عبدالحسين بيات در گفت‌وگو با ايسنا، درباره‌ي طرح‌هاي در دست اقدام در صنعت پتروشيمي با تاكيد بر اين‌كه اكثر طرح‌ها معطل دريافت خوراك هستند، اظهار كرد: يكي از مشكلات عمده در كشور نبود هماهنگي بين زنجيره خوراك و محصولات پايين‌دستي است.

 

وي با بيان اين‌كه در كشور بايد نهادي متصدي ايجاد هماهنگي در زنجيره پتروشيمي شود، عنوان كرد: اين نهاد در ايران وجود ندارد و بنابراين اين‌طور مي‌شود كه خوراك تامين شده معطل طرح پايين‌دستي است و واحد پايين‌دستي معطل تامين خوراك. عضو هيات مديره شركت ملي صنايع پتروشيمي افزود: اين در حالي است كه بايد با تامين منابع مالي بالادست بلافاصله تامين منابع مالي پايين‌دست در اولويت قرار گيرد.

 

بيات درباره‌ي اين‌كه برخي از پالايشگاه‌ها يا پتروشيمي‌ها خوراكي را كه تامين مي‌كنند به جاي آنكه صرف صنايع پايين‌دستي كشور كنند صادر مي‌كنند، گفت: خوشبختانه اين موضوع در حال حل است و بخش خصوصي تا حدي قانع شده كه نبايد مواد خام توليدي را صادر كنند، بلكه بايد در داخل به توليدات با ارزش افزوده بالاتري تبديل شوند.

 

وي با تاكيد بر لزوم قانون‌گذاري در اين زمينه عنوان كرد: شركت ملي صنايع پتروشيمي نيز بر اين موضوع تاكيد دارد و جلوگيري از صادرات خوراك پتروشيمي‌ها بايد به وسيله يك قانون به ثبات رويه تبديل شود.

 

عضو هيات مديره شركت ملي صنايع پتروشيمي در اين باره تصريح كرد: يكي از پيشنهادات اين است كه ماليات سنگيني براي صادرات اتيلن ايجاد شود كه صادرات آن براي توليد‌كنندگان صرف نكند و اتيلن براي توليد محصول با ارزش افزوده بيشتر وارد پتروشيمي‌هاي داخلي شود.

 

بيات درباره‌ي امكان ايجاد قيمت رقابتي براي خريد اتيلن داخلي افزود: در صورتي مي‌توان اتيلن را با قيمت رقابتي در داخل كشور خريد كه زنجيره با قيمت رقابتي فروخته شود، يعني واحد‌هاي توليد‌كننده اتيلن خودشان نيز اتان را به قيمت رقابتي بخرند كه در حال حاضر اين‌طور نيست.

 

وي ادامه داد: از سوي ديگر قيمت خريد اتيلن قيمت فوب خليج فارس منهاي پنج درصد است كه با در نظر گرفتن هزينه تبليغات، مشتريابي، سردسازي و ساير هزينه‌هاي مربوط به صادرات در نهايت ارزش صادرات اين محصول به فروش داخلي آن نمي‌ارزد و به نفع توليد‌كنندگان است كه در داخل اين محصولات را به فروش برسانند.

 

آخرين وضعيت طرح‌هاي اتيلني كشور

 

عضو هيات مديره شركت ملي صنايع پتروشيمي در ادامه درباره آخرين وضعيت طرح‌هاي اتيلني در دست اقدام به فاز 2 پتروشيمي كاويان اشاره و اظهار كرد: اين فاز در دست راه‌اندازي است، اگرچه سال 1391 نيز قابل راه‌اندازي بود، ولي منتظر خوراك واحد الفيني ايران مانده است كه در صورت اتمام واحد ايلام تا پايان امسال يا نيمه اول سال آينده نيز پتروشيمي كاويان راه‌اندازي مي‌شود.

 

به گفته بيات، تكميل فاز 2 كاويان معطل راه‌اندازي و تامين خوراك از طريق فازهاي 15، 16، 17 و 18 پارس جنوبي است.

 

وي ادامه داد: پتروشيمي گچساران از ديگر پتروشيمي‌هايي است كه كار آن منتظر تكميل پالايشگاه بيدبلند 2 مانده است. بيات با اشاره به پيشرفت 35 درصدي پتروشيمي گچساران اين ميزان پيشرفت را نامطلوب دانسته و عنوان كرد: مشكل عمده اين واحد نيز تامين خوراك است.

 

عضو هيات مديره شركت ملي صنايع پتروشيمي همچنين درباره‌ي آخرين وضعيت پتروشيمي بوشهر بيان كرد: خوشبختانه اين پتروشيمي از محل فاينانس چين به‌طور كامل تامين مالي شده است و 1.9 ميليارد دلار سرمايه به آن تعلق گرفته كه اين اولين‌باري است كه يك طرح به‌طور كامل از يك منبع فاينانس مي‌شود.

 

به گفته وي پتروشيمي‌هاي دهلران، گناوه، دشتستان و فيروآباد از ديگر واحد‌هاي الفيني هستند كه معطل تامين خوراك از طريق واحد‌هاي بالادستي مانده‌اند.

 

انتهاي پيام