پيام نفت -رسانه خبري تحليلي نفت، گاز و انرژي : ايران اورانيوم غني‌سازي مي‌كند، ما تنباكوي قليان
شنبه، 23 فروردین 1393 - 19:30 کد خبر:28705
پيام نفت:
به گزارش بي باك، فيصل قاسم" كه از مجريان مشهور شبكه الجزيره و از مخالفان سرسخت ايران و جبهه مقاومت است، در يادداشتي در روزنامه فرامنطقه اي "القدس العربي" چاپ لندن، نوشت: عرب‌ها بايد در زمينه سرمايه‌گذاري، برنامه‌ريزي و صبر و اسقامت، ايران را الگو قرار دهند.
قاسم در ادامه با اذعان به اين كه ايران، تثبيت ائتلاف ها و حضور خود را در منطقه از ده ها سال پيش آغاز كرده، مي گويد: گويي برخي كشورهاي عربي كاري ندارند، جز اينكه از افزايش نفوذ ايران در منطقه - به ويژه پس از توافق‌ هسته‌اي و "نزديك شدن" ايران و آمريكا- شكايت كنند و بنالند. نمي دانم چه اتفاقي افتاده است كه برخي گويي ناگهان از خواب غفلت بيدار شده اند و به خطر نفوذ ايران پي برده اند.

اين نويسنده معروف عرب به عنوان شاهد مثال براي ادعاي خود، به سابقه روابط و مناسبات ايران و سوريه در زمان "حافظ اسد" اشاره كرده و مي نويسد: حافظ اسد همزمان با ايران و كشورهاي عربي طي چند دهه روابط ممتازي داشت، اما چرا در آن همه مدت هيچ يك از عرب ها به روابط و ائتلاف ايران و سوريه شك نكرد؛ آيا نظام سوريه در زمان حافظ اسد، به مثابه سنگ محك در روابط ايران با كشورهاي عرب نبود؟

فيصل قاسم در ادامه با بي توجهي به مواضع مبتني بر حمايت از مظلومان و جانبداري از حق، ايران در قبال كشورهايي چون عراق، يمن و غيره، مدعي شده است: نفوذ ايران در عراق از ابتداي دهه نود قرن گذشته آغاز شده و اعراب ميلياردها دلار براي سرنگوني يك نظام عربي هزينه مي كنند، آن گاه ايران آن كشور را در "طبقي از طلا" تحويل مي گيرد و به گسترش نفوذ خود در آن مي پردازد.

وي سپس خطاب به اعرب مي گويد: ايران را سرزنش نكنيد. ايران، بخواهيم يا نخواهيم، برنامه اي دارد كه بر اساس يك راهبرد قدرتمند و دقيق برنامه ريزي شده است؛ بنابراين ايران با بهره گيري از توانمندي هاي داخلي و بدون وابستگي به شرق و غرب، چنان قدمي در زمينه نظامي و فناوري هسته اي برداشته كه جهانيان را بهت زده كرده و سالهاست كه دنيا در زمينه برنامه اتمي با ايران سرگرم مذاكره است و اين حقيقتي است  درخور احترام نه محكوميت، هرچند كه برخي با ايران اختلاف سياسي داشته باشند.

از سوي ديگر درحالي كه عرب ها به حمايت هاي رو به تحليل آمريكا وابسته باقي مانده اند، ايراني ها در زمينه ساخت تجهيزات نظامي و غير نظامي، بر اساس اصل خودكفايي به بازوهاي پرتوان و عقل و درايت داخلي تكيه كرده اند و اين باعث شده است كه جهانيان با آنها به عنوان يك رقيب تعامل كنند نه مانند يك پيرو وابسته.

اين نويسند و تحليلگر عرب بازهم خطاب به عرب ها مي نويسد: اعراب به جاي سرزنش ايران بايد با درپيش گرفتن برنامه ها و مكانيزم هاي حساب شده ايران با آن مقابله كنند.

وي به بيان تفاوت سرمايه گذاري هاي ايران و اعراب به عنوان نمونه در لبنان اشاره كرده و مي نويسد: در حالي كه عرب ها در زمينه ساخت هتل و قمارخانه در لبنان سرمايه گذاري كرده اند، ايران به ايجاد بازوي راهبردي نظامي قدرتمندي در اين كشور مبادرت ورزيده است كه اينك از جايگاه ويژه اي در لبنان برخوردار است.

فيصل قاسم مي گويد: يادم نرفته سخن شخصي را كه مي گفت؛ اگر درگيري بين هوادران ايران و لبنان در اين كشور بوجود بيايد، هواداران عرب ها با قليان و هوادران ايران با پيشرفته ترين سلاح ها و مجرب ترين نيروها جنگ خواهند كرد.

وي تفاوت بين كشورهاي عربي و ايران را در قالب تفاوت بين دو شخص بيان مي كند كه اولي خانه‌اي را اجاره كرده و به صاحب خانه(آمريكا) براي چندين سال اجاره پرداخت مي‌كند و اموالش را از دست داده، اما دومي پولي قرض گرفته و خانه‌اي را خريداري كرده و پس از چند سال صاحب خانه شده است.

اين نويسنده عرب در ادامه به صراحت خطاب به كشورهاي عربي مي گويد: درايت و زيركي ايران را ببينيد كه چگونه منابع و ثروت هاي خود را در مسير خودكفايي در بلند مدت به كار گرفته و اينك به قدرتي تبديل شده است كه در معادلات منطقه اي و جهاني نمي توان آن را ناديده گرفت، اما كشورهاي عربي ثروت هاي خود را به قدرت هاي خارجي بخشيده اند تا آنها را مورد حمايت قرار دهند و اينك با حقايقي ناگوار مواجه شده اند.

فيصل قاسم مي افزايد: به راستي كه ما اعراب به روحيه بالاي ايراني ها در سرمايه گذاري، سازندگي، صبر و استقامت نيازمند هستيم. استراتژي ايراني دقيقا مشابهه راهبرد و شكيبايي بافنده فرش هاي مشهور ايراني است كه حاضر است سال هاي طولاني از عمر خود را به بافتن يك فرش ايراني تمام عيار و داراي مقبوليت جهاني اختصاص دهد، بدون اين كه خسته و آزرده شود، زيرا همواره اهداف بلند مدت را دنبال مي كند و اين درحالي است كه سياستمداران عرب جهان بيني محدودي دارند، به سرعت خسته مي شوند و فاقد صبر و استقامت هستند و به همين علت به بيگانگان متوسل مي شوند.

اين نويسنده سرشناس در پايان مقاله مي نويسد: 50 سال پيش خيلي ها تصورش را هم نمي كردند كه ايران از چنين نفوذ و جايگاهي در منطقه برخوردار شود، اما اينك اين امر به يك حقيقت تبديل شده است و ايران برنامه اي بلند مدت در پيش گرفته و بدون شك همين مساله بسياري از كشورهاي عربي را آزار مي دهد و باعث شده است كه نسبت به اين كشور كينه بورزند و ملت هاي عرب را بر اساس تعصبات مذهبي عليه ايران تحريك كنند؛ اما بايد از آنها پرسيد كه چرا طرح و برنامه هاي "اصولي" و "عربي" خاص را براي مقابله با نفوذ روز افزون ايران و تركيه به كار نمي گيريد؟ اين درحالي است كه ايران، اورانيوم را غني سازي مي كند و ما كشورهاي عربي تنباكوي قليان؟!