محمد هيراد حاتمي:

از سال 1348 درآمد هاي نفتي ايران با ازدياد توليد، روندي صعودي پيدا كرد. در سال 1352 به دليل افزايش قيمت نفت، درآمد هاي حاصل از فروش اين ماده نسبت به سال 1352 ناگهان حدود 152 درصد رشد داشت. همانطور كه در جدول زير مورد بررسي قرار گرفته است در مقياس ميليارد دلار، از سال 1353 به بعد درآمد هاي نفتي دو رقمي شد و تا كنون فقط در سال هاي 1365، 1367 و سال 1377 با درآمد هاي تك رقمي مواجه بوده ايم.

گفتني است از اين سه سالي كه درآمد هاي نفتي تك رقمي به ثبت رسيده، دو سال 1365 و 1367 سال هايي هستند كه جنگ تحميلي در حال جريان بوده است.

اعتماد به نفس كاذب ايجاد شده كه ماحصل اين حجم درآمد اتفاقي و سهل بود، كشور را با عدم تعادل هاي ساختاري مهم اقتصادي و ناهنجاري هاي رفتاري و اجتماعي كه هر سال بر آن افزوده شده، مواجه كرده است. بر خلاف آنچه كه تصور مي شود، اين درآمد نه تنها سبب كاهش فقر نشده است كه با افزايش آن نا برابريهاي اجتماعي را تشديد كرده است. نگاهي به افزايش ضريب جيني كه در نمودار زير مورد بررسي قرار گرفته است نشان از وجه اين واقعيت است.

از سوي ديگر تزريق بي محاباي درآمد هاي ارزي به اقتصاد و رشد واردات، تورم دو رقمي را به صورت مزمن و پايدار در ايران نهادينه كرد. بر اين اساس نظم هايي كه در بيش از يك دهه يعني از سال 1340 تا 1351 براي كشور و به دليل اطمينان نسبي ميان فعالان اقتصادي و دولت حاصل شد، شروع به بر هم خوردن كرد و دست آورد هاي آن دوره با خلل مواجه شد. بنابراين ايران هنوز از مزاياي آن دوره بهره مندي خود را داراست.