به گزارش خبرنگار اقتصادي خبرگزاري تسنيم، حسين افراخته عضو هيئت علمي دانشگاه گيلان، دكتراي مهندسي برق و مشاور و پژوهشگر انرژي‌هاي تجديدپذير در برنامه روزنه راديو گفت‌وگو اظهار داشت: با توجه به اينكه يك‌چهارم مساحت ايران را صحراها تشكيل مي‌دهند، پتانسيل انرژي خورشيدي در ايران بسيار بالاست.
وي افزود: اگر ما در مساحتي حدود يك درصد از اين نواحي، توليد انرژي‌هاي خورشيدي را اجرايي كنيم، چيزي در حدود 5 برابر نياز برق ايران را مي‌توانيم تأمين كنيم و يا اگر 5 درصد از مساحت كوير لوت را براي توليد انرژي خورشيدي استفاده كنيم، مي‌توانيم كل برق ايران و بخشي از برق مورد نياز منطقه خاورميانه را هم تأمين كنيم.
افراخته با بيان اينكه "يكي از انواع قابل‌اتكاي انرژي تجديدپذير در دنيا انرژي بادي است"، گفت: با توجه به برآورد سازمان انرژي‌هاي نوي ايران كه روي 45 سايت مهم بادي روي 26 منطقه كشور انجام داده، پتانسيل انرژي بادي كشور چيزي در حدود 6500 مگاوات است؛ يعني حدود 10 درصد برق مصرفي كشور را مي‌تواند تأمين كند و اگر توسعه فاز صفر اطلس بادي كشور تكميل شود اين عدد برابر با 40 هزار مگاوات، يعني 62 درصد از كل نياز برقي كشور (در زمان پيك) است.
وي افزود: بخش ديگري از انرژي تجديدپذير كه در مقايس بالا قابل استحصال است، انرژي برق‌آبي است كه مي‌تواند تا 42 هزار مگاوات در ايران پتانسيل توليد داشته باشد و بيش از 65 درصد برق مورد نياز كشور را تأمين كند اما تنها در ايران حدود 10 درصد از مصرف برق خود را از طريق انرژي برق‌آبي تأمين مي‌كنيم.
پژوهشگر انرژي‌هاي تجديدپذير در خصوص ارزان‌تر بودن توليد برق در نيروگاه‌هاي حرارتي در مقايسه با نيروگاه‌هاي تجديدپذير گفت: اگر به اين مسئله بپردازيم كه ايران سرشار از منابع فسيلي است و اين منابع تمام‌نشدني است، اشتباه كرده‌ايم؛ چرا كه بر اساس عمر ذخاير فسيلي كشور در سال 1386 كه برآورد شده، بالغ بر 84 سال بوده و اگر با همين روال مصرف كنيم و به منابع جديدي دست نيابيم، ميزان بقاي انرژي فسيلي كشور 84 سال است.
وي افزود: علاوه بر اين، ما بايد از يك عدالت بين‌نسلي تبعيت كنيم و آن بدين مفهوم است كه اين انرژي كه در اختيار نسل فعلي ايران است، بخشي به جمعيت آتي كشور اختصاص دارد و استفاده بي‌رويه از اين انرژي و آلودگي زيست‌محيطي كه ايجاد مي‌كند، رفتار درستي نيست.
افراخته تصريح كرد: ازاين‌رو استفاده از انرژي‌هاي تجديدپذير بايد از اولويت‌هاي اصلي كشور باشد، ضمن اينكه وجود سوخت‌هاي فسيلي مي‌تواند به‌جاي مصرف، به صادرات و درآمدزايي منجر شود و در بخش‌هاي ديگر كشور به توسعه بينجامد و منافاتي با توسعه انرژي‌هاي تجديدپذير در كشور نخواهد داشت.
وي با اشاره به اينكه حتي در برخي نقاط كشور به‌خلاف تصورات عام، پتانسيل‌هاي خوبي در توسعه تجديدپذيرها وجود دارد، ادامه داد: به‌طور مثال، پتانسيل انرژي خورشيدي در گيلان با توجه به روزهاي آفتابي، سه برابر پتانسيل انرژي خورشيدي در آلمان است.