سرويس خبرگزاري «حوزه»  درادامه شرح دعا هاي روزانه ماه مبارك رمضان به قلم حجت الاسلام و المسلمين سيد مجتبي رسولي جويباري  شرح دعاي روز شانزدهم  را منتشر مي كند .

اللهمّ وَفّقْني فيهِ لِموافَقَةِ الأبْرارِ وجَنّبْني فيهِ مُرافَقَةِ الأشْرارِ وأوِني فيهِ بِرَحْمَتِكَ الى دارِ القَرارِبالهِيّتَكِ يا إلَهَ العالَمين.

خدايا مرا به همراهي نيكان موفق كن، و از رفاقت اشرار دور گردان، به رحمتت مرا در بهشت منزل ده، به خداونديت اي خداي عالميان.

 اللهمّ وَفّقْني فيهِ لِموافَقَةِ الأبْرارِ

ابرار كساني هستند كه اعمال نيكو را بدون در نظر گرفتن نفعي براي خود انجام مي دهند و به دنبال جزاء، پاداش و تشكر نيستند، و هيچ چيزي براي خودشان نمي خواهند، چون ايمان به خدا، رسول و روز جزاء دارند و خود را مملوك خدا دانسته، لذا اراده خدا را بر اراده خود مقدم مي دارند.

لَيْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَكُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَلَكِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَالْمَلَائِكَةِ وَالْكِتَابِ وَالنَّبِيِّينَ وَآتَى الْمَالَ عَلَى حُبِّهِ ذَوِي الْقُرْبَى وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ وَالسَّائِلِينَ وَفِي الرِّقَابِ وَأَقَامَ الصَّلَاةَ وَآتَى الزَّكَاةَ وَالْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذَا عَاهَدُوا  وَالصَّابِرِينَ فِي الْبَأْسَاءِ وَالضَّرَّاءِ وَحِينَ الْبَأْسِ  أُولَئِكَ الَّذِينَ صَدَقُوا  وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ (بقره/177) اين آيه 15 صفت براي ابرار برشمرده است كه عبارتند از: ايمان به خدا، ايمان به قيامت، ايمان به فرشتگان، ايمان به قرآن، ايمان به پيامبران، نيت خالص براي رضاي خدا، انفاق به خويشان، كمك به يتيمان، كمك به فقيران، كمك به رهگذران، آزاد نمودن بنده، اقامه نماز، پرداخت زكات، وفاي به عهد، صبر در برابر شدائد.

وجَنّبْني فيهِ مُرافَقَةِ الأشْرارِ

رفيق بد شر است، شيطان، رئيس اشرار است و انسان را به كارهاي زشت وسوسه مي كند. (إِنَّمَا يَأْمُرُكُمْ بِالسُّوءِ وَالْفَحْشَاءِ، بقره/169) چرا؟ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ (بقره/168) او دشمن آشكار شماست. چكار كنيم؟ وَلَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّيْطَانِ (بقره/168) از گام هاي شيطان پيروي نكنيد، زيرا اگر پيروي كنيد، جزو اشرار خواهيد بود.

رفيق كيست؟ وَمَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَأُولَئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبِيِّينَ وَالصِّدِّيقِينَ وَالشُّهَدَاءِ وَالصَّالِحِينَ  وَحَسُنَ أُولَئِكَ رَفِيقًا (نساء/69) كسي كه خدا و پيامبر را اطاعت كند، در روز رستاخيز همنشين كساني خواهد بود كه خدا نعمت خود را بر آنان تمام كرده، از پيامبران، صدّيقان، شهدا و صالحان؛ و آنها رفيق هاي خوبي هستند.

پس رفيق بايد خداشناس، پيامبرشناس باشد. رفيق كسي است كه وقتي انسان به او نگاه مي كند، ياد خدا و قيامت بيفتد.

نگاه به چهره عالمان و بزرگان از آن جهت مستحب است كه انسان به ياد خدا مي افتد.

رفيق خوب انسان را اهل سعادت كرده و رفيق بد، موجب شقاوت و بدبختي مي شود.

وأوِني فيهِ بِرَحْمَتِكَ الى دارِ القَرارِ

اگر همديگر را به برّ و تقوا ياري دهيد به دارالقرار مي رسيد. (وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَى وَلَا تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ، مائده/2)

دارالقرار، محل آرامش است. (وَإِنَّ الْآخِرَةَ هِيَ دَارُ الْقَرَارِ، غافر/39)

چرا فقط بهشت دارالقرار است؟ چون انسان در دنيا به آرامش كامل و نهايي نمي رسد، ولي بهشت محل آرامش كامل است؛ البته انسان مي تواند دنيا را دار القرار كند و پاداش داشته باشد. (أَلَا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ، رعد/28)