تا بيش از اين خون سوري ها ريخته نشود.